امین قربانی سرمربی سابق تیم ملی شمشیربازی سابر، بالاخره سکوتش را شکست. او 6 ماه قبل از المپیک، وقتی ساز ناکوک فدراسیون را دید، ترجیح داد نباشد و یک کلمه هم حرف نزد چرا که نمی‌خواست اوضاع به‌هم بریزد. سرمربی سابق تیم ملی سابر دلیل استعفایش را به دخالت‌های رئیس فدراسیون بی‌ربط نمی‌داند: «من در شرایطی استعفا دادم که مساوی بود با زیر پا گذاشتن منافع شخصی. به هر حال بعد از این همه تلاش نتیجه زحمات یک سرمربی در بازی‌های المپیک به ثمر می‌رسد. من و پورسلمان اختلاف‌نظر داشتیم که اواخر به دخالت در امورفنی تبدیل شده بود، وقتی نقره تیمی جام جهانی الجزایر برخلاف انتظار فدراسیونی‌ها به دست آمد، یک‌دفعه دور تیم سابر شلوغ شد. پورسلمان بعد از الجزایر لیست نفراتی را مشخص کرد و حتی وقتی تیم در گرندپری تونس بود من متوجه شدم مربی بدون اطلاع من به عنوان کادرفنی با تیم رفته است. من خیلی راحت استعفا ندادم، ما مشکلات زیادی داشتیم و کمبود امکانات اذیت‌کننده بود. مثلاً در یکی از سفرها هزینه سفر را خودم قبل از اعزام تأمین کردم، یک تیم 6 نفره با ۱۲۰۰ یورو به ایتالیا اعزام شد و من تازه در ترانزیت فرودگاهی متوجه شدم هتل هم رزرو نشده و با ورود به ایتالیا مشکل حل شد. ما از این دست مشکلات زیاد داشتیم و استعفای من خیلی راحت نبود. اما مشکلاتی داشتیم که خیلی راحت قابل حل بود. به نظر شما اقدام برای آوردن مربی خارجی و اختلاف‌نظر چیزی جز استعفا می‌شود؟ البته فدراسیون از استعفایم خیلی استقبال کرد، تا حدی که حتی بدون تماس رئیس فدراسیون آن را قبول کرد.»
به گفته او مسعود فتوحی در بازی‌های آسیایی به نوعی تحمیل شده: «مگر می‌شود سرمربی تیم خوب و حرفه‌ای مثل ایران باشی و کادرفنی خوب نخواهی؟ من همیشه می‌خواستم کمک مربی، مربی بدنساز، ماساژور و حتی شمشیربازان امید و جوان در مسابقات کنار تیم باشند. من در جلسه‌ای با رئیس فدراسیون خواسته‌هایم را داده بودم و حتی صورتجلسه هم شد، اما کمتر از ۲۴ ساعت بدون اطلاعم ترکیب تیم اعزامی تغییر کرد.
من برای هانگژو درخواست مربی دادم که فدراسیون دو اسم داد؛ یکی به عنوان سرپرست و یکی هم مربی. من هم بالاجبار مربی را انتخاب کردم تا در شرایط مسابقه برای تصمیمات بهتر به من کمک کند.»
