سایه روشن‌های پرسپولیس در گام اول
امیدوارکننده بود ناامیدکننده پیش رفت
محمد قراگزلو
روزنامه‌نگار
پرسپولیس در گام اول دو امتیاز را در اراک جا گذاشت و به تهران برگشت. البته که مشخص بود با میزبانی در اراک و زمین چمن که علی‌رغم حرف‌های قبل از بازی به زعم بازیکنان پرسپولیس شرایط جالبی نداشت، فوتبال ایده‌آل شکل نخواهد گرفت. همچنین مشخص بود که پرسپولیس اسماً در این ورزشگاه میزبان است کما اینکه سکوهای شمالی و جنوبی پشت دروازه‌ها کاملاً خالی بود و پرسپولیس از حمایت کامل هوادارانش بهره نبرد.
اما درون زمین پرسپولیس خیلی زود غافلگیر شد. در این صحنه دو مدافع میانی پرسپولیس کنعانی و فرجی مقصر بودند و البته گندوز که انگار نمی‌دانست حریف ممکن است دقیقه یک اینطوری خطرساز شود هم کاملاً غافلگیر شد.
با این وجود شکل بازی پرسپولیس با توجه به مشکلات مربوط به بدنسازی و... هم بد نبود. پرسپولیس خیلی زود مالکیت توپ بالا را در اختیار گرفت و فوتبال دلخواه خود را ارائه داد. تیم گاریدو کمی سنگین بود اما بعد از گل وقت‌های تلف شده طبق آنچه خود گاریدو هم گفته این تیم باید در یک نیمه دست نخورده به گل دوم هم می‌رسید اما هر چه از زمان بازی گذشت ریتم تیم بهتر که نه بدتر شد.
هر چند زمان و انتخاب بازیکن برای تعویض درست به نظر می‌رسید اما بعد از تمام آن تعویض‌ها تیم پرسپولیس شرایط و فرم بهتری پیدا نکرد و اتفاقاً بدتر هم شد تا جایی که ذوب‌آهن از میانه‌های نیمه دوم از زمین خود جلوتر می‌رفت. اورونوف به عنوان مهم‌ترین بازیکن تعویضی در فاز حمله فقط با یک جلسه تمرین به زمین رفت و البته بهتر از آن چیزی بود که تصور می‌شد.
غیر از او جوان‌هایی مثل براجعه و بابایی کاری از پیش نبردند، خدابنده‌لو هم موفق نشد ریتم پرسپولیس را بهتر کند و پورعلی گنجی هم تنها برای قرار گرفتن در شرایط مسابقه وارد میدان شد.
در مجموع تیم گاریدو در گام اول بد نبود و به لحاظ شکل بازی حداقل ناامیدکننده ظاهر نشد. پرسپولیس از حیث بازی مالکانه و خلق موقعیت شرایط به نسبت خوبی داشت اما هنوز خیلی کار دارد. البته این مهم با توجه به بیرون ماندن عالیشاه از لیست، ناآماده بودن اورونوف، شرایط سعید صادقی و ناهماهنگی عیسی و علیپور که تازه در کنار هم بازی می‌کنند تا حدی قابل توجیه است اما واقعیت اینکه سرخ‌ها در همین مسابقه نخست دو امتیاز از دست داده‌اند که در هفته‌های پایانی آثار سوء خود را نشان می‌دهد.