اوسمار رفت، اوسمار آمد، اوسمار نمی‌آید و... اوسمار چه زمانی این‌قدر مهم شد؟ زمانی که پرسپولیس از درد جدایی ناگهانی یحیی به خود می‌پیچید و برای ادامه راه نیاز به کورتون داشت تا علائم دردناک آن جدایی از بین برود. در آن هنگامه سردرگمی و بی‌پولی دستیار برزیلی به عنوان مربی که تمام اطلاعات تیم حاضر و آماده یحیی را در اختیار داشت به عنوان کم‌هزینه‌ترین درمان راه سرمربی را ادامه داد. او اتفاقاً به عنوان مربی که کارنامه درخشانی هم نداشت لیگ را خوب ادامه داد و خوب هم تمام کرد. اما او حالا رخت رفتن پوشیده و باز نخواهد گشت، این یعنی سرخ‌ها باید فکر اساسی برای سکانداری تیم‌شان کنند. رفتن اوسمار درد عمیقی نیست. به هر حال او در آن مقطع احتمالاً از سر بی‌پولی آمد و کار را با تکیه بر بازیکنان با تجربه برای پرسپولیس درآورد و حالا از سر عقلانیت و دوراندیشی می‌خواهد در قامت یک قهرمان برای همیشه در تاریخ پرسپولیس ماندگار شود. در تیزهوشی اوسمار هیچ شکی نیست. او نیک دریافت که فصل جدید لیگ برتر و البته حضور با پرسپولیس در لیگ نخبگان آسیا فرایند پیچیده و سختی است که احتمالاً در به سرانجام رساندن این مأموریت‌ها توفیقی نصیبش نخواهد شد. او می‌دانست که شوک جدایی یحیی عامل مهمی در تکانش پرسپولیس بود و حالا که قرار است از نو همه چیز آغاز شود پرسپولیس با او در جاده سنگلاخی گرفتار خواهد آمد که چاره‌ای جز جدایی زود هنگام و خراب کردن خاطره قهرمانی برای او باقی نخواهد گذاشت.
اوسمار رفت و به خاطره‌ها پیوست و پرسپولیس حق ندارد زانوی غم بغل کند چه پیش از او برانکو و یحیی با چند قهرمانی پشت هم رفتند و باز راه سرخ‌ها ادامه یافت. پس الان زمان استخدام مربی جدید و تمدید و خرید است نه زمان سوگواری. با هوادار هم باید روراست بود. این هوادار همه جور سرمربی دیده است. از ژوزه و وینگادا دیده تا برانکو و کالدرون و یحیی. پس سرمربی جدید هم ترسناک نیست چون با پتانسیلی که سرخ‌ها از نظر بازیکن دارند خیلی از مسیر قهرمانی دوباره در لیگ برتر را طی کرده‌اند، فقط می‌ماند لیگ نخبگان که موفقیت در آن نیاز به شل کردن سر کیسه دارد. هواداران ضمن قدردانی از زحمات اوسمار امروز دست‌افشان منتظر معرفی سرمربی جدید هستند نه سوگوار جدایی سرمربی قبلی.
