چهار ستاره روی شانه امیر
ایمان گودرزی
روزنامه‌نگار
پس از حدود 2 ماه بلاتکلیفی بالاخره آقای تاج و دار و دسته زحمت کشیدند و نام سرمربی آینده تیم ملی را بر زبان آوردند، از همان ابتدا با انتشار لیست عجیب و غریبی از گزینه‌های داخلی همه این احتمال را می‌دادند که سرمربی بعدی تیم امیر قلعه‌نویی باشد.
امیر که پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر به حساب می‌آید 10 سالی است که با وجود حضور در تیم‌های ثروتمند و خریدهای هنگفت موفق به کسب افتخاری برای تیم‌هایش نشده است اما باز هم در بین گزینه‌های شاهکاری که حضور داشتند همان افتخارات 10 سال پیش امیر را بخوبی برای رسیدن به این پست ساپورت می‌کرد.
قلعه‌نویی که در سال 2007 سرمربی تیم ملی برای بازی‌های جام ملت‌های آسیا بود حالا با گذشت 16 سال دوباره با همان شرایط هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته؛ ناکامی مربی خارجی در جام جهانی و روی کار آمدن ژنرال برای جام ملت‌های آسیا. در دوره قبلی قلعه‌نویی همیشه معتقد بود که به او کم‌لطفی شده است، زیرا به خاطر فقط یک باخت آن هم در ضربات پنالتی از کار بیکار شده بود، حالا به نوعی فدراسیون یا از سر ناچاری و یا با تمام میل و رغبت دین خودش را به امیر قلعه‌نویی ادا خواهد کرد، امیری که حالا خیلی پخته‌تر از قبل است باید در اولین آزمونش سال آینده در قطر و جام ملت‌های آسیا حضور پیدا کند که بدون شک نتیجه‌ای که از آن تورنمنت می‌گیرد آینده‌اش را روشن خواهد کرد.
اما یک نکته تاریک در کارنامه بزرگوار کمی شک و تردید در موفقیت او به وجود می‌آورد. با نگاهی به سابقه امیر متوجه می‌شویم که او استاد به مشکل خوردن با بازیکنان بزرگ است، او که حالا بعد از قضیه اخراج اسکوچیچ بخوبی قدرت بازیکنان دستش آمده آیا می‌تواند این بار با پرلژیونر‌ترین تیم ملی تاریخ فوتبال ایران موفق شود؟