زانتی‌وار برگرد! برای خودت، برای تورین

سام ستارزاده

پارگی رباط صلیبی به‌معنای پایان رؤیاهایش نیست؛ ولی به‌منزله کوهی از درد و سختی است که مقابل وی قرار گرفته ‌است. به گفته پزشکان یوونتوس، او دست‌کم باید پنج ماه سخت را در استراحت مطلق بگذراند؛ تا زانویش دوباره آماده تحمل فشار سنگین مسابقات پی‌درپی و مبارزه در دیدارهای بزرگ باشد. به‌یاد داریم که زلاتان ابراهیموویچ هم سه سال قبل و در 34 سالگی مصدومیت به‌مراتب سنگین‌تری را تجربه‌کرد؛ ولی اراده پولادین وی بر سختی‌های دوران آسیب‌دیدگی‌اش چیره‌شد. حال دست تقدیر جورجیو کیه‌لینی را محک زده‌ است؛ مدافعی که اگر بازی‌های فصل قبلش را ببینید، باور نمی‌کنید او 35 سال دارد.
دست تقدیر بدترین زمان ممکن را برای آسیب‌دیدگی درازمدت جورجیو انتخاب‌ کرد. از طرفی، در دیدار نخست یووه در سری‌آ، او مؤثرترین مهره کلیدی تیم در فاز دفاعی بود و در اوج آمادگی قرار داشت. از سویی دیگر، پس از بازنشستگی آندرا بارزالی و یوستن مارتین کاسرس به فیورنتینا، دنیله روگانی نیز ساز جدایی کوک کرده ‌است. با وجود جذب ماتیاش دلیخت، سفیدوسیاه‌های تورین می‌دانند که جای خالی جورجیو کیه‌لینی قویاً حس می‌شود؛ چه به‌عنوان یک مدافع میانی مطمئن و چه به‌عنوان یک کاپیتان.
دیدارهای دشوار بیانکونری در پیش است. در سری‌آ، ناپولی و فیورنتینا- تیم سابق کیه‌لینی- و در چمپیونزلیگ، اتلتیکویی که تشنه انتقام حذف سال گذشته است به‌انتظار بانوی پیر نشسته‌اند. در فصلی که تمام رقبای یووه عزم خود را برای پایان‌دادن سلطه 8 ساله آنها بر فوتبال ایتالیا جزم کرده‌اند، زوج بونوچی-دلیخت برای بیمه‌کردن خط دفاع یوونتوس در یک نیم‌فصل کافی نیست. گورخرها به احیای روگانی و یا درخشش میراح دمیرال جوان نیاز دارند؛ در حالی‌که در سالی که گذشت، هیچ‌یک خود را در سطح کیه‌لینی نشان ندادند.
چالش بزرگ‌تر یافتن یک امین برای بازوبند کاپیتانی تیم است. با توجه به نیمکت‌نشین بودن احتمالی بوفون، رسیدن این بازوبند که لئوناردو بونوچی، مدافعی که دو فصل گذشته با پیوستن به میلان هفت‌سال محبوبیت خود در آلیانز آره‌نا را بر باد داد- یک کابوس تلخ برای طرفداران باشگاه تورینی است. پس از بوفون، کیه‌لینی تنها بازیکن تیم است که قسمت قابل‌‌توجهی از فوتبال خود را وقف بیانکونری کرده ‌است. طرفداران یوونتوس به‌خوبی به یاد دارند که جورجیو حتی پس از کالچوپولی، بیانکونری را در سری‌ب ایتالیا رها نکرد. طول وفاداری کیه‌لینی به یووه از 14سال عبور کرده ‌است. از این حیث، او تنها بازیکن تیم است که با جی‌جی بوفون قابل قیاس است.
آسیب‌دیدگی رباط ACL کیه‌لینی شباهت زیادی به آنچه خاویر زانتی در آخرین سال‌های فوتبالش به‌جان خرید دارد. اسطوره و البته، نایب‌رئیس کنونی باشگاه اینتر به‌علت پارگی تاندون در 39سالگی 6 ماه از مستطیل سبز فاصله ‌گرفت. پس از سپری‌کردن دوران نقاهت، تنها یک موضوع برای وی اهمیت داشت؛ ایستادن دوباره در زمین مسابقه. پیش از آویختن کفش‌هایش، زانتی باید به هواداران باشگاهی که از سال 1995 پیراهن آن را بر تن می‌کرد نشان می‌داد که جان‌سخت‌تر از این است که چنین مصدومیتی وی را زمین ‌بزند. او دوباره برخاست، بازی‌کرد و با سربلندی به 19سال حضورش در اینتر و البته دوران بازیگری‌اش پایان ‌بخشید. کیه‌لینی اما وظیفه بزرگ‌تری بر گردن دارد. با توجه به سن بالایش، شرایط قیصر فوتبال ایتالیا آسان نیست؛ ولی او محکوم به برخاستن است؛ نه‌تنها برای به‌رخ‌کشیدن اراده خودش؛ بلکه برای باشگاه محبوبش که روزهای سختش به‌زودی فرا خواهند رسید.
 

هشت سال پیش در چنین روزی تیتر یک روزنامه‌ی ایران ورزشی به برد پرگل تیم ملی با نتیجه‌ی 3 بر صفر اختصاص داشت. نتیجه‌ای که کاملاً دلخواه کارلوس کی‌روش بود و نشان از آینده‌ای درخشان برای تیم ملی داشت. تیتر دیگری که حالا بعد از 8 سال می‌تواند جالب باشد، خبر صدور حکم جلب برای کفاشیان رئیس وقت فدراسیون فوتبال است. دادگاه امسال نیز کفاشیان را نیز در یک پرونده مالی محکوم شناخت. در متن خبر می‌خوانیم:
« کوروش رحمانی مالک و مدیرعامل باشگاه نساجی مازندران از صدور حکم جلب رییس فدراسیون فوتبال و رییس سازمان لیگ آزادگان خبر می‌دهد و در مورد شکایتش از مسوولان فدراسیون فوتبال می‌گوید: «در این مورد قبلا توضیحات لازم را داده‌ام که هیچ فایده‌ای نداشت. در همین زمینه حکم جلب کفاشیان و بهروان رییس فدراسیون فوتبال و رییس سازمان لیگ آزادگان صادر شده.»  رحمانی در مورد اینکه آیا حکم جلب کفاشیان و بهروان را باشگاه نساجی گرفته جواب می‌دهد: «ما این کار را نکردیم و قانون این کار را انجام داده. ما کسی نیستیم که بخواهیم این کار را انجام بدهیم. آنها سه روز مهلت داشتند تا به دادسرای کارکنان دولت مراجعه کنند که در حال حاضر 5 روز از این مهلت گذشته است.»
مالک باشگاه نساجی مازندران در پاسخ به این سؤال که همچنان می‌خواهید این حکم جلب را دنبال کنید می‌گوید: «مملکت قانون دارد و طبیعی است که این کار را انجام دهیم البته ما کاره‌ای نیستیم و این برعهده مراجع قضایی است چرا که بعد از مهلت سه روزه‌ای که داشتند باید این اتفاق بیفتد.»
اما این خبر توسط مشاور حقوقی فدراسیون فوتبال تکذیب شد:
« در حالی که مالک باشگاه نساجی مازندران ادعا کرده حکم جلب علی کفاشیان و غلامرضا بهروان صادر شده، علی فرشاد سپهر مشاور حقوقی فدراسیون فوتبال این خبر را تکذیب می‌کند و از حضور در دادگاه خبر می‌دهد. فرشاد سپهر که صادر شدن حکم جلب را رد می‌کند در مورد صحبت‌های کوروش رحمانی می‌گوید: «تا به حال هیچ گونه حکم جلبی صادر نشده و شلوغش کرده‌اند. در روزی که دادگاه تشکیل شد علی کفاشیان به دلیل اینکه قرار بود عباسی وزیر ورزش و جوانان در کمپ تیم ملی حضور پیدا کند نتوانست به دادگاه برود اما بنده به عنوان وکیل ایشان به همراه بهروان در دادگاه حاضر شدیم و توضیحات لازم را دادیم.»
مشاور حقوقی فدراسیون فوتبال که مشکل را عدم هماهنگی با مالک باشگاه نساجی می‌داند، در همین رابطه ادامه می‌دهد: «مشکل الان، فقط عدم هماهنگی با مالک باشگاه نساجی است اما مالک باشگاه ادعا کرده که فدراسیون فوتبال یک دستور قضایی را در مورد باشگاه نساجی اجرا نکرده که اصلا اینچنین نیست. در هر صورت اتفاق مهمی نیفتاده و به زودی پرونده نساجی را حل می‌کنیم.»
 

امروز تلویزیون دربست به لیگ‌های اروپایی اختصاص دارد. از جام جهانی بسکتبال یونان - مونته نگرو ساعت 16 از شبکه ورزش پخش خواهد شد. از هفته چهارم لیگ برتر انگلیس آرسنال - تاتنهام ساعت 20 از شبکه سه پخش می شود.
 از هفته دوم سری A لاتزیو - رم ساعت 20:30 و کالیاری - اینتر ساعت 23:15 از شبکه ورزش پخش می شود.
 از هفته سوم لالیگا ویارئال - رئال مادرید ساعت 23:30 روی آنتن شبکه سه خواهد رفت.


 

فرشاد کاس نژاد


لابه‌لای بررسی‌های فهرست جدید تیم ملی یک عبارت پرمعنا و بحث ‌برانگیز است: پرسپولیس با ۶ بازیکن، استقلال با ۴ بازیکن و تراکتور با ۳ بازیکن تنها تیم‌های ایرانی هستند که در تیم ملی نماینده دارند.
اگرچه دوران شمردن بازیکنان تیم‌های مختلف در تیم ملی سال‌هاست که تمام شده و این روش درستی برای بررسی فهرست تیم ملی نیست که ببینیم کدام تیم از لیگ برتر چند بازیکن در تیم ملی دارد اما اینکه از ۱۳ تیم لیگ برتر حتی یک بازیکن به تیم ملی راه پیدا نکرده، جریانی نگران‌کننده را در لیگ برتر هشدار می‌دهد. حتی تیم‌ متمولی مثل سپاهان بازیکنی در فهرست تیم ملی ندارد، چه رسد به تیم‌هایی با بنیه اقتصادی ضعیف که توان حفظ ستاره‌های خود یا خرید ستاره‌های جدید را ندارند. این هرگز نمی‌تواند توقع به جایی از سرمربی تیم ملی باشد که با ملاحظات غیرفنی، بازیکنان را از تیم‌های مختلف برای تیم ملی انتخاب کند اما این یک توقع از لیگ برتر است که تیم‌هایی پرستاره داشته باشد. انباشت ثروت در چند تیم و تجمع ستاره‌ها در این تیم‌ها برای فوتبال ایران که دولتی است و باشگاه‌ها بر‌اساس واقعیت‌های فوتبال حرفه‌ای ثروتمند نشده‌اند، جای نگرانی دارد.
استقلال و پرسپولیس اگرچه همیشه بر اساس سنت‌های فوتبال دولتی در ایران ثروتمند بودند اما در سال‌های اخیر با روش‌های اعانه ‌بگیری از هواداران درآمدهایی را کسب می‌کنند. در ضمن این دو تیم مصونیت عجیبی در زمینه بدهکار شدن دارند و همیشه می‌توانند میلیاردها و میلیاردها بدهکار باشند و فدراسیون فوتبال نیز مجبور به مماشات با آنها باشد. در چنین شرایطی تمام ستاره‌ها را جذب می‌کنند و بسیاری از تیم‌ها نه در رقابت سالم بخش‌های خصوصی، بلکه در رقابتی تبعیض‌آمیز بازی را به آنها می‌بازند. تراکتورسازی هم که حکایت عجیبی در فوتبال ایران دارد، تیمی متمول و خصوصی که معلوم نیست چرا چنین ثروتی را در فوتبال هزینه می‌کند و هرگز به فکر بازگشت سرمایه‌اش نیست و از زیان بزرگ سرمایه‌گذاری در فوتبال ایران ابایی ندارد.
در چنین وضعیتی ناخودآگاه تیم ملی با بازیکنان این تیم‌ها به اضافه لژیونرها ساخته می‌شود و بقیه تیم‌های لیگ هیچ شانسی برای جذب ستاره‌ها نداشته‌اند که حالا بازیکنی را به تیم ملی بفرستند. حتی بازیکنان جوان تیم‌هایی که بنیه اقتصادی ندارند، خیلی زود سر از تیم‌های متمول درمی‌آورند و فرصتی برای بهره‌برداری تیم‌ها از بازیکنان‌شان وجود ندارد.
لیگ برتر از بازیکنانی که توانایی نزدیک شدن به فهرست تیم ملی را داشته باشند، خالی شده و این ورشکستگی باشگاه‌ها در جذب بازیکنان باکیفیت را نیز نشان می‌دهد. اغلب باشگاه‌ها رؤیاهای بزرگی ندارند و غرق در بدهی‌ها و بحران‌های مالی و مدیریتی روزگار می‌گذرانند و حضور بازیکنان‌شان در تیم ملی، دغدغه‌ دهم‌شان هم نیست.
باشگاه‌ها در چنین وضعیتی هرگز نمی‌توانند به رشد کیفیت بازیکنان خود فکر کنند و تجارت بازیکن هم چندان برای‌شان اهمیتی ندارد که ملی‌پوش شدن بازیکنان‌شان و افزایش قیمت آنها را برای خود سودآور تلقی کنند. باشگاه‌های بحران‌زده اغلب فرصتی برای این فکرها ندارند و باشگاه‌های دیگری هم مثل پیکان و سایپا و دیگرانی از این دست، بازار و تجارت در فوتبال برای‌شان مهم نیست که بازیکن ساختن را سودآور بدانند.
تیم ملی مثل سال‌های اخیر راهش از لیگ جداست و این یک واقعیت تلخ برای فوتبال ایران است.

دختران قایقران و المپیک

شکوفه موسوی

کسب مدال المپیک در قایقرانی از آن حرف‌هایی است که کمی از اوضاع کنونی ورزش ما و ارزیابی‌های کارشناسانه دور است، هرچند ورزش، عرصه ممکن کردن ناممکن‌ها است.
 امروز با نیم‌نگاهی به امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری قایقرانی ایران، کسی توقع کسب سهمیه کامل یا قرار گرفتن در جمع مدال‌آوران المپیکی قایقرانی را از ملی‌پوشان ایران ندارد. همین که ورزشکاران ایران بتوانند در تمامی رویداد‌های کسب سهمیه المپیک حاضر شوند و با تلاش سهمیه توکیو 2020 را کسب کنند، اتفاق بزرگی است و بهترین خبر در قایقرانی ایران محسوب می‌شود. اینها را گفتم تا برسم به اظهارنظر مهسا مجللی، مربی تیم ملی قایقرانی زنان که گفته است: «گرفتن سهمیه المپیک در مسابقات جهانی کار فوق‌العاده سختی بود و اگر واقع‌بین باشیم با حدود چهارماه تمرین، انجام آن امکان‌پذیر نبود.»
پیش‌تر هم درباره نگاه واقع‌بینانه در ورزش نوشته بودیم؛ از اینکه مسیر کسب مدال در المپیک  2024 از امروز می‌گذرد و در برخی بخش‌ها و رشته‌ها یک سال مانده به المپیک اتفاقی نخواهد افتاد مگر معجزه شود. دختران توانمند قایقرانی ایران که در دوره‌های قبلی هم جواز حضور در المپیک را به‌دست آوردند، در این ماه‌ها تلاش شبانه‌روزی داشته‌اند و خواهند داشت تا سهمیه المپیک توکیو را کسب کنند و با توجه به رکوردهایی که در تمرینات داشته‌اند، کسب سهمیه دور نخواهد بود، اما سؤال اصلی اینجاست که چرا تیم ملی زنان (به گفته مربی‌اش) برای حضور در مسابقات جهانی، تنها چهارماه تمرین کرده است؟! مگر می‌شود با چهارماه تمرین آن هم در شرایط و امکانات قایقرانی ایران، به جنگ با رقبای تا بن دندان مسلحی رفت که همواره در اردو و تمرین هستند و دغدغه‌ای به نام ترخیص قایق و پارو ندارند؟! حتماً پاسخ خیر است، نمی‌شود. ورزشکاران که با تمام وجود برای کسب موفقیت تلاش می‌کنند و ثابت کرده‌اند به نتیجه هم می‌رسند اما سهم مسئولان رده اول و عالیرتبه‌ای که بودجه فدراسیون‌ها را تقسیم می‌کنند در این مسیر چیست؟ آیا حمایت از رشته‌هایی همچون قایقرانی آنطور که باید و شادی اتفاق می‌افتد؟ آیا چون قایقرانی در ردیف رشته‌های مدال‌آور در المپیک نیست، نباید برنامه‌ای برای مدال‌آور شدنش داشت؟ قایقرانی از رشته‌های جذاب المپیک است که پتانسیل زیادی در کشور ما دارد و دختران زیادی در این رشته مشغول به فعالیت هستند اما دقیقاً مشخص نیست برنامه‌ریزی برای به ثمر نشستن تلاش چند نسل قهرمان به‌منظور کسب مدال المپیک چگونه است و آیا جزو دغدغه‌های امروز مدیران ورزش محسوب می‌شود یا نه؟!
 

از دست زدن‌های مهاجری تا پرتاب بطری آب

مهدیه دریابیگی


دو پنالتی پیکان و عواقبی که برای داور بازی در ورزشگاه وطنی داشت
ایستاده روبه‌روی داور بازی، برایش دست می‌زند، داور نگاهی به تشویق مهاجری می‌کند و بعد کارت قرمز را جلوی چشم‌های او می‌گیرد. تشویق داور از آن دسته تشویق‌هایی است که نه تنها از کسی تشکر نمی‌کنند بلکه جریمه‌اش یک کارت قرمز است، چون نوعی تمسخر و اعتراض به تصمیم داور در آن نهفته است. این صحنه‌ای است که سرمربی نساجی را از یک بازی محروم می‌کند. به کمی عقب‌تر از این صحنه برگردیم جایی که میزبان نمی‌توانست باور کند که پنالتی دوم را داور به ضررش گرفته است. عقربه‌های ساعت دقیقه 80 بازی را نشان می‌داد، بازیکن پیکان با شارژ بازیکن نساجی در محوطه جریمه روی زمین افتاد و سیدعلی داور بازی نساجی و پیکان، نقطه پنالتی را نشان داد. این برای دومین باری بود که تیم میزبان به خاطر گرفتن خطای پنالتی دور داور حلقه می‌زدند و در نهایت با گل شدن ضربه پنالتی صدای اعتراض سکوها بلند شد. درست مثل نیمه اول که خطای پنالتی صدای سکوها را در‌آورد. بازی نزدیک 93 دقیقه با وقت‌های تلف شده طول کشید و حاصل آن برد پرگل تیم میزبان و گرفتن دو خطای پنالتی به نفع تیم میهمان بود اما سوت پایان بازی که به صدا درآمد هیچ چیز شبیه بردن تیم میزبان نبود؛ از دست زدن‌های مهاجری سرمربی تیم نساجی که معلوم بود کاملاً از حرص درونی او بود تا واکنش هواداران نساجی. دوربین تلویزیون شاید نمی‌توانست فضای بالای رختکن داوران را فیلمبرداری کند، جایی که داوران بازی بدون هیچ محافظی قرار بود از جایی رد شوند که تماشاگران تمام غضب خود را با بطری‌های آب یخ روی داور بازی خالی می‌کردند. شرایط طوری نبود که مهدی سید‌علی و کمک‌هایش به رختکن بروند، به همین دلیل نیروی انتظامی وارد عمل شد و داوران بازی را نگه داشت تا جو کاملاً آرام شود. داوران با احتیاط وارد رختکن شدند و تازه با ورود آنها به رختکن بخش اصلی ماجرای بازی نساجی و پیکان شروع شد، جایی که سیدعلی به‌عنوان داور بازی لحظه به لحظه این دیدار را در گزارش خود نوشت. از اعتراض بازیکنان تا دست زدن‌های مهاجری و بطری یخی که جلوی پای یکی از نیروهای انتظامی پایین آمد و نزدیک بود اتفاق ناگواری بیفتد. البته حاشیه‌های بازی وارد کنفرانس مطبوعاتی مربیان هم شد و حتی فردای مسابقه هم مسئولان تیم میزبان به شدت نسبت به داوری اعتراض کردند. تا اینجای کار مربوط می‌شود به داد و ستدهای داور و تیم میزبان اما صورت دیگر ماجرا که می‌تواند مهم‌تر از سایر اتفاقات باشد، گزارشی است که قرار است در اتاق حسن‌زاده خوانده شود، جایی که رئیس کمیته انضباطی مثل فصل‌های گذشته ترجیح می‌دهد تنبیهات خود را با جریمه شروع کند. به راستی حسن‌زاده برای اتفاقات ورزشگاه وطنی چه تصمیمی می‌گیرد؟ آیا دوباره تنبیهات او شامل جریمه نقدی می‌شود یا اینکه به توصیه مسئولان فدراسیون گوش کرده و قرار است با محرومیت کار خود را آغاز کند.
 

شروع دوران یاغی‌گری در پرسپولیس
سامان موحدی‌راد


یک سال پایانی حضور برانکو در پرسپولیس، علی‌رغم آنکه بخشی از آن در محرومیت پنجره نقل‌و‌انتقالات گذشت، یکی از بهترین فصل‌های این تیم بود. تیمی که نتوانسته بود بازیکن به خدمت بگیرد و چند ستاره‌اش را هم از دست داده بود، هم به فینال آسیا رسید و هم قهرمانی پشت قهرمانی برای قرمزها به ارمغان آورد. شاید بتوان برای آن دلایل متعددی بیان کرد اما بی‌شک یکی از مهم‌ترین رویدادهایی که منجر به دوران طلایی پرسپولیس و برانکو شد دوری جستن از هر حاشیه‌ای بود. برانکو یکی‌یکی ستاره‌های پرسروصدای تیم را از ترکیب و بعد باشگاه کنار گذاشت تا بتواند تیم یکدستی را بیافریند که خودش را تا فینال آسیا بالا کشید. کنار گذاشتن محسن مسلمان، مهدی طارمی و رامین رضائیان بخشی از پروژه آرام‌سازی پرسپولیس توسط برانکو بود.
حالا اما با رفتن برانکو و ثبت اولین شکست برای پرسپولیس، التهاب سکوها به تیم هم سرایت کرده و در اولین گام روز گذشته شاهد بودیم که علی علیپور در اینستاگرامش حرف از رفتن از پرسپولیس زد. به این ترتیب دوران بازیکنان سرکشی که قصد به چالش کشیدن باشگاه را دارند، در غیاب برانکو در اردوگاه سرخ‌ها بار دیگر آغاز شد. البته ماجرای علیپور و پرسپولیس از فصل نقل‌و‌انتقالات شروع شده بود. جایی که مهاجم گلزن پرسپولیسی‌ها به‌دلیل دستمزد پایینش در این باشگاه قصد جدایی از جمع سرخ‌ها را داشت و این نقل‌و‌انتقال می‌توانست برای باشگاه هم سود مالی خوبی داشته باشد اما ایرج عرب در سلسله تصمیم‌گیری‌های عجیب و غریب مدیریتی‌اش به جای اینکه این مهاجم را بفروشد تا هم سود مالی نصیب باشگاه شود و هم بازیکن باانگیزه‌تری به ترکیب اضافه شود، علیپور را در باشگاه نگه داشت تا این بازیکن بی‌انگیزه در جمع سرخ‌ها در هفته دوم به یکی از حواشی باشگاه تبدیل شود. علی علیپور امیدوار بود فرآیند جدایی‌اش از پرسپولیس بعد از جذب جونیور براندائو، وحید امیری و امیر روستایی به‌آسانی انجام شود تا احتمالاً بتواند بلندپروازی‌های خود را در فوتبال اروپا پیگیری کند و از این طریق نهایتاً خودش را به لیست تیم ملی برساند اما فرآیند جدایی او از پرسپولیس که در ابتدای فصل نقل‌و‌انتقالات نزدیک به قطعی می‌رسید چنان طولانی شد که نهایتاً بعد از شکست برابر تراکتور و هجمه‌ها در فضای مجازی علیه مهاجم پرسپولیس، او تصمیم گرفت شمشیر را برای باشگاه از رو ببندد. حالا ماندن یا رفتن علیپور از پرسپولیس به تصمیم کالدرون مربوط است، اما چیزی که از آن مهم‌تر است نقش مدیریت باشگاه در ایجاد حواشی بی‌مورد برای تیم، گرفتن فرصت‌های خوب از تیم و اشتباهات پی‌درپی در تصمیم‌گیری‌هاست؛ چیزی که این روزها دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به آن مبتلا هستند و درگیر حواشی خودساخته مدیرانش هستند.



 

رسول مجیدی

 هفته دوم لیگ برتر فقط ۱۶ گل داشت که ۷تای آنها در یک دیدار به ثمر رسید؛ بازی نساجی و پیکان در قائمشهر. این هفته 7 چهره تأثیرگذار و برجسته داشت که با همدیگر آنها را مرور می‌کنیم.
 
 احسان حاجی‌صفی
 تعیین کننده نتیجه بازی بزرگ هفته دوم بود. یک شوت سرکش از حاجی‌صفی باعث شد تا هر سه امتیاز بازی تراکتور و پرسپولیس به حساب تبریزی‌ها برود. حاجی‌صفی البته استاد گل زدن از راه دور است. سه فصل پیش هم او که تازه به فوتبال ایران آمده بود در دیدار سپاهان و پرسپولیس گلی مشابه گلش در بازی جمعه وارد دروازه بیرانوند کرد و قبل‌تر هم بارها برای سپاهان و تراکتور از راه دور گل زده بود. چپ قوی حاجی‌صفی در این سال‌ها همیشه کمک حال خودش و تیمش بوده است. به نظر امسال حاجی‌صفی نقش مهمی در تیم آقا مصطفی دارد.
 
 حسین مالکی
هفته دوم یک شوت سرکش دیگر هم داشت. شوتی از حسین مالکی در بازی شاهین بوشهر و شهر خودروی مشهد. شوت مالکی قطعاً بهترین گل هفته را رقم زد. او بعد از انجام یک کار انفرادی با قدرت هرچه تمام‌تر اقدام به شوت‌زنی کرد و موفق شد از پشت محوطه جریمه دروازه مهدی رحمتی را باز کند. این اولین گلی بود که رحمتی با پیراهن تیم جدیدش دریافت می‌کرد. شوت مالکی آنقدر محکم بود که تور دروازه رحمتی پاره شد و بازی به همین علت چند دقیقه‌ای با توقف همراه بود. مالکی بعد از بازی قول داد این فصل گل‌های بیشتری برای تیم بوشهری به ثمر برساند.
 
 استراماچونی
 کابوس استراماچونی تمامی ندارد. حداقل روزنامه گاتزتا دلو اسپورت که چنین اعتقادی دارد. استرا فعلاً مترجم ندارد. شاید هم دوست ندارد داشته باشد. او از 6 امتیاز اول فصل تنها یک امتیاز گرفته و در هر دو بازی ابتدایی، در دقایق تلف شده بازی گل دریافت کرده. با این همه او همچنان حمایت هواداران کم حوصله استقلال در این سال‌ها را پشت سر خود دارد. استراماچونی بعد از کنفرانس داغ هفته پیش‌اش این هفته نه قبل از بازی و نه بعد از بازی حاضر به گفت و گو با خبرنگاران نشد و بعد هم در هنگام خروج از کشور برای انجام تعطیلات دچار مشکل شد تا بیشتر به او ثابت شود چه کار سختی در ایران پیش رو دارد.
 
 وحید شیخ‌ویسی
 وحید حالا 32 ساله است. هیچ‌وقت دروازه‌بان طراز اولی نبوده اما در تمامی این سال‌ها شانس این را داشته که در لیگ برتر بازی کند. در سایپا، فجرسپاسی شیراز، نفت تهران، استقلال خوزستان و حالا هم که پیکان. او از لحاظ آماری تا به این لحظه، بدترین دروازه‌بان لیگ نوزدهم بوده و تنها در 2 بازی 6 گل دریافت کرده است. شیخ‌ویسی این هفته در قائمشهر در کمتر از 60 دقیقه 4 گل خورد تا کاسه صبر حسین فرکی لبریز شود و او را در میانه بازی تعویض کند. وحید بخصوص روی گل چهارم نساجی اشتباه تاثیرگذاری انجام داد و همین منجر به عصبانیت فرکی شد. شیخ ویسی احتمالاً هفته بعد هم جایی در ترکیب ثابت پیکان نخواهد داشت.
 
 رضا مهاجری
 یک بار فرزندش در شبکه ورزش گفته بود فامیلی‌شان حسابی به کسب و کار خانوادگی‌شان می‌آید. مهاجری این فصل از آذربایجان شرقی به مازندران مهاجرت کرده و در نساجی مربیگری می‌کند. نساجی تحت هدایت مهاجری فصل را خوب شروع کرده؛ در سیرجان یک امتیاز از گل گهر گرفته و این هفته هم موفق شد 3 امتیاز از تیم پیکان دشت کند. تیم نساجی بازی را رؤیایی آغاز کرد و در 50 دقیقه اول بازی به 4 گل رسید. مهاجری و طرفداران پرشور قائمشهری در این لحظات روی هوا بودند اما پیکان به خودش مسلط شد و در دقیقه 83 به گل سوم رسید تا 10 دقیقه پایانی بازی حسابی حساس شود. مهاجری هم به خاطر همین حساسیت دو بار در دقیقه 90 و 94 از داور کارت زرد دریافت کرد تا اولین مربی اخراجی تاریخ لیگ برتر به وسیله قوانین جدید داوری باشد.
 
 شهریار مقانلو
 24 سالش است و در پست وینگر بازی می‌کند. او حالا به همراه محمدرضا سلیمانی از سایپا با دو گل زده در صدر جدول گلزنان قرار دارد. هر دو گلش را هم این هفته در قائمشهر زد. در مسابقه‌ای که با 7 گل به ثمر رسیده تا مدت‌ها در خاطر طرفداران مازندرانی فوتبال می‌ماند. مقانلو البته برای زدن این دو گل اندکی هم خوش‌شانس بود چرا که پیکان در بازی با نساجی دو بار صاحب پنالتی شد و هر دو بار مأموریت زدن ضربه به او محول شد. مقانلو هم هر دو بار دروازه‌بان نساجی را فریب داد و تیمش را به گل رساند تا حالا خودش را در صدر جدول گلزنان ببیند.
 
 ماکسیم کوویلیتایا
 دروازه‌بان گرجستانی تیم شاهین بوشهر تنها بازیکن اخراج شده هفته دوم بود. او خیلی زود و در دقیقه 6 دست تیمش را در حنا گذاشت و با خطا روی یونس شاکری، هم شاهین را 10 نفره کرد و هم یک پنالتی به شاگردان یحیی گل‌محمدی هدیه داد. ماکسیم با این اخراج البته فرصت خوبی در اختیار ابوالفضل درویش‌وند قرار داد؛ دروازه‌بان همیشه ذخیره پرسپولیس که این فصل ترجیح داد روی نیمکت تیم بوشهری بنشیند و حالا با محرومیت ماکسیم هم 85 دقیقه در مشهد دروازه‌بانی کرد و هم انتخاب اول ویسی در بازی پیش روی شاهین است.
 

در اردوهای تیم‌های ملی کشتی چه خبر است
یزدانی انصراف داد، هادی مصدوم شد

وحید جعفری

این چه رازی است که کشتی ایران در سال‌های منتهی به بازی‌های المپیک در گرداب حواشی فرو می‌رود؟ آیا کار، کار انگلیس‌هاست؟‌! وای به حال علیرضا دبیر که در این شرایط سکان هدایت کشتی را به دست گرفته و همه توقع دارند به سلامت از این توفان عبور کرده که هیچ، بلکه کسب موفقیت هم کند؛ کاری دشوار که هر کسی نمی‌تواند از پس آن برآید اما دبیر هر کسی نیست، او گرم و سرد چشیده این رشته است، قهرمان المپیک بوده و سابقه مدیریت در شورای شهر را دارد، پس پر بیراه نیست اگر علاقه‌مندان به ورزش ملی ایران از دبیر چیزی جز پیروزی و موفقیت طلب نکنند و این در حالی است که فدراسیون کشتی این روزها علاوه بر مشکلات مالی با چالش‌های دیگری نیز مواجه شده که مهم‌ترین آنها کنار رفتن ستاره‌ها از ترکیب تیم ملی است. بعد از اینکه چند ملی‌پوش باسابقه کشتی فرنگی در اعتراض به انتصاب‌های محمد بنا سرمربی تیم ملی اردو را ترک کردند، روز گذشته رضا یزدانی به‌عنوان کاپیتان تیم ملی و فرد باتجربه‌ای که انتظار می‌رفت در جهانی نورسلطان در کنار تیم ملی کشتی آزاد باشد و علاوه بر روحیه دادن به جوان‌ترهای تیم، کشتی آزاد را صاحب مدال جهانی کند، به دلیل آنچه آماده نبودن و آسیب‌دیدگی عنوان شد از حضور در رقابت‌های جهانی انصراف داد. یزدانی در متنی سرگشاده بابت این موضوع از مردم و علاقه‌مندان کشتی عذرخواهی کرده و اعلام کرده که دوست ندارد به مسابقاتی برود که شاید در آن به مدال نرسد، از همین‌رو تلاش خواهد کرد برای مسابقات بعد آماده شود. هنوز شوک این خبر ذهن کشتی‌دوستان را درگیر خود کرده بود که خبر رسید پرویز هادی سنگین‌وزن پر امید ایران نیز در جهانی قزاقستان حاضر نخواهد بود. آسیب‌دیدگی دلیل غیبت دارنده مدال برنز سال قبل جهان اعلام شده و این در حالی است که از چند روز قبل زمزمه این موضوع از جانب غلامرضا محمدی سرمربی تیم ملی و محسن کاوه مدیر تیم‌های ملی که پرویز آنطور که باید و شاید تمرینات را دنبال نمی‌کند و افت کیفی داشته، مطرح می‌شد. از همین‌رو می‌شد حدس زد که احتمال کنار رفتن هادی از تیم ملی کم نیست.
این در حالی است که دبیر فدراسیون پزشکی ورزشی پس از معاینه پرویز هادی با اطمینان اعلام کرده بود، این کشتی‌گیر مشکلی برای حضور در رقابت‌های قهرمانی جهان ندارد اما در آستانه اعلام ترکیب قطعی تیم ملی، این کشتی‌گیر به علت نداشتن شرایط بدنی مناسب و مصدومیت اقدام به ترک اردوی تیم ملی کرد. این در حالی است که نام هادی در ترکیب لیست تیم ملی قید شده است. قرار است فرد جایگزین به زودی معرفی شود که به احتمال زیاد کسی نخواهد بود جز یدالله محبی.
حال با توجه به این اتفاقات و مشکلات مالی که فدراسیون کشتی با آنها دست به گریبان است، باید منتظر ماند و دید که کشتی ایران در رقابت‌های جهانی که گزینشی المپیک است چطور عمل می‌کند و در سال المپیک می‌تواند این رشته را مدیریت کرده و به سلامت به سر منزل مقصود برساند؟