اوله گونار سولسشر پس از گذشت 35 ماه از حضور روی نیمکت منچستریونایتد سرانجام از این باشگاه اخراج شد تا یک بار دیگر، همه به سراغ فهرست جانشینان احتمالی اوله بروند.

 شکست 5 بر صفر مقابل لیورپول، شاید نقطه‌ای بر آغاز جست و جوهای منچستر بود و اگرچه پیروزی مقابل تاتنهام و تساوی مقابل آتالانتا اندکی جو را به سود اوله تغییر داد اما شکست 2 بر صفر برابر منچسترسیتی در دربی و بلافاصله آغاز تعطیلات ملی، همه چیز را به نقطه آغازین بازگرداند. در طول هفته بازی‌های ملی، نام‌های زیادی به نیمکت منچستر نزدیک شدند و حالا، با رسمی شدن اخراج سولسشر، این گمانه‌زنی‌ها با شدت بیشتری ادامه می‌یابد.

 مهم‌ترین گزینه‌های به عهده گرفتن هدایت یونایتد چه کسانی هستند؟ در ادامه می‌بینیم:

 

مایکل کریک؛ او را از ذهن دور نکنید!

با تأیید باشگاه، مایکل کریک 40 ساله در چند بازی آتی منچستریونایتد را هدایت می‌کند تا باشگاه به جست و جوهای خود برای یافتن یک سرمربی موقت ادامه دهد. کریک پس از جدایی روی فاریا، به همراه کیران مک‌کنا به کادر مربیگری ژوزه مورینیو ملحق شد و جایگاه خود را در کادر اوله نیز حفظ کرد. نکته جالب آن است که سولسشر، تنها فرد اخراج شده در صبح یکشنبه بوده و با درخواست کریک، مایک فیلان و مک‌کنا همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهند.

 3 سال قبل هم اوله ابتدا به عنوان سرمربی موقت منصوب شد و پس از کسب 14 برد در 19 بازی نخست، با قراردادی 3 ساله رسماً به عنوان مربی دائمی باشگاه فعالیت کرد. شاید انتخاب کریک، تکرار اشتباه مارچ 2019 (دائمی شدن قرارداد اوله) باشد اما چند برد متوالی می‌تواند همه چیز را به سود کریک بکند.

 

رالف رانگنیک؛ در راستای بیانیه باشگاه!

یونایتد در بیانیه خود صراحتاً از جست و جو برای انتخاب یک سرمربی موقت تا پایان فصل خبر داده و با خواندن این خبر، ناخودآگاه شایعات حضور رالف رانگنیک در یونایتد به ذهن می‌آید.

پس از باخت برابر سیتی بود که کریستین فالک از علاقه راگنیک به حضور روی نیمکت یونایتد خبر داد و همان زمان سایت‌های خبری انگلیسی از احتمال حضور کوتاه مدت او خبر دادند. سبک بازی مستقیم و تهاجمی رانگنیک کاملاً متناسب با نیروی فعلی ترکیب یونایتد است و افزون بر آن، مهارت‌های استعدادیابی و مدیریتی او می‌تواند ضامن حضور بلندمدت رانگنیک در الدترافورد باشد؛ ابتدا به عنوان سرمربی تا پایان فصل و سپس انتقال به ساختمان مدیریت در آغاز تابستان 2022، معامله‌ای که همه را راضی می‌کند.

 

تن‌هاگ، زیدان، راجرز و پوچتینو؛ مهم‌ترین گزینه‌ها

همه کسانی که در روزهای اخیر اخبار پیرامون منچستر را دنبال کرده‌اند، می‌دانند که زین‌الدین زیدان نام رؤیایی خانواده گلیزر بوده است؛ مالکینی که شب گذشته و به دنبال برگزاری نشست اضطراری، فوراً به مدیران اجرایی باشگاه دستور دادند از هیچ تلاشی برای ترغیب زیزو فروگذار نکنند، حتی با بالا بردن پیشنهاد مالی. با این حال، مخالفت ورونیک (همسر زیدان) با حضور در منچستر و زندگی در انگلیس مانعی جدی در مقابل خواسته مدیران شده است.

3 قهرمانی با رئال در لیگ قهرمانان اروپا، همکاری با کریس رونالدو و رافائل واران در این قهرمانی‌ها و علاقه به بازی پل پوگبا، همه دلایلی هستند که حضور زیدان در الدترافورد را به اتفاقی رؤیایی برای هواداران یونایتد تبدیل کرده‌اند. البته Le10Sport نیز در گزارشی، احتمال حضور او در پاری‌سن‌ژرمن را نیز از نظر دور نکرده است.

برندان راجرز روز پنجشنبه همه شایعات پیرامون حضور در یونایتد را تکذیب کرد اما این دلیل خوبی برای دور کردن او از نیمکت الدترافورد نیست، چرا که راجرز حدود 3 سال قبل و پیش از جدایی از سلتیک برای حضور در لسترسیتی نیز سخنان مشابهی را مطرح کرده بود! پیش‌تر ادعا شده بود راجرز در چشایر به دنبال خانه می‌گردد و تجربه سال‌ها کار در لیگ برتر، می‌تواند موجب برتری او بر زیدان در این رقابت شود.

قرارداد راجرز با لستر تا تابستان 2025 اعتبار دارد و جدا کردن او از کینگ پاور، مستلزم پرداخت غرامتی سنگین به روباه‌ها است اما روند ضعیف لستر در فصل جاری، که پس از شکست 3 بر صفر مقابل چلسی این تیم را به رده دوازدهم جدول برده، احتمال جدایی او از لستر را افزایش می‌دهد؛ پایانی که به نفع لستر، راجرز و یونایتد خواهد بود!

اریک تن‌هاگ پس از دوگانه داخلی فصل 21-2020 با آژاکس (دومین دوگانه داخلی او) فصل جدید را هم در فرمی رؤیایی آغاز کرده و آژاکس را به یکی از 4 تیم صد‌درصدی لیگ قهرمانان تا پایان هفته چهارم تبدیل کرده است. همه این اتفاقات جدایی او در این مقطع را غیرممکن کرده اما یونایتد با یک مربی موقت، می‌تواند برای تن‌هاگ تا پایان فصل صبر کند.

سناریوی مشابهی را نیز می‌توان برای مائوریسیو پوچتینو متصور بود. سایه سنگین حضور زیدان در پاری‌سن‌‍ژرمن، می‌تواند پوچ را زودتر از انتظارات به پایان راه در پارک دو پرنس برساند و یک ناکامی دیگر در لیگ قهرمانان، داستان توماس توخل را هم برای مرد آرژانتینی تکرار کند. بعد از جدایی احتمالی از پی‌اس‌جی، حضور پوچ روی نیمکت یونایتد بهترین اتفاقی است که می‌تواند برای هر دو طرف رخ دهد.

 

لوپتگی، انریکه و پاتر؛ روی میز اما کمرنگ!

جولن لوپتگی نامی بوده که در همین 24 ساعت اخیر و توسط اتلتیک به یونایتد نزدیک شده است. لوپتگی برای سومین فصل متوالی، چشم‌ها را به خود خیره کرده اما تجربه کوتاه و ناکام او در رئال‌مادرید، به تنهایی برای دور شدن او از نیمکت منچستر کافی خواهد بود؛ باشگاه‌هایی که انتظارات، بودجه و به طور کلی «همه چیز» در آنها بالاتر است.منچسترایونینگ نیوز هفته گذشته ادعا کرده بود لوئیس انریکه نیز در میان گزینه‌های یونایتد حضور دارد. انریکه پس از حضور چشمگیر با اسپانیا در یورو 2020، حالا و در فاصله یک سال تا آغاز جام‌جهانی رؤیاهای بزرگتری را دنبال می‌کند اما شاید پیشنهاد جذاب مالی بتواند انریکه را پس از 4 سال به عرصه باشگاهی بازگرداند.

گراهام پاتر شاید از نظر رزومه، ضعیف‌ترین گزینه این فهرست باشد اما پیشرفت پله به پله‌اش او را به گزینه‌ای لایق برای حضور در باشگاهی بزرگ با پروژه‌ای بلندمدت تبدیل کرده است. پاتر طی 7 سال، اوسترشوندز را از سطح چهارم فوتبال سوئد به لیگ اروپا رساند، با سوانسی در جام حذفی 19-2018 درخشید و پس از حفظ برایتون در لیگ برتر در دو فصل اخیر، حالا با تیمش به شگفتی‌ساز فصل 22-2021 لیگ برتر تبدیل شده است (برایتون هم‌امتیاز با یونایتد در رده هشتم جدول قرار دارد). باید دید کدام باشگاه بزرگ فرصت چالش بعدی را در اختیار پاتر خواهد گذاشت. 

(این مطلب پیش‌تر در سایت فوتبال ۳۶۰ منتشر شده)

 

هفت سال پیش در چنین روزی روزنامه ایران ورزشی تیتر نخست خود را مثل روز قبل به فوت غلامحسین مظلومی بازیکن و ستاره اسبق استقلال اختصاص داده بود. در آن روز پیکر مظلومی روی دستان تشییع‌کنندگان بسیار راهی خانه ابدی شد. علی فتح‌الله‌زاده مدیرعامل پیشین استقلال در مصاحبه‌ای با ایران ورزشی و در سؤالی راجع به شخصیت این اسطوره فقید گفت: «سالم، باشخصیت و مهمتر از همه بامرام. از اخلاق غلامحسین مظلومی خیلی حرف‌ها می‌شود زد. مظلومی خیلی بامعرفت و باشخصیت بود. مهم‌ترین شاخصه اخلاقی مظلومی این بود که تا قبل از اینکه دیگر نتواند از جایش بلند شود، در محل کارش حاضر می‌شد. این همه تعهد برای من واقعاً شگفت‌آور بود.» و درباره اشک‌های حسن روشن افزود: «هیچ وقت کسی را ندیده بودم که با این صداقت اشک بریزد. روشن به معنای واقعی از درگذشت مظلومی غمگین بود. امیدوارم خدا حسن روشن را برای ما نگه دارد.» برای خواندن این مطلب می‌توانید به آرشیو روزنامه ایران ورزشی مراجعه کنید.

 

امیر فروزش

 

استقلال در برابر نساجی یک فرصت طلایی را از دست داد. آنها در روز توقف سایر مدعیان می‌توانستند فاصله خود را با آنها افزایش دهند ولی فرصت سوزی کردند و قدر این موقعیت را ندانستند. تیمی که در هفته آخر رقابت‌ها می‌خواهد جام قهرمانی را بالای سر ببرد، باید قدر امتیازات داخل خانه را بهتر بداند و در همین هفته‌های ابتدایی فاصله خود را با سایرین افزایش دهد تا با آرامش خیال بیشتری فصل را دنبال کند؛ طی طریق در مسیری که در صورت لغزش احتمالی در ادامه فصل، صدر جدول را از دست ندهد و با حاشیه امنیت بیشتر در لیگ زندگی کند. نکته مثبت بازی استقلال برابر نساجی استفاده از امیرحسین حسین‌زاده، علیرضا رضایی و امیرعلی صادقی بود که هر سه می‌توانند آینده باشگاه استقلال را رقم بزنند.

مشکل عمده استقلال در این فصل مشکل گلزنی بوده و این تیم نتوانسته تمام کننده خود را پیدا کند. آبی‌ها هنوز جانشینی برای دیاباته و قایدی پیدا نکرده‌اند. قضاوت درباره کیفیت رودی ژستد فرانسوی نیز هنوز زود است. کوین یامگا اما در ترکیب استقلال جا افتاده و رفته رفته عملکرد بهتری نیز از او شاهد خواهیم بود.

در مقابل استقلال در این فصل مدافعان خوبی دارد و در چند دیدار گذشته خط دفاع این تیم عملکرد نسبتاً خوبی داشته؛ ضمن اینکه در برابر نساجی مجیدی برای دقایقی از چشمی در خط میانی رونمایی کرد و استفاده از او در خط هافبک در دیدارهای آینده می‌تواند خط میانی این تیم را مستحکم‌تر کرده و عملکرد دفاعی این تیم را بهتر کند.

مجیدی برای موفقیت با این تیم بهتر است به مسائلی از قبیل داوری کمتر بپردازد، خود و تیمش را اسیر حاشیه نکند، بیشتر تمرکز خود را معطوف پیرامون تیم خود کند و از پرداختن به موضوعات خارج از تیم بپرهیزد. اصلاً حق با فرهاد است و داور بین‌المللی فوتبال ایران در تصمیمات خود اشتباهاتی داشت ولی بعد از بازی صحبت کردن درباره آن هیچ چیزی را تغییر نمی‌دهد و امتیاز از کف رفته استقلال را به آنها برنمی‌گرداند بلکه پرداختن دوباره باعث ایجاد حاشیه و از دست رفتن امتیازات بیشتر می‌شود. پس بهتر است به جای حمله به داور، مجیدی تمرکز خود و تیم را معطوف به آینده کند.

 

سامان موحدی راد

 

هزارتوی سؤالات بی‌جواب دوباره آغاز شده. ممکن است بخشی از استقلالی‌ها همچنان در باد صدرنشینی و بدون شکست بودن‌شان خوابیده باشند اما هواداران آینده‌نگر و دلسوز استقلال این فصل هم مثل فصل‌های پیش نگران هستند. استقلال در این فصل توانسته بر برخی مشکلات کلاسیکش فائق بیایید و نهایتاً مدیریتی یکدست و کم حاشیه را در کنار خود ببیند اما آیا این آرامش به نتیجه‌گیری در زمین هم منجر می‌شود؟

به نظر رفتار استقلال تا اینجای فصل نشان می‌دهد که آنها تغییر نکرده‌اند. به این دلیل که استقلال در این سال‌ها به تیمی معمولی تبدیل شده بود. تیمی که از پس بازی‌های آسان بر‌می‌آمد و بازی‌های سخت را واگذار می‌کرد. به خاطر نداریم که استقلال در این سال‌ها در موقعیتی بوده باشد که به پیروزی احتیاج داشته باشد و آن را با جان و دل هم بخواهد و به دست بیاورد. آنها اغلب بازی‌های مهم این سال‌های‌شان را باخته‌اند و نتیجه‌اش هم اینکه استقلال چند سالی است جام نگرفته ‌است.

در همه این سال‌ها استقلالی‌ها در این فصل خودشان را به جام نزدیک‌تر می‌بینند. نخست به این دلیل که آنها توانسته‌اند شاکله تیم خود را از نظر حفظ سرمربی و بازیکن حفظ کنند. همچنین حضور فعالی در نقل و انتقالات داشتند و در حالی که رقیب سنتی‌شان پنجره بسته‌ای دارد، آنها چند بازیکن خارجی به خدمت گرفته‌اند. مهم‌تر از همه این‌ها اینکه رقبای استقلال ضعیف شده‌اند. پرسپولیس دیگر تیم همیشه برنده فصل‌های پیش نیست و همین تزلزل آنها موجب شده تا جام دست یافتنی‌تر باشد. با این حساب چرا تیمی که نزدیک به 10 سال است که جامی دریافت نکرده، باید از 2 بازی ساده‌اش تنها 2 امتیاز بگیرد؟ آن هم در دو هفته‌ای که رقبا امتیاز از دست داده بودند و این بهترین شانس برای ایجاد فاصله مطمئن از همین ابتدای فصل است.

استقلال در این هفته‌ها صدر جدول را حفظ کرده ولی می‌دانیم که این صدرنشینی بسیار شکننده است. اگر در 3 هفته‌ای که پرسپولیس 7 امتیاز از دست داده بود و از 3 بازی‌اش تنها 2 امتیاز کسب کرده بود، استقلال با قدرت و حریصانه ظاهر می‌شد، می‌توانستیم بگوییم این تیم عطش قهرمانی دارد اما استقلال با این فرصت‌سوزی‌ها نشان داده هنوز از آن روحیه تیم معمولی بودن خارج نشده است. آنها هنوز خودشان را لایق قهرمانی نمی‌دانند وگرنه همین الان و در هفته پنجم می‌توانستند با 7 امتیاز اختلاف نسبت به پرسپولیس در صدر بایستند. استقلال فصل گذشته هم در نیم‌فصل دوم فرصت رسیدن به صدر را داشت اما از لغزش‌های پرسپولیس استفاده نکرد تا یک فصل دیگر را معمولی تمام کند. آیا آنها آماده تغییر هستند؟

 

میعاد نیک

 

تقابل تیم‌های فوتبال استقلال و نساجی با توجه به شرایط جدولی دو تیم در لیگ برتر، از حساسیت خاصی برخوردار نبود اما تا صحبت از بازگشت تماشاگران به سکوهای خاک‌خورده و نمور ورزشگاه آزادی به میان آمد، همه چیز به یک‌باره دچار تغییر شد. باشگاه استقلال به نخستین باشگاهی تبدیل شد که پس از رخوتی بیش از 2 ساله و دوری 22 ماهه هواداران فوتبال از حضور در ورزشگاه‌ها، این نعمت را حس می‌کند و بازگشت آنها را جشن می‌گیرد. همین بازگشت حداقلی و پاگشای 5 درصدی هواداران در هوای سرد حوالی اتوبان تهران – کرج اما برای داغ‌تر کردن تنور جذابیت جدال قطب‌های فوتبال تهران و مازندران کافی به نظر می‌رسید.

اغراق نیست اگر ادعا کنیم که یکی از جذاب‌ترین تساوی‌های بدون گل فصل جاری لیگ و حتی فصل پیشین لیگ برتر در شب 28 آبان رقم خورد؛ جایی که بار دیگر تماشاگران خسته از دوری از محبوب‌شان به مسئولین فهماندند که فوتبال یعنی زندگی. افت فاحش کیفیت لیگ برتر فوتبال ایران که مصداقش در کاهش چشم‌گیر تعداد ملی‌پوشان لیگ برتری در آخرین اردوی یوزهای پارسی ظاهر شد، معلول قهر اجباری هواداران با سکو‌هاست. فوتبال بدون تماشاگر همان‌قدر بی‌مزه و بی‌کیفیت می‌شود که خورشت قیمه بدون سیب‌زمینی یا پیتزای بدون نوشابه و مخلفات. تنها 5 هزار نفر برای هم‌صدایی و رها کردن بغضی فروخورده کافی بود تا ورزشگاه آزادی به روزهای نه‌چندان دور طنین‌اندازی برگردد. شاید اگر سنگربانان دو تیم در بهترین فرم و روز خود نبودند، پاگشای هواداران با ردوبدل شدن چند گل به بهترین شکل ممکن برگزار می‌شد اما درخشش دو گلر بلندقامت هر دو تیم مانع از تحقق این رؤیا شد. استقلالی‌ها مانند نساجی‌چی‌ها یکی از بهترین بازی‌های‌شان را در شب بازگشت تماشاگران اجرا کردند و این مسأله به حدی بزرگ و مهم هست که حتی بر مسائل فنی هم سیطره بیندازد. سطح کیفی فوتبال ایران با بازگشت هر چه سریع‌تر مردم به استادیوم‌ها ارتقا می‌یابد؛ آن هم در سال منتهی به جام جهانی و روزهای نیاز تیم ملی به پدیده‌های کشف نشده.

 

سام ستارزاده

 

دیدار با نساجی، به عنوان نخستین بازی رسمی فصل که آبی‌های پایتخت آن را بدون گشودن دروازه رقیبشان به پایان رساندند، زنگ خطری بود که می‌توانست زودتر هم برای فرهاد مجیدی به صدا درآید. در فصلی که فرم ایده‌آل حتی برای مدعیان قهرمانی نیز تعریف نشده، استقلال تنها تیم لیگ است که موفق به گلزنی مقابل هر 4 رقیب آغازین خود شد و در تمام بازی‌های فصلش تاکنون امید گلزنی بالای یک گل را ثبت کرده. با این وجود، حتی هواداران تیم نیز با تمام علاقه‌ای که به کادر فنی فعلی تیمشان دارند، نمی‌توانند بپذیرند که عنصر خلاقیت آنطور که باید در بازی‌های استقلال به چشم نمی‌خورد.

مهدی مهدی‌پور در دقیقه ۷۲ روی پرس به‌موقع توپ را از مدافع میهمان ربود و خود را بی‌رقیب در برابر قفس توری نساجی قرار داد اما با بی‌دقتی تمام دروازه علیرضا حقیقی را نشانه گرفت. جعفر سلمانی و کوین یامگا در کناره‌های زمین بارها با کنترل نابجای توپ و ارسال پاس ناسالم فرصت خلق موقعیت را از آبی‌ها سلب کردند. آرش رضاوند روی یک توپ برگشتی و با یک ضربه راه دور می‌توانست گل پیروزی‌بخش استقلال را به نام خود بزند اما آن شوت راه دور را می‌توان تنها حرکت خلاقانه هافبک‌های آبی دانست.

هرچند رودی ژستد در نخستین حضورش در ورزشگاه آزادی دو بخت جدی گلزنی را سوزاند، در مجموع مثلث وی، حسین‌زاده و قاسمی‌نژاد، هرچند به‌خوبی خود را در موقعیت گلزنی قرار می‌دهند، از هافبک‌های تیم پاس عمقی دریافت نکردند تا تمام‌کنندگی‌شان مورد محک واقع شود. ناهماهنگی آبی‌ها در زمین را می‌توان در هفته‌های آغازین به تغییرات ناخواسته متعدد در ترکیب اصلی تیم یعنی جدایی ستاره‌هایی نظیر دیاباته، میلیچ، قایدی و محمد نادری نسبت داد؛ هرچند این عذر هفته به هفته کم‌رنگ‌تر خواهد شد اما حقیقت امر آن است که شاگردان مجیدی غیر از دو گلی که یامگا به ذوب‌آهن زد، هنوز در هیچ دیدار دیگری روی کار تیمی به گل نرسیده‌اند. کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی، می‌توانست به‌جای اعتراض به تک‌صحنه‌های داوری، به پذیرفتن ضعف‌های فنی تیم ختم شود. شاید در حال حاضر سعید مهری تنها انتخاب مجیدی برای افزایش خلاقیت خط میانی تیم باشد اما با ادامه این روند، استقلال در مواجهه با تیم‌هایی که به دفاع فشرده متکی‌اند، مانند یک بنز بدون سیلندر در پشت منطقه دفاعی حریف متوقف خواهد شد.