مجادله اخیر خانی، عضو سابق هیأت مدیره باشگاه استقلال و فرشید سمیعی در رسانه ملی یک سؤال بزرگ را به وجود آورده؛ اساساً در این برهه که استقلال از وزارت ورزش به وزارت اقتصاد و فی‌الفور به هلدینگ خلیج‌فارس واگذار شده و عملاً مسئولان سابق دیگر موضوعیتی در این باشگاه ندارند، چرا به افراد سابق مسئول فرصت داده می‌شود تا در رسانه ملی به افراد مسئول یورش ببرند و عملکرد آنها را به نقد بکشند؟! حواشی اخیر نه‌تنها سود و فایده‌ای برای باشگاه استقلال نداشت و هیچ کمکی به آنها نکرد، بلکه بر تنش‌های این باشگاه که امید بود بعد از واگذاری به بخش خصوصی وضعیت باثبات‌تری را تجربه کند، افزود. باشگاه استقلال در سال‌های اخیر علاوه بر ناکامی‌های پی‌درپی در بخش فنی، از لحاظ مدیریتی هم چالش‌های بسیاری را تجربه کرده است و پرداختن به مسائل مدیریتی این باشگاه جز آنکه اوضاع را در آستانه نقل و انتقالات پیش فصل خراب‌تر کند، محصول و نتیجه‌ای برای این باشگاه نخواهد داشت. اظهارات اخیر خانی دقیقاً همان مسیری است که این روزها مخالفان آرامش باشگاه استقلال طی می‌کنند و این شخص هرقدر هم که خود را دلباخته این باشگاه جلوه دهد اما با انتقادات سریالی خود در رسانه‌ها بیشتر آب به آسیاب دشمنان استقلال می‌ریزد و سلسله اقدامات رسانه‌ای او تأثیر مثبتی در آینده این باشگاه نخواهد داشت. خانی در حالی این سیاست را پیش کشیده که دیگر مدیران باشگاه استقلال که سابق در این باشگاه مسئولیت‌هایی داشتند، موضع سکوت در پیش گرفته‌اند و تصمیماتی که از سوی وزارت ورزش و جوانان اتخاذ شد و این باشگاه به بخش خصوصی واگذار گردید را محترم می‌شمارند اما انگار افرادی همچون خانی توجهی به این موضوع ندارند و ظاهراً بیشتر منافع شخصی را دنبال می‌کنند. این عضو جدا شده از باشگاه استقلال اما باید رویه خود را در برابر مدیران کنونی باشگاه که روزگاری در هیأت مدیره استقلال با او همکار بودند، تغییر دهد و از طرفی رسانه‌ها نیز نباید عرصه را تمام قد برای چنین افرادی که هیچ مسئولیتی در این باشگاه نداشته‌اند، باز بگذارند و در برهه‌ای که این باشگاه نیاز به آرامش دارد، حال و هوای این باشگاه متشنج شود.
