صادرات لیگ برتر؛ صفر
جواد رستم زاده
خبر‌نگار
در تابستانی که مرداد گرم آن را آغاز کرده‌ایم با وجود داغ شدن نقل و انتقالات و ترکیدن بمب‌های کم صدا و پرصدا آنچه عجیب به نظر می‌رسد خاموش شدن ترانسفر بازیکنان ایرانی به کشورهای دیگر است.
در حالی که باشگاه‌ها در خواسته‌ای مشترک توانستند تعداد سهمیه بازیکنان خارجی خود را افزایش دهند اما صحبتی از فروش بازیکن ایرانی به تیم‌های حتی عربی به گوش نمی‌رسد. شما خبر موثقی شنیده‌اید؟ فقط بحث مغانلو بود که آن هم فعلاً سرانجامی نداشته است. نگاهی به سال‌های دورتر نشان می‌دهد در همین زمان‌ها حداقل 4 تا 5 بازیکن ایرانی اگر به اروپا نمی‌رفتند راهی کشورهای حاشیه خلیج همیشه فارس می‌شدند. این درست که ترانسفر مهدی طارمی به اینتر غرورمان را بالا برد اما واقعیت تلخ این است که جز همین مورد هیچ دلیلی برای نشان دادن پیشرفت بازیکنان ایرانی نمی‌توانیم پیدا کنیم. تازه همان‌ها هم که سال‌های قبل لژیونر بودند این روزها زمزمه بازگشت‌شان به وطن شنیده می‌شود. این یعنی در جا زدن. این یعنی عدم پیشرفت بازیکنان ایرانی. امروز حزباوی به عنوان یک پدیده و علیپور به عنوان بازیکن با تجربه به ایران بازگشته و حرف از بازگشت قلی‌زاده و محمدی و حاج صفی، حسینی، کریمی و.. غیره هم هست. به موازات این بازیکنان، بازیکنانی چون سردار آزمون و جهانبخش سر نخواستن‌شان دعوا به راه افتاده و ستاره‌ای چون قدوس هم آینده‌ای نامعلوم دارد.
با این حال آنچه بغرنج‌تر به نظر می‌رسد کساد شدن بازار خرید بازیکنان ایرانی در خارج از کشور است. آش آنقدر شور شده که حتی درهای بازار کشورهای درجه دو و سه اروپایی مانند پرتغال و روسیه و و قبرس و یونان هم روی بازیکنان ایرانی بسته شده است. روزگاری نه چندان دور حداقل پرتغالی‌ها به بازیکنان ایرانی روی خوش نشان می‌دادند اما عملکرد ضعیف بازیکنان و دروازه‌بانان (بحث طارمی مستثنا است) باعث شد تا آنها هم میلی به خرید ایرانی‌ها نداشته باشند. امسال فقط شایعه ترانسفر آقایی‌پور به روسیه مطرح شد که خیلی زود تکذیب و تأیید شد برای بازارگرمی بوده است. به طور حتم اگر برای فصل پیش رو فکری جدی برای کیفیت لیگ برتر نشود، همچنان که با بالا رفتن سن لژیونرهای باقی مانده در اروپا شاهد بازگشت آنها خواهیم بود دیگر هیچ بازیکن جوان و چهره‌ای هم برای ترانسفر رو نخواهیم کرد. این باعث خواهد شد تا در کنار قفل بودن تمام راه‌های درآمدزایی اعم از حق پخش و قانون کپی رایت، منفذ درآمدزایی دلاری باشگاه‌ها هم بسته شود و البته اعتبار فوتبال باشگاهی ایران هم بر خلاف سال‌های قبل کمرنگ‌تر شود.