دختران قایقران و المپیک
شکوفه موسوی
کسب مدال المپیک در قایقرانی از آن حرف‌هایی است که کمی از اوضاع کنونی ورزش ما و ارزیابی‌های کارشناسانه دور است، هرچند ورزش، عرصه ممکن کردن ناممکن‌ها است.
امروز با نیم‌نگاهی به امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری قایقرانی ایران، کسی توقع کسب سهمیه کامل یا قرار گرفتن در جمع مدال‌آوران المپیکی قایقرانی را از ملی‌پوشان ایران ندارد. همین که ورزشکاران ایران بتوانند در تمامی رویداد‌های کسب سهمیه المپیک حاضر شوند و با تلاش سهمیه توکیو 2020 را کسب کنند، اتفاق بزرگی است و بهترین خبر در قایقرانی ایران محسوب می‌شود. اینها را گفتم تا برسم به اظهارنظر مهسا مجللی، مربی تیم ملی قایقرانی زنان که گفته است: «گرفتن سهمیه المپیک در مسابقات جهانی کار فوق‌العاده سختی بود و اگر واقع‌بین باشیم با حدود چهارماه تمرین، انجام آن امکان‌پذیر نبود.»
پیش‌تر هم درباره نگاه واقع‌بینانه در ورزش نوشته بودیم؛ از اینکه مسیر کسب مدال در المپیک 2024 از امروز می‌گذرد و در برخی بخش‌ها و رشته‌ها یک سال مانده به المپیک اتفاقی نخواهد افتاد مگر معجزه شود. دختران توانمند قایقرانی ایران که در دوره‌های قبلی هم جواز حضور در المپیک را به‌دست آوردند، در این ماه‌ها تلاش شبانه‌روزی داشته‌اند و خواهند داشت تا سهمیه المپیک توکیو را کسب کنند و با توجه به رکوردهایی که در تمرینات داشته‌اند، کسب سهمیه دور نخواهد بود، اما سؤال اصلی اینجاست که چرا تیم ملی زنان (به گفته مربی‌اش) برای حضور در مسابقات جهانی، تنها چهارماه تمرین کرده است؟! مگر می‌شود با چهارماه تمرین آن هم در شرایط و امکانات قایقرانی ایران، به جنگ با رقبای تا بن دندان مسلحی رفت که همواره در اردو و تمرین هستند و دغدغه‌ای به نام ترخیص قایق و پارو ندارند؟! حتماً پاسخ خیر است، نمی‌شود. ورزشکاران که با تمام وجود برای کسب موفقیت تلاش می‌کنند و ثابت کرده‌اند به نتیجه هم می‌رسند اما سهم مسئولان رده اول و عالیرتبه‌ای که بودجه فدراسیون‌ها را تقسیم می‌کنند در این مسیر چیست؟ آیا حمایت از رشته‌هایی همچون قایقرانی آنطور که باید و شادی اتفاق می‌افتد؟ آیا چون قایقرانی در ردیف رشته‌های مدال‌آور در المپیک نیست، نباید برنامه‌ای برای مدال‌آور شدنش داشت؟ قایقرانی از رشته‌های جذاب المپیک است که پتانسیل زیادی در کشور ما دارد و دختران زیادی در این رشته مشغول به فعالیت هستند اما دقیقاً مشخص نیست برنامه‌ریزی برای به ثمر نشستن تلاش چند نسل قهرمان به‌منظور کسب مدال المپیک چگونه است و آیا جزو دغدغه‌های امروز مدیران ورزش محسوب می‌شود یا نه؟!