اسلوونی؛ حریف دوازدهم ایران در لیگ ملت‌ها

جدال سخت با تیم شگفتی‌ساز

 مارک دویل  بسیاری بر این باورند که اگر فرانسه فاتح یورو 2020 شود، توپ طلای امسال به انگولو کانته یا کیلیان امباپه می‌رسد. منطقی هم است. هر دو نفر فصل فوق‌العاده‌ای را در تیم‌های باشگاهی خود پشت سر گذاشته‌اند.

اما در بازی فرانسه با آلمان این سؤال پیش آمد که چرا کسی نام پل پوگبا را در این لیست قرار نداد؟ او بهترین فرم سال 2021 خود را دارد و باید از استعداد خارق‌العاده‌اش تجلیل شود.

هفت سال پیش بود که جیان‌لوییجی بوفون، هم‌تیمی وقت پوگبا در یوونتوس، گفت که او می‌تواند توپ طلا را فتح کند: «او از آن بازیکنانی است که باعث می‌شود دهانتان باز بماند.»

او هنوز هم چنین بازیکنی است و این را در آلیانس آره‌نا نشان داد اما هیچ‌کس نمی‌تواند ادعا کند که پوگبا امسال بهترین بازیکن دنیا بوده است. نکته بسیار ناامیدکننده این است که نمایش‌های فوق‌العاده پوگبا، مانند دیدار مقابل آلمان در مونیخ، بیشتر استثنا به نظر می‌رسد تا قاعده.

طرفداران منچستر یونایتد احتمالاً به این فکر کرده‌اند که در جریان شکست مقابل ویارئال در فینال لیگ اروپا، این پوگبا کجا بود؟ اما عملکرد این بازیکن 28ساله در تیم ملی بسیار با باشگاهش فرق دارد.

پوگبا خودش قبول دارد که در تیم ملی کارآمدتر از یونایتد است: «در منچستر، من آزادی رفتن به محوطه جریمه را دارم اما اولویت این است که در جریان بازی باشم و دفاع کنم. در تیم فرانسه هم از سیستم 1-3-2-4 استفاده می‌کنیم و من بیشتر در گذار از دفاع به حمله نقش دارم؛ در بازی‌سازی. من آزادی بیشتری نسبت به منچستر دارم تا به محوطه جریمه بروم و به پیش بتازم.»

پوگبا مقابل آلمان همه جای زمین حضور داشت. او با نیروی عالی‌اش بازی حریف را قطع می‌کرد، تحت فشار شدید پاس می‌داد و با قدرت بدنی و دقت بالایش حاکم میدان بود.

البته وقتی که انگولو کانته کنار شما باشد، دیکته کردن جریان بازی کار آسانی‌تری است و این بازیکن چلسی باز هم خوش درخشید اما پوگبا در این مسابقه در بهترین فرم خود بود و همه مهارت‌هایش را به رخ کشید.

از نظر دفاعی، او بیش از هر بازیکن دیگری توپ را از حریف گرفت (12 بار)، در حالی که هیچ بازیکنی به اندازه او ضربه سر نزد (3 ضربه) یا توپ را قطع نکرد (3 بار).

از نظر تهاجمی، او بود که پاس فوق‌العاده‌ای با بیرون پا به لوکاس هرناندز داد که ارسال او منجر به گل‌به‌خودی متس هوملس شد. عجیب نیست که او روی دو گل فرانسه که مردود اعلام شدند هم نقش داشت. این دو گل را کیلیان امباپه و کریم بنزما زدند.در بسیاری از دقایق بازی، عملاً نمی‌شد با او مقابله کرد و تعجبی هم ندارد که بیشترین خطا هم روی او انجام شد. حتی آنتونیو رودیگر هم در یک صحنه به شکلی مضحک تلاش کرد او را متوقف کند.

اما این همان پوگبایی بود که بوفون را حیرت‌زده ساخته بود: او در پست مناسبش می‌درخشید و اطرافش پر از بازیکنان بااستعداد بود.

تردیدی نبود که او به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب می‌شود اما اینکه آیا او بهترین بازیکن جهان هم خواهد شد، نامشخص است. آیا روزی می‌رسد که یونایتد بتواند آزادی عمل فرانسه را در اختیار او قرار دهد؟

منبع: سایت گل

رقابت‌های تکواندو قهرمانی آسیا به میزبانی لبنان از روز گذشته آغاز شد و نمایندگان تکواندوی ایران در دو بخش مردان و زنان به روی شیاپ چانگ رفتند. مهم‌ترین چهره‌ها در کاروان 65 نفره برای تکواندوی ایران در این مسابقات آرمین هادی‌پور و میرهاشم حسینی دو چهره المپیکی ایران در بخش مردان و ناهید کیانی تنها نماینده المپیکی ایران در بخش بانوان بودند که باید در یک ماه مانده به شروع بازی‌های المپیک توکیو محک جدی می‌خوردند تا مشخص شود که از چه میزان آمادگی برخوردار هستند اما حذف دو نفر از سه المپیکی ایارن در همان روز نخست نتوانست عملکرد خوبی را برای ایارن رقم بزند.

آرمین هادی‌پور که با وجود مصدومیتش راهی این بازی‌ها شده بود و ناهید کیانی هم همین دو هفته پیش بود که به جمع المپیکی‌ها اضافه شد، شرایط متفاوتی را داشتند و به همین دلیل می‌توان گفت که میر‌هاشم حسینی چهره مهم تکواندوی ایران در روز نخست مسابقات قهرمانی آسیا در لبنان بود. میرهاشم در حالی در روز نخست مسابقات به روی شیاپ چانگ رفت که به امید تکواندوی ایران تبدیل شده اما عجیب بود که نتوانست عملکرد قابل توجهی داشته باشد. در روز نخست مسابقات اوزان ۵۴-، ۶۸- و ۸۷- کیلوگرم مردان و ۴۶-، ۵۳-، ۵۷- و ۷۳- کیلوگرم گروه زنان برگزار شد که میرهاشم حسینی در وزن ۶۸- کیلوگرم، نگار اسماعیلی در وزن ۴۶- کیلوگرم، غزل سلطانی در وزن ۵۳- کیلوگرم و ناهید کیانی در وزن ۵۷- کیلوگرم به عنوان نمایندگان ایران روی شیاپ چانگ رفتند.

در این بین در جریان رقابت‌های وزن ۶۸- کیلوگرم تکواندوی قهرمانی آسیا که در بیروت لبنان برگزار می‌شود، میرهاشم حسینی چهره شاخص تکواندوی ایران و یکی از دو نماینده ایران در المپیک توکیو، پس از استراحت در دور نخست، در یک‌هشتم نهایی مقابل هوجین جون از کره جنوبی با نتیجه ۸ بر ۶ باخت و خیلی زود از دور رقابت‌ها حذف شد.

این شکست در حالی رقم خورد که شاید برای کادر فنی بهتر این بود که میرهاشم در دو یا سه مسابقه حضور پیدا می‌کرد تا کادر فنی بتواند ارزیابی بهتری نسبت به میزان آمادگی او به دست بیاورد اما قرعه عجیب میرهاشم باعث شد تا او خیلی زود از جدول مسابقات کنار برود. شاید این نتیجه خیلی برای میرهاشم حسینی که امید مدال برای تکواندوی ایران در توکیو محسوب می‌شود، قابل قبول نباشد. البته یک موضوع مهم دیگر هم وجود دارد و آن این‌که میزان آمادگی میر‌هاشم حسینی باید مورد توجه قرار بگیرد که شاید الان نباید در یک ماه و چند روز مانده به شروع مسابقات تکواندو در بازی‌های المپیک از آمادگی 100 درصد برخوردار باشد و شاید هم نمی‌خواهد در آستانه این بازی‌ها رقبا از آخرین وضعیت او خبر‌دار باشند. به هر حال رفتن روی شیاپ چانگ در این روزها شرایط اینچنینی را دارد و حالا باید دید که از نظر کادرفنی کدام تحلیل به واقعیت نزدیک است؟

شاید در این مسابقات مهم‌تر از میرهاشم وضعیت آرمین هادی‌پور است. مهم است که کادر‌فنی بداند آرمین با پای مصدوم که برای این مسابقات فیت شده تا چه اندازه توان مبارزه کردن دارد. شرایطی که آرمین در این رقابت‌ها از خودش نشان می‌دهد برای حضور در المپیک بسیار مهم و حیاتی است. البته از نظر برخی هم شاید اگر آرمین اعزام نمی‌شد، بهتر بود. به هر حال شاید وضعیت او بدتر هم شود.

سومین المپیکی ایران ناهید کیانی بود که روز گذشته هم به روی شیاپ چانگ رفت. او تازه از مسابقات انتخابی المپیک در قاره آسیا برگشته بود و با همان خستگی مسابقات و مسیر راهی لبنان شد اما عجیب بود که او هم با قرعه کره‌جنوبی روبه‌رو شد. تا آخرین لحظات هم در این مسابقه پیش بود اما ضربات بالای سنگینی را دریافت کرد و در نهایت 13 بر 8 شکست خورد. شاید اعزام کیانی هم به این رقابت‌ها با توجه به فاصله کمی که با انتخابی قاره آسیا داشت، خیلی منطقی نبود و فشار مضاعفی را به این تکواندوکار ایرانی وارد کرد. هر چند که این مسابقات می‌تواند برای ناهید کیانی یک تجربه مهم قبل از بازی‌های المپیک توکیو باشد، باید از این شکست درس بگیرد و برای المپیک با شرایط بهتری مبارزه کند. کیانی در حالی این مسابقه را 13 بر 8 باخت که در پایان راند دوم 5 بر یک جلو بود. البته شاید موضوع مهم برای کیانی این باشد که بعد از دو رویداد مهم و سخت بتواند ریکاوری کند و با آمادگی ایده‌آل راهی توکیو شود.

 

تکیه پاراتکواندوی ایران بر بام آسیا

تیم ملی تکواندو با کاروانی 65 نفره راهی لبنان شده و در رشته‌های مختلفی در این مسابقات حضور دارد که قهرمانی تیم ملی پاراتکواندو هم یکی از این اتفاقات بود. تیم ملی پاراتکواندو کشورمان با کسب چهار مدال طلای مهدی پوررهنما، اصغر عزیزی، سعید صادقیان‌پور و مهتاب نبوی، یک نقره حامد حق‌شناس و دو برنز مهدی بهرامی‌آذر و رایحه شهاب مقتدرانه توانست برای ششمین مرتبه عنوان قهرمانی این دوره از رقابت‌ها را به نام خود ثبت کند. پس از ایران، قزاقستان با سه مدال طلا، دو نقره و یک برنز بر سکوی نایب قهرمانی ایستاد و ترکیه با دو مدال طلا، دو نقره و چهار برنز سوم شد. همچنین پیام خانلرخانی به‌عنوان بهترین مربی معرفی شد و اصغر عزیزی که موفق به کسب مدال طلای این دوره از رقابت‌ها شده بود، عنوان فنی‌ترین بازیکن را به خود اختصاص داد.

چنان خوشحالی کرد که گویا اولین گلش را برای پرتغال زده نه صد و پنجمین گل. این اشتیاق عریان چیزی است که به کریستیانو رونالدو استمرار بخشیده. پنالتی خوب او به تردیدهایی که به وجود آمده بود، پایان داد. گل دوم را هم زد تا تنها سه گل با رکورد علی دایی فاصله داشته باشد. او فرصت طلب و بی‌رحم است، مجارستان سزاوار بیشتر از این نتیجه بود اما رونالدو همینطوری است.

به رکوردهای او اضافه شد؛ بازی و گلزنی در پنجمین یورو؛ و این برایش ارزش زیادی دارد، هرچند چیزی نیست که دنبالش است. رکورد بیشترین گل ملی دایی را می‌خواهد به همراه یک قهرمانی دیگر در اروپا. زمانی رسیدنش به بزرگترین رکورد در این تورنمنت اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید. حالا درباره‌اش شک دارند با وجود اینکه در ۵ بازی آخر برای یووه ۴ گل زد تا قهرمان سابق را به سهمیه لیگ قهرمانان برساند.

او فصل را خیلی بهتر از فصل منتهی به یورو ۲۰۱۶ تمام کرد. افت یووه را به گردن او می‌انداختند. انگار او و نه آندره آ آنیلی و فابیو پاراتیچی باید حساب و کتاب‌های باشگاه را متعادل کنند تا جایی که قرارگرفتنش در صدر جدول گلزنان سری A را خیلی‌ها متوجه نشدند.

اولین بار که شکل سوپرمن پیدا کرد، ۲۰۱۴ بود. خودش بعداً اعتراف کرد اصلاً نباید به جام جهانی می‌رفته. آنها که کار و تمرین او در تیم ملی را در برزیل دیدند، این را تأیید می‌کنند. خودش در مستند سال ۲۰۱۵ از زندگی‌اش گفت: «اما تیم به من احتیاج داشت».

این نقطه عطف بود. برای یورو ۲۰۱۶ رونالدو خیلی آماده‌تر بود اما نه صددرصد؛ می‌دوید اما مثل وقت اضافه فینال لیگ قهرمانان مقابل اتلتیکومادرید در میلان. اگرچه پنالتی قهرمانی رئال مادرید را او زد اما فرناندو سانتوس که بعد از حذف از مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۴ جای پائولو بنتو را گرفت، طرحی ریخت که او بیش از همه در تیم درگیر باشد اما تیم به او اتکا نکند. استفاده از سیستم 2-4-4 با نانی پرانگیزه بار دویدن بسیار را از روی دوش رونالدو برداشت. نتیجه داد و پرتغال در فینال بدون او به خواسته‌اش رسید. امروز رونالدو برای پرتغال یک اسطوره است اما نه به شکل اساطیری. خیلی‌ها البته بیرون از پرتغال به این فکر می‌کنند که تیم ملی این کشور باید در آینده‌ای نزدیک به نبود او عادت کند. او هنوز تعیین‌کننده است اما نه به تنهایی.

در نیمه اول این بازی هم پرتغال بارها سر خود را به دیوار سیمانی مجارها کوبید، احساس می‌شد واقعاً دوباره به او نیاز دارند. در بازی ملی شماره ۱۷۶ در بوداپست جوشان-هم دما و هم جو- کار آسانی نبود اما او مثل قبل باانگیزه بود. مجارستان در راه رسیدن به قهرمانی یورو ۲۰۱۶ برای پرتغال دردسر درست کرده بود. در آن بازی در لیون، تیم فرناندو سانتوس سه بار عقب افتاد و جبران کرد چون خطر حذف را بیخ گوشش حس می‌کرد خیلی بیشتر از نسیم صعود به عنوان تیم سوم. رونالدو با زدن دو گل مساوی در نیمه دوم نجاتشان داد.

گابور کرالی دروازه‌بان وقت مجارستان اخیراً در مصاحبه‌ای گفت: «بعد از گل سوم ما، کریستیانو جانش را گذاشت. فهمیدم واقعاً عاشق فوتبال است و فقط نمی‌خواهد شوآف ماشین و آپارتمان و زندگی خوب بگذارد. سخت کار می‌کند و در آن یورو نشان داد چه روحیه و شخصیتی دارد.» آن استقامت و تداوم اینجا هم مورد نیاز بود. فرصت‌هایی به دست آمد اما از دست رفت.

چهار یوروی دیگر رونالدو هم پر از احساس بوده؛ از آن اشک‌های سوزناک استادیو دا لوژ لیسبون بعد از شکست فینال ۲۰۰۴ برابر یونان گرفته تا شور و هیجان جام برداشتنش در سن دنی پنج سال قبل درست وقتی که احساس می‌شد مصدومیت بی‌وقت حسرت تلخی را تا ابد بر جانش بگذارد. در نیمه دوم بازی سه‌شنبه شب بازیکن دیگری شد مثل یک تماشاگر ناامید چون مجارستان جسارت پیدا کرد و تولید خط حمایت از رونالدو به صفر رسید. رافا سیلوا اما به کمک آمد. رونالدو مثل همیشه آماده دریافت بود. وقت خوردن که برسد نیازی ندارد دو بار به او تعارف کنند.

منبع: گاردین

 

هلند و اتریش می‌توانند بدون فشار دومین بازی خود در مرحله گروهی را در استادیوم یوهان کرویف آمستردام برگزار کنند به دلیل آنکه بازی اولشان را برده‌اند. هلند ۳ بر ۲ اوکراین را برده و اتریش با دریافت یک گل کمتر از سد مقدونیه شمالی گذشت.

هلند با وجود پایان پراضطرابی که برابر اوکراین داشت، نتیجه خوبی به دست آورد و بعید است فرانک دی بوئر مربی ۵۱ ساله میزبان تغییراتی نسبت به ترکیب آن بازی در تیمش ایجاد کند. 

ماتیس دلیخت بازی شنبه را به دلیل مصدومیت کشاله ران از دست داد. مدافع یوونتوس به تمرین‌های عادی برگشته اما احتمالش کم است که روی او ریسک کنند با توجه به بازی‌های مهم‌تری که در پیش است.

در واقع اگر هلند در بازی امشب برنده شود و صعود خود به مرحله یک‌هشتم نهایی را قطعی کند احتمالاً دی بوئر وسوسه می‌شود به چند بازیکن کلیدی در دیدار آخر گروه مقابل مقدونیه استراحت بدهد و امثال دلیخت، رایان گراون برچ و لوک دیونگ کمی فرصت بازی به دست می‌آورند.

فرانکو فودا اما بیشتر باید فکر کند چون میشاییل گرگوریتش و مارکو آرناتوویچ در برد مقابل مقدونیه از روی نیمکت به زمین آمدند و درخشان بودند. شادی گل همراه با خشم آرناتوویچ نشان داد خیلی با قرارنگرفتن در ترکیب اصلی کنار نمی‌آید هرچند مربی گفت رفتار جنجالی او بیشتر به خاطر مصدومیت‌های اخیرش بوده ضمن اینکه از احتمال بالای حضور او در ترکیب اصلی در بازی با هلند صحبت کرد.

احتمالش زیاد است که مهاجم سابق وستهام و استوک سیتی که در حال حاضر در چین بازی می‌کند جلوتر از کریستوف بومگارتنر در ترکیب باشد. آن موقع برای بازی در کنار او میان گرگوریتش 193 سانتیمتری و ساشا کالادزیچ دومتری رقابت خواهد بود.

 

ترکیب احتمالی دو تیم

هلند: استکلنبرگ؛ تیمبر، دی فرای، بلیند؛ دامفرایس، دی رون، دیونگ، واینالدوم، فان آنهولت؛ دپای، وگهورست

اتریش: باخمن؛ دراگوویچ، آلابا، هاینترگر؛ لاینر، لایمر، اشلاگر، سابیتزر، اولمر؛ آرناتوویچ، کالادزیچ

 

اخبار نقل و انتقالات بسکتبال از اصفهان

تمدید بازیکنان سابق و جذب ارسلان

ذوب‌آهنی‌ها کمی زودتر از برخی تیم‌های لیگ برتر بسکتبال دست به کار شدند و در کنار تعیین تکلیف نیمکت خود و تمدید نفرات قبلی، چند بازیکن جدید نیز به خدمت گرفتند.فرزاد کوهیان که فصل گذشته هدایت این تیم اصفهانی را بر عهده داشت، برای مربیگری در این فصل نیز با مسئولان ذوب به توافق رسیده و روی نیمکت این تیم خواهد نشست. فرزاد کوهیان همچنین به‌ عنوان مربی درکادرفنی ‌تیم‌ ملی ایران نیز حضور دارد.ذوب‌آهن در کنار تمدید قرار‌داد با نفرات برجسته فصل گذشته خود مانند سجاد مشایخی، فرید اصلانی و محمدرضا اکبری (کاپیتان)، دو خرید خوب هم داشته است.ارسلان کاظمی که فصل گذشته را در شیمیدر بازی کرد، در فصل پیش رو پیراهن ذوب‌آهن را بر تن خواهد کرد. کاظمی که اصفهانی هم هست، پس از سال‌ها یک بار دیگر پیراهن تیمی از شهرش را خواهد پوشید و با قراردادی یکساله به این تیم پیوسته است.اشکان خلیل‌نژاد بازیکن فصل قبل نفت آبادان نیز دیگر خرید این فصل ذوبی‌ها است. اصفهانی‌ها با امیرعلی قلی‌زاده بازیکن ایرانی مقیم تورنتو هم قرارداد بسته‌اند تا با ترکیبی بهتر و قوی‌تر نسبت به فصل گذشته وارد لیگ برتر شوند.

 

 

گرگانی‌ها هم دست به کار شدند

توافق پتی و جمشیدی برای تمدید

باشگاه شهرداری گرگان نیز کار خود را در بازار نقل و انتقالات آغاز کرده و در ابتدا با گارد آمریکایی سه فصل گذشته خود و دو ملی‌پوش بسکتبال ایران به توافق نهایی رسید.در جریان نقل و انتقالات برای فصل آینده لیگ برتر بسکتبال مردان ایران، باشگاه شهرداری گرگان با پری پتی گارد آمریکایی خود به توافق رسیده است و در صورت امضای رسمی قراردادش، برای چهارمین سال متوالی برای گرگانی‌ها بازی می‌کند.طبق اخبار موجود محمد جمشیدی ملی‌پوش بسکتبال ایران و بازیکن فصل گذشته گرگانی‌ها نیز به توافق نهایی با مسئولان این باشگاه رسیده و در صورت عدم حضور در لیگ‌های خارجی با شهرداری گرگان ادامه خواهد داد.همچنین رسول مظفری ملی‌پوش و ستاره فصل گذشته تیم نفت آبادان نیز برای امضای قرارداد با باشگاه شهرداری گرگان به توافق نهایی رسید.این بازیکنان در حالی جذب شده‌اند که گفته می‌شود مهران شاهین طبع سال آینده را در گرگان نخواهد بود و روی نیمکت شیمیدر خواهد نشست!

دونی ین، هنرپیشه رزمی‌کار هنک‌کنگی شاید الگو و قهرمان خیلی از پسربچه‌هایی باشد که فیلم‌های او را دیده‌اند. معروف‌ترین نقش او هم «ایپ من» در سری فیلم‌های «ایپ من» است. ایپ من استاد هنرهای رزمی و مربی بروس لی بوده است. با این حال، خود دونی ین هم می‌داند که آنقدرها هم قوی نیست.

 در واقع یک تجربه ترسناک از هنرپیشگی در کنار غولی مانند تایک تایسون به او فهماند که رزمی‌‌کار بودن آنقدرها ساده نیست. او هنوز یادش هست که چطور فقط یک مشت بوکسور آمریکایی داشت او را به جایی می‌فرستاد که تا به حال تجربه نکرده بود. او می‌گوید اگر دیر جنبیده بود، به جای شنیدن صدای زوزه عبور مشت قهرمان سابق بوکس سنگین‌وزن جهان که روی کیسه شن فرود آمد، باید کبودی زیر چشمش را در آینه می‌دید.

 همان یک مشت هم کافی بود تا این هنرپیشه فیلم‌های رزمی تا پایان فیلمبرداری فیلم ایپ من 3 بیم آن را داشته باشد که یک وقت یک مشت ناگهانی از سوی تایسون، جانش را بگیرد: «من طرفدار تایسون هستم و در کودکی‌ام در هنگ‌کنگ تا ساعت 4 یا5 صبح بیدار می‌ماندم تا مبارزات او را تماشا کنم. وقتی او را در صحنه فیلمبرداری دیدم بسیار هیجان زده شدم اما در عین حال نگران هم بودم چون می‌ترسیدم که او نتواند مشتش را به موقع کنترل کند و قبل از اصابت به من عقب بکشد، چون او هنرپیشه نیست. به همین دلیل خیلی باید حواسم را جمع می‌کردم و محتاط می‌بودم. 

فیلم بازی کردن در کنار او برای من مثل حضور در یک مبارزه مرگ و زندگی در بوکس بود. فقط یک لحظه بی‌احتیاطی کافی بود تا بمیرم!» بیگر ایپ من درباره ترسناک‌ترین صحنه همکاری‌اش با تایسون گفت: «در آن صحنه، باید سرم را وقتی که مشت تایسون به سمتم می‌آمد می‌دزدیدم اما کاملاً ‌احساس کردم که مشت او موهایم را لمس کرد. 

در آخرین لحظه سرم را عقب کشیدم و مشت او به کیسه شن برخورد کرد اما من کاملاً باد مشت او را کنار صورتم احساس کردم. او خیلی پرقدرت مشت می‌زد.

 وقتی که مشتش به سمتم آمد مثل این بود که یک کامیون دارد به طرفم نزدیک می‌شود. هنوز احساس خطری که آن موقع داشتم را به یاد دارم. من با بدترین مرد کره زمین فیلم بازی کردم اما آن فیلم لذتبخش‌ترین فیلم اکشنی بود که در تمام حرفه‌ام بازی کردم.»