مجوز حضور ۱۰ هزار نفر صادر شده بود

سجادی: کنفدراسیون آسیا مجوز فروش بلیت نداد

حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان دلیل حاضر نبودن تماشاگران در بازی ایران – کره جنوبی را صادر نشدن مجوز از سوی AFC می‌داند. او درباره این موضوع توضیح داد: «برای ایران آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم بهترین نتیجه حاصل شود. دستورالعمل برگزاری مسابقه با AFC بوده تا دیروز تمام تمهیدات اندیشیده شده بود و مجوز برای ۱۰ هزار نفر صادر شده بود. از اینکه بازی با تماشاگر برگزار شود استقبال می‌کردیم چون در این صورت این پیام را داشتیم که واکسیناسیون در ایران موفق بوده و ما هم می‌توانیم تماشاگر داشته باشیم ولی از طرف AFC مجوز فروش بلیت داده نشده بود. همچنین دوست داریم که لیگ را با تماشاگر برگزار کنیم.»

 

 

مطمئن باشید کوتاهی از فدراسیون فوتبال نبود

کامرانی‌فر: ما تصمیم گرفتیم بازی با کره بدون تماشاگر باشد

حسن کامرانی‌فر، سرپرست دبیرکلی فدراسیون فوتبال درباره کسب میزبانی برابر کره جنوبی می‌گوید: «فدراسیون فوتبال برای کسب میزبانی خیلی تلاش کرد. برای بازی ایران و کره هم متوجه شدیم موارد و فاکتورهایی هست که فدراسیون فوتبال باید خیلی زود به آنها دسترسی پیدا کند. یکی از آنها بحث VAR بود که این اتفاق رخ داد. با یک شرکت طرف حساب فیفا، VAR را به ایران آوردیم و به AFC اعلام کردیم که ما این سیستم را داریم اما به هر حال برای اینکه AFC با شرکت دیگری قرارداد دارد، برای سیستم VAR ما داور نفرستادند ولی ما شرایط VAR را آماده کردیم و ورزشگاه آزادی مجهز به این سیستم مورد تأیید فیفا شده است. این قدمی بسیار خوب برای فدراسیون است تا بتواند در دیدارهای باشگاهی هم از آن استفاده کند.»

او درباره حضور تماشاگران توضیح می‌دهد: «در بحث میزبانی بحث حضور تماشاگران را هم داشتیم. ما برای بازی اول به فیفا اعلام کرده بودیم که به دلیل شرایط کرونا تماشاگر نخواهیم داشت اما برای این بازی در 21 سپتامبر یعنی 30 شهریور به فیفا ایمیل زدیم که شرایط برگزاری بازی با تماشاگر را داریم و از فیفا خواستیم که شرایط حضور تماشاگر را به ما اعلام کند. فیفا در ایمیل‌هایی شرایط را اعلام کرد. از طرف دیگر کسانی که باید وارد ورزشگاه آزادی بشوند باید دو دوز واکسن زده باشند و تست‌های پی‌‌سی‌‌آر هم بود که برای حضور تماشاگر محدودیت ایجاد کرد. ما جلسات زیادی با وزارت بهداشت و ارکان دیگر داشتیم و خیلی هم دوست داشتیم این اتفاق رخ بدهد. همه ما می‌دانیم که حضور تماشاگر در ورزشگاه نشان دهنده این است که جامعه سالم داریم و شرایط جامعه به سمت سلامت پیش می‌رود. خیلی دوست داشتیم به همه دنیا نشان بدهیم که وزارت بهداشت ما خیلی خوب کار کرده و ما تماشاگر به ورزشگاه آوردیم. از زمانی که دولت جدید سر کار آمده واقعاً خیلی خوب تلاش می‌کنند و کسانی که واکسن زده‌اند زیاد شده‌اند اما به آن استانداردی که ما می‌خواستیم نرسیدیم.»

کامرانی‌فر درباره زیرساخت‌های لازم تأکید می‌کند: «باید زیرساخت‌هایی آماده می‌شد. فدراسیون فوتبال تلاش زیادی انجام داده است تا شرایط را برای حضور تماشاگران مهیا کند. تلاش کردیم شرایط جدیدی را فراهم کنیم. اگر قرار باشد تماشاگران مثل گذشته در شرایط سخت وارد ورزشگاه شوند و نتوانیم شرایط را برای‌شان فراهم کنیم، یعنی نتوانستیم جایگاه تماشاگر را خوب کنیم. درباره حضور تماشاگر پروتکل‌هایی بود و در هر دقیقه باید تعداد خاصی وارد می‌شدند و زیرساخت‌ها درست می‌شد.»

سرپرست دبیرکلی فدراسیون فوتبال همچنین می‌گوید: «ایمیل‌هایی که ارسال کردیم را نشان می‌دهیم تا مردم ببینند. طبق قانون فیفا باید دو هفته قبل اعلام می‌کردیم اما سه هفته قبل ایمیل ارسال کردیم. در این موضوع هیچ کوتاهی‌ای از سوی فدراسیون فوتبال انجام نشده است اما در مورد تماشاگران باید به سمتی برویم که تماشاگران را با پروتکل‌های کامل به ورزشگاه بیاوریم. می‌دانید همین الان که یک تماشاگر بخواهد وارد ورزشگاه شود اگر بحث تست پی‌سی‌آر او مطرح بشود، هزینه زیادی برای تماشاگران در پی دارد. بحث سلامت تماشاگران باید راستی‌آزمایی شود. در نهایت ما به این نتیجه رسیدیم که این بازی بدون تماشاگر باشد اما برای بازی بعدی فرصت خوبی داریم که بتوانیم زیرساخت‌ها را آماده کنیم. مطمئن باشید فدراسیون فوتبال در این زمینه هیچ کوتاهی‌ای نکرده و تمام ایمیل‌ها ارسال شده است.»

او همچنین تأکید می‌کند: «AFC فرم‌هایی برای ما ارسال کرد و ما این فرم‌ها را تکمیل و ارسال کردیم. این بازی و نبود تماشاگر هیچ ارتباطی با بحث خارجی ندارد و ما در داخل با توجه به پروتکل‌های بهداشتی و بحث واکسیناسیون و مسائل زیرساختی تصمیم گرفتیم بازی بدون تماشاگر باشد. واقعیت این است که باید به سلامت جامعه کمک کنیم. الان که شرایط به بهتر شدن می‌رود، ما هم دوست نداشتیم این موضوع دوباره بدتر شود. ما احساس کردیم اگر در بازی پروتکل‌ها رعایت نشود، به جامعه کمک نکرده‌ایم. ان‌شاءالله برای بازی‌های بعدی زیرساخت‌ها را فراهم می‌کنیم.»

 

سه‌شنبه 20/7/1400، دیدار چهارم از مرحله نهایی مقدماتی جام‌جهانی در آسیا، ورزشگاه آزادی، بدون تماشاگر، ساعت: 17

دو غول فوتبال آسیا در ورزشگاه آزادی و در شرایطی به مصاف هم می‌روند که در اوج آمادگی به ‌سر می‌برند. ایران سه بازی متوالی را با پیروزی پشت سر گذاشته و با 9 امتیاز در صدر جدول رده‌بندی گروه قرار دارد. کره‌جنوبی هم بعد از انجام یک بازی پایاپای با سوریه، در دقایق پایانی و با گل سون موفق شد حریف را شکست بدهد و با 7 امتیاز در رده دوم جای بگیرد. بدون شک کره‌جنوبی برای کسب حداقل امتیاز وارد زمین می‌شود و البته در ضدحملات و با توجه به سرعتی که بازیکنان هجومی‌اش دارند، نیم‌نگاهی هم به سه امتیاز خواهد داشت.

نقطه قوت کره‌جنوبی، مثلث تهاجمی این تیم است. جایی که سون هیونگ مین، ستاره تاتنهام کلیدی‌ترین بازیکن است. ستاره تاتنهام که در ترکیب این تیم و لیگ برتر حسابی درخشیده، همچنان در حسرت پیروزی بر ایران به ‌سر می‌برد و البته امیدوار است بتواند دروازه بیرانوند را باز کند. دو ضلع دیگر این مثلث خطرناک، هی چان هوانگ و یو جو هوانگ هستند. هی چان هوانگ بعد از پوشیدن پیراهن لایپزیک و سالزبورگ، این فصل راهی لیگ برتر شده و به عضویت ولور همپتون درآمده. هوانگ در انگلیس و در همین مدت کوتاه درخشیده و در چهار دیدار، سه گل به ثمر رسانده. آماری درخشان و شگفت‌انگیز از بازیکنی که مقابل سوریه در سمت چپ خط حمله قرار گرفت و از مهره‌های موفق پائولو بنتو بود.

دیگر مهره هجومی کره‌جنوبی، یو جو هوانگ است که در باشگاه پورتو بازی می‌کند. مهاجم 29 ساله‌ای که سومین فصل حضور در لوشامپیونا را سپری می‌کند. یو جو هوانگ فصل قبل توانست 12 گل به ثمر برساند و این فصل نیز در 8 بازی 3 گل زده و به مهاجم اصلی این تیم تبدیل شده است. او در نوک خط حمله کره‌جنوبی حضور دارد و از سوی سون هیونگ مین و هی چان هوانگ حمایت می‌شود. همین خط هجومی قدرتمند باعث شده تا پائولو بنتو روی نیمکت کره‌جنوبی، به کسب موفقیت برابر ایران امیدوار شود.

بنتو با سابقه مربیگری در اسپورتینگ لیسبون، تیم ملی پرتغال، کروزیروی برزیل، المپیاکوس یونان و لیانچیانگ چین، از آگوست 2018 به عنوان سرمربی تیم ملی کره‌جنوبی انتخاب شده تا این تیم را به جام جهانی 2022 برساند. بنتو البته سابقه همکاری کوتاه‌مدت با کریم انصاری‌فرد را در المپیاکوس یونان دارد و از این حیث از مهاجم تیم ملی ایران شناخت کامل دارد.

در سوی مقابل تیم ملی ایران قصد دارد از میزبانی نهایت بهره را ببرد و سه امتیاز را تصاحب کند. دراگان اسکوچیچ 10 بار روی نیمکت ایران نشسته و 10 پیروزی به دست آورده. آمار صددرصد پیروزی این مربی کروات، ایران را به کسب موفقیت مقابل کره‌جنوبی در ورزشگاه آزادی امیدوار کرده. بخصوص که تیم ملی ایران در خط هجومی بازیکنان ارزشمندی در اختیار دارد و می‌تواند با تکیه بر نبوغ آنها هر خط دفاعی را ویران کند. مهدی طارمی بعد از موفقیت در پیراهن پورتو، یکی از مهره‌های مهم تیم ملی محسوب می‌شود و سردار آزمون نیز روزهای موفقی را در زنیت و ایران سپری می‌کند. سردار بعد از سون، گران‌ترین بازیکن آسیا است و مهدی طارمی هم در رده چهارم قرار دارد. به همین دلیل جدال ایران و کره‌جنوبی می‌تواند مهم‌ترین بازی هفته لقب بگیرد. دیداری که البته بدون حضور تماشاگران برگزار می‌شود و همین مسأله تنها نکته منفی این دیدار فرا حساس است.

 

یکی از سؤالات مهم بازی امشب تیم‌های ملی فوتبال ایران و کره‌جنوبی این است که آیا «سون هیونگ مین» می‌تواند کاری مهم برای کره‌ای‌ها انجام بدهد اما آنهایی که با پیشینه این فوروارد 29 ساله آشنا هستند، بلافاصله و با لحنی کنایه‌وار خواهند پرسید مگر اصلاً قرار است «سون» کاری برای تیم ملی کره جنوبی انجام بدهد؟‌! اگر لیونل مسی مشهور را که نفر اول در فهرست ابدی «کم‌فروش‌ها در دیدارهای ملی» است نادیده بگیریم، سون هیونگ مین بر تارک چنین لیستی می‌نشیند و چنان کارهایش در این زمینه قاطعانه و پیوسته است که خیلی‌ها می‌گویند مسی حق او را خورده و این سون است که باید لقب افتخارآمیز‌(!) کم‌فروش‌ترین بازیکن دیدارهای ملی 15 سال اخیر جهان را به‌ خود اختصاص بدهد. ابتدا این توضیح بدیهی اما ضروری را بدهیم که این فهرست مختص کسانی است که در مسابقات تیم‌های باشگاهی خود سنگ‌تمام می‌گذارند و به شدت می‌درخشند و شاهکار می‌کنند اما تا پای دیدارهای ملی به میان می‌آید یا با ادعای مصدوم بودن به کلی از زیر حضور در این بازی‌ها ‌«در» می‌روند و یا اگر به ‌میدان می‌آیند، حتی یک دهم مسابقات ملی نمی‌درخشند و به روایت معروف فقط در زمین‌ راه می‌روند و ادای فعالیت و تلاش را در می‌آورند تا به‌ نظر برسد که هر چه دارند را رو کرده‌اند. مسی سال‌ها است که بابت این قضیه در آرژانتین فحش می‌خورد و انصافاً هم یک پنجاهم آنچه را که طی قریب به یک‌ ربع ‌قرن عضویت در بارسلونا ارائه داد (او اینک عضو پاری‌سن‌ژرمن است)، به آلبی سلسته ارزانی نکرده و اگرچه به مرز 80 گل ملی رسیده اما حضورهای پرنوسان و گاه معمولی و فاقد فروغ وی در آرژانتین کجا و کارهای معجزه‌وار و غیر قابل شمارش او در نیوکمپ کجا که البته فقط مورد دوم سبب شد وی شش توپ طلا ببرد و اگر نمایش‌ها و کارهای «ملی» او مبنا قرار می‌گرفت، حتی یک قاچ کوچک از یک توپ برنزی را هم به ‌وی نمی‌دادند!

 

مبادا این ثروت از دست برود!

 «سون هیونگ مین» صاحب اتهامی از همین دست و حتی با ابعادی وسیع‌تر و بزرگتر در فوتبال کره‌جنوبی است. درست است که او از 2010 به بعد در 95 بازی ملی برای کره‌جنوبی به میدان آمده اما بیشتر از 28 گل نزده و تعداد بازی‌های درخشان و سرنوشت‌سازش برای کره‌ای‌ها به سختی از تعداد انگشتان یک دست فراتر می‌رود. این نیز صحیح است که وی پنجشنبه گذشته (15 مهر) در دیدار حساس کره‌ای‌ها مقابل سوریه با گلزنی در دقیقه 89 نتیجه تساوی 1-1 را به برد 1-2 آنها تبدیل و از این طریق 3 امتیاز پر اهمیت را نصیب تیم تحت هدایت پائولو بنتو پرتغالی کرد اما این یکی از معدود دفعاتی بود که «سون» در یکی از دیدارهای ملی سه ‌چهار سال اخیر کره‌جنوبی جرقه زد و از این طریق کره‌ای‌ها را به ساحل نجات رساند. بازی‌های معمولی و سرشار از کسالت سون برای تیم ملی کره‌ به ‌حدی است که برخی رسانه‌های این کشور به ‌طعنه آرایش کره‌ای‌ها را در بسیاری از روزها 10 نفره توصیف و عنوان کرده‌اند که با احتساب حضور سون در زمین، کره عملاً 10 نفره بازی می‌کرده و این مهاجم مشهور فقط راه می‌رفته و از هر درگیری شدیدی می‌گریخته و فقط می‌کوشیده که سلامتی ساق پایش را تضمین کند تا مبادا جایگاه عالی و همیشه رو به ارتقای خود در فوتبال اروپا را از دست بدهد و به ‌تبع آن ثروت مالی عظیمی را که محصول این درخشش فنی است، از کف رفته ببیند.

 

از باقری تا جهانبخش و قدوس

کافی است به شما بگوییم «سون» در لیگ برتر انگلیس که حتی به اعتراف بدخواهان فوتبال این کشور دشوارترین و با ارزش‌ترین لیگ دنیا است، تا این لحظه 73 گل به‌ ثمر رسانده که همه آنها برای تیم تاتنهام بوده که در سال 2015 به آن پیوست و اخیراً هفتمین فصل حضورش در این باشگاه لندنی را آغاز کرده است. اگر در پی مقایسه باشیم، کافی است یادآور شویم کریم باقری کمتر از بیست سال پیش طی قریب به یک فصل عضویت در تیم چارلتون انگلیس فقط یک بار برای آن تیم به میدان رفت و طبعاً گلی هم نزد و حتی علیرضا جهانبخش که آن قیچی برگردان استثنایی منجر به گل را برای برایتون در مقابل چلسی به اجرا درآورد، به رقم 5 گل زده برای این باشگاه هم نرسید و آنقدر روی نیمکت نشست که او را به لیگ قبلی‌اش (هلند) رجعت دادند و اگر سامان قدوس را نیز مبنا بگذاریم، هم از زمان پیوستن او به برنتفورد مدت بسیار کمی می‌گذرد و هم وی با ‌وجود استعدادهای زیادش مردی نیست که حتی به چند فرسخی رکوردهای گلزنی «سون» در انگلیس برسد و اصولاً پست و محل بازی وی در زمین نیز چنین آماری را ایجاب نمی‌کند.

 

بیلانی تقریباً دست نیافتنی

«سون» نه تنها در مرز 75 گله شدن در لیگ انگلیس قرار دارد (و شاید در آینده نزدیک به مرز مافوق عالی 100 گل زده هم برسد) بلکه پیش‌تر در بوندس‌لیگا هم برای دو تیم هامبورگ و بایر لورکوزن مجموعاً 41 گل به ‌ثمر رسانده بود و اگر هنوز اکثر ناظران بین‌الملل و تقریباً کره‌ای‌ها نه «سون» بلکه جابوم کئون را بهترین لژیونر تاریخ کشورشان و حتی کل آسیا می‌انگارند و معتقدند که وی بهترین فوتبالیستی است که تاریخ آسیا به ‌خود دیده، به سبب شهرت افسانه‌ای و غیر قابل توصیفی است که دستاوردهای وی طی سال‌های 1975 تا 1990 برای او به ارمغان آورد و مهم‌ترین آن زدن 98 گل برای تیم‌های بایر لورکوزن و اینتراخت فرانکفورت در لیگ آلمان بود. این بیلان البته با ارزش و خیره‌کننده است اما دشواری و کلاس بالاتر لیگ برتر انگلیس در قیاس با آلمان به حدی می‌رسد که 70 گل زده در انگلیس شاید از زدن 100 گل در بوندس‌لیگا هم بالاتر باشد و حتی اگر این نسبت و ارزشگذاری را نپذیریم، «سون» همین حالا با 114 گلی که در آلمان و انگلیس به ثمر رسانده، بر «کئون» سایه انداخته و قطعاً در همین فصل بر این اندوخته‌ها باز هم خواهد افزود و با توجه به اینکه به‌ رغم داشتن پیشنهاداتی عالی از سایر تیم‌ها در انگلیس ماندنی شده و دو ماه پیش قراردادش را با تاتنهام به مدت دو فصل دیگر تمدید کرد، وی احتمالاً به آماری خواهد رسید که هر لژیونر آسیایی نسل‌های بعدی نیل به آن را غیر ممکن خواهد دید.

 

او ناپرهیزی نمی‌کند؟!

ارزش و اهمیت کارهای سون هیونگ مین در اروپا به حدی می‌رسد که اگر در سال 2013 بیش ‌از 10 میلیون یورو صرف انتقال او از هامبورگ به لورکوزن نشد و کوچ سال 2015 وی از لورکوزن به تاتنهام نیز فزون‌تر از 25 میلیون یورو آب نخورد، امروز روی او در لندن حداقل 70 میلیون یورو قیمت گذاشته‌اند و هر کس مایل است این «مهاجم آزاد» و «بال چپ» پر هنر را به‌ خدمت گیرد، باید سر کیسه را بدجوری شل کند، با این حال همه این موارد نیز سند و مقدمه‌ای بر درخشش احتمالی او در دیداری نیست که کره‌ای‌ها شامگاه سه‌شنبه مقابل یوزها در ورزشگاه آزادی تهران تجربه می‌کنند.

هرچه باشد او هنوز همان مردی است که به فاصله فقط سه چهار روز قبل و بعد از هر بازی «خاموش»‌اش برای کره‌ای‌ها، رقبای تاتنهام را در قاره‌ای دیگر به آتش می‌کشد و هر چند پیش‌بینی درباره هر مسابقه‌ای در عرصه ورزش و به ‌ویژه فوتبال کار غیر عقلایی و عبثی است اما بعید می‌نماید که «سون» این بار ناپرهیزی کند و تکرار واقعه دقایق پایانی دیدار اخیر برابر سوری‌ها را در دستور کارش قرار بدهد و فرض رایج و حاکم و واقعه بسیار محتمل‌تر این است که او باز هم آرام آمده است و آرام هم خواهد رفت و اگر چنین شود، نزدیکی تیم ملی ایران به یک پیروزی تازه و 3 امتیاز بسیار مهم حاصل از آن بیش از پیش خواهد شد.

 

مسابقه ایران – کره جنوبی، یکی از مهم‌ترین مسابقات تیم ملی فوتبال ایران در مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی 2022 قطر است. دراگان اسکوچیچ در آزادی باید تیمش را مقابل این رقیب دیرینه صف‌آرایی کند. اسکوچیچ در نشست خبری پیش از بازی درباره این رویارویی گفت: «بازی خیلی مهمی داریم. بعد از بازی مقابل امارات، انگیزه ما بیش از پیش شده است و حالا انتظار یک بازی سخت مقابل کره را داریم اما به تیم خودمان هم اعتماد دارم و باید بگویم بازیکنانم بسیار آماده هستند و شرایط خوبی داریم. جو خوبی بر تیم حاکم است و آماده بازی با کره هستیم. من به تیم خودم باور دارم، همینطور به کاری که انجام می‌دهیم. این اطمینان را در خودمان می‌بینیم که بازی خوبی را با حفظ کسب نتیجه انجام دهیم.»

اسکوچیچ از انتظارات بالایی که از او می‌رود که انتقادهایی که علی‌رغم کسب 10 برد از 10 مسابقه از او شده است، گلایه دارد. او در پاسخ به این نقدها اینطور گفت: «دقیقاً نمی‌دانم انتظار هواداران چیست. اینطور به نظر می‌رسد که ما مقابل امارات شکست خوردیم و بد هم بازی کردیم! این را می‌دانم که امکان نداشته از 10 بازی که سرمربی تیم ملی ایران بودم، 12 برد کسب کنم. با این حال من همیشه دوست دارم تیمم چشم‌نواز بازی کند و به نتیجه هم برسد. می‌دانم که خیلی از آنهایی که این انتقادها را دارند، چشم به جایگاه سرمربیگری تیم ملی دارند اما باید به آنها بگویم زمان خوبی را برای این انتقادها در نظر نگرفته‌اند.»

سرمربی تیم ملی فوتبال کشورمان درباره اینکه کدام بازیکن کره جنوبی را باکیفیت‌ترین بازیکن این تیم می‌داند، تأکید کرد: «راجع به بازیکنان باکیفیت کره صحبت کردیم اما سون (سون هیونگ مین) بازیکن باکیفیت این تیم است که هم می‌تواند گل بزند، هم پاس گل بدهد و برگ بازی را به سود خودشان برگرداند. البته سون تنها بازیکن باکیفیت کره نیست و آنها بازیکنان باکیفیت دیگری هم دارند.»

 

جلال چراغپور

 

قطعاً تیمی که برنده می‌شود را نباید زیاد مورد انتقاد قرار داد و روی مسائل آن مته به خشخاش گذاشت اما ما وظیفه داریم برای بهتر شدن تیم ملی آسیب‌شناسی مناسبی از بازی با امارات انجام بدهیم. با بررسی مسابقه گذشته تیم ملی می‌توانیم درک بهتری از شرایط آن داشته باشیم. بهتر است مسائل را با تحلیل عمیق‌تر و فنی‌تر نگاه کنیم و اشکالات را عمیق‌تر ببینیم. اجازه بدهید از مسائلی مانند 10 برد پشت‌ سر هم و رکوردهای تاریخی تیم ملی فاصله بگیریم. هنوز چند بازی دیگر باقی مانده است. 

برابر امارات تیم ملی چند اشکال داشت. هر وقت در میانه زمین توپ را از دست دادیم، مورد حمله سریع (quick attack) قرار گرفتیم. اتفاقی هم که برای شجاع خلیل‌زاده رخ داد، روی یکی از همین حملات سریع بود. امارات در آن صحنه بازیسازی نکرد بلکه با یک حمله سریع و پاس از میانه میدان تحت فشار قرار گرفتیم و خلیل‌زاده اخراج شد که خوشبختانه با باز‌بینی صحنه توسط کمک داور ویدئویی آن کارت قرمز پاک شد. در بازی با امارات روی ضد حملات (counter attack) نیز تحت فشار قرار می‌گرفتیم. 

وقتی ما روی دروازه حریف بودیم تحت ضدحملات حریف قرار می‌گرفتیم. به هر حال در آن مسابقه شانس و امتیاز خوبی به دست آوردیم که هم پیروز شدیم و هم آن کارت قرمز برگشت خورد. تیم ملی ما منسجم حمله می‌کند و به دلیل خصوصیاتی که بازیکنان تیم ملی دارند در حمله کمتر اشکال داریم اما بعد از از دست دادن توپ، دفاع‌های چپ و راست تیم ملی مرتکب خطاهای نسبتاً خشنی می‌شوند و روی بازیکن حریف از پشت تکل می‌زنند که علت آن این است که دفاع‌های چپ و راست ما خارج از بازی قرار می‌گیرند و مجبور به انجام چنین خطاهایی می‌شوند.

 مسأله دیگری که وجود دارد این است که بین خلیل‌زاده و کنعانی‌زادگان باید یک هافبک دفاعی داشته باشیم تا چابک عمل کند اما متأسفانه این هافبک دفاعی ما در بازی با امارات کند و سنگین بود. باید هافبک دفاعی‌ای داشته باشیم که ریزنقش و چابک باشد و سرعت انتقال بازی خوبی هم داشته باشد و دوندگی‌های زیادی هم در میانه میدان انجام بدهد. این هافبک دفاعی در بازی با امارات سعید عزت‌اللهی بود که سنگین و کند حرکت کرد. عزت‌اللهی مقابل امارات یکی دو بار توپ‌هایش قطع شد یا توپ‌ها را لو داد اما فراموش نکنیم در بازی با کره، حریف 180 درجه با امارات هم از نظر سرعت تیمی و هم سرعت فردی و کیفیت بازیکنان متفاوت است. تیم ملی ما سه ضعف عمده در بازی با امارات داشت؛ اول ضد‌حمله خوردن، دوم حمله سریع حریف از میانه میدان و سوم هافبک دفاعی کند و سنگین. نمی‌خواهم قبل از مسابقه خیلی مته به خشخاش بگذارم اما وظیفه خودم می‌دانستم این نکات منفی را گوشزد کنم، زیرا شخص قدرتمندی به لحاظ فنی روی نیمکت تیم ملی نمی‌بینم. 

تیم ملی ما روی دو محور می‌چرخد؛ اول روی کلاس بازی مهدی طارمی و سردار آزمون. این دو از تمام دفاع وسط‌های حریفان تاکنون سرتر بوده‌اند و در آینده هم برتر از مدافعان حریف خواهند بود. یکی از آنها در پرتغال و اروپای لاتین بازی می‌کند و در لیگ قهرمانان اروپا گل می‌زند و دیگری هم که سردار آزمون باشد در بلوک شرق اروپا حضور دارد. هر دو بازیکن در اوج جوانی و فوتبال‌شان هستند. محور دوم هم نسلی از فوتبالیست‌های ما هستند که همزمان به اروپا منتقل شده‌ و قسمتی از فوتبال تنظیم شده اروپایی را با خود به تیم ملی آورده‌اند. مثلاً علی قلی‌زاده اگر در سایپا بود همان قلی‌زاده کنونی می‌شد؟

 قطعاً خیر. این بازیکنان با خود بار دانشی از فوتبال اروپا را در حمله به تیم ملی آورده‌اند و به همین دلیل تیم ملی در شرایط بهتری در موقعیت حمله قرار می‌گیرد اما در فاز دفاعی چون باید تصمیم‌سازی کنیم شرایط سخت می‌شود. نقش مربی تیم ملی زمانی پررنگ‌تر خواهد شد که زیر حمله‌‌های شدیدتر حریفان قرار بگیریم. سرمربی تیم ملی با چرخش در پست‌های مختلف مثل دفاع چپ و دفاع راست و هافبک‌های وسط سعی می‌کند از آنالیز حریفان فرار کند که این نشان از هوش اسکوچیچ است. در بازی با امارات ما با شانس لحظه‌ای که به دست آوردیم توانستیم از آن مسابقه پیروز خارج شویم و به همین دلیل من آن بازی را آسیب‌شناسی کردم.

 

در ۱۰ بازی گذشته نشان دادیم تیم بسیار خوبی هستیم