در حافظه موقت ذخیره شد...
فرار رو به جلو
روزنامه‌نگار
در اینکه داوری در فوتبال ما هزار و یک ماجرا دارد شکی نیست. اما این دلیل نمی‌شود که این ضعف در داوری دلیلی شود برای هجمه هر هفته‌ای به داوری، متأسفانه لغزش‌های گاه و بی‌گاه داوری (که با وجود کمک داور ویدیویی در بالا‌ترین سطح فوتبال دنیا هم هنوز وجود دارد) بهانه‌ای شده است که سرمربیان گرامی به جای پاسخ بابت ضعف دانش هدایت تیم و اتخاذ تاکتیک‌های غلط که هر دو مانعی بزرگ (بزرگتر از ضعف داوری) برای نتیجه گرفتن تیم‌شان می‌شود، از تاکتیک فرار به جلو و طرفدارپسند حمله به داوری استفاده کنند. این حربه کمک می‌کند که ضعف‌های تیم پوشیده شود و آقایان همیشه طلبکار باشند. متأسفانه مدیریت تیم هم با این روش برخورد نمی‌کند و کمیته انضباطی منفعل هم با یک دعوت و شنیدن توضیحات سر و ته قضیه را هم می‌آورند. جواد نکونام با صراحت تمام رئیس فدراسیون فوتبال را متهم به سنگ‌اندازی در مسیر تیمش می‌کند و آب از آب تکان نمی‌خورد، در حالی که در هر نیمه کارشناسی هم به شیوه محتاط بازی استقلال در یکی از حساس‌ترین بازی‌های لیگ انتقاد وارد می‌کند، سرمربی آبی‌ها به جای اینکه در مصاحبه بعد از بازی توضیح دهد چرا در باد نتیجه یک نیمه‌ای رقیب سنتی در بازی دیگر خوابیده است و تیمش را در نیمه دوم محتاط‌‌تر به مصاف نساجی حریص برای کسب امتیاز فرستاده است، روی یک صحنه نصف و نیمه تمرکز می‌کند، برادران حیدری را رسماً به داوری علیه تیمش متهم می‌کند و بعد این موضوع را سفارش شده از طرف فدراسیون می‌داند. برای توجیه نتایج ضعیف و بد‌تر از آن شکل بازی کسل کننده و فاقد خلاقیت تیمش چه سیبلی بهتر از کمیته داوری که این روزها با رفتن (بخوانید اخراج) رئیس کمیته‌اش آسیب‌پذیرتر هم شده است. نه برادر زمین کج نیست.