گازپروم آره‌نا امشب میزبان نخستین بازی بلژیک و روسیه در یورو ۲۰۲۰ است. بلژیک به عنوان تیم اول رنکینگ جهانی به چیزی کمتر از قهرمانی در این مسابقات راضی نمی‌شود، آن طرف هم روسیه شانس خوبی برای صعود به مرحله بعد به عنوان یکی از دو تیم اول جدول گروه دارد.

بلژیک ۴۱ سال قبل در تلاش برای رسیدن به قهرمانی اروپا تنها در فینال کم آورد و به آلمان غربی باخت اما مارتینس می‌خواهد به عنوان بهترین تیم جهان این کار ناتمام را تمام کند و تیمی را که همواره بازیکنان خوبی داشته، به نخستین جام معتبر تاریخش برساند.

آنها در مرحله مقدماتی از ۳۰ امتیاز ممکن همه را گرفتند اما خاطره سال ۲۰۱۶ همچنان بازیکنان حاضر در تورنمنت فرانسه را اذیت می‌کند؛ وقتی ولز در یک چهارم نهایی شیاطین سرخ را ۳ بر یک از پیش رو برداشت و شگفتی آفرید. بلژیک پنج سال قبل برای نخستین بار بعد از یورو ۲۰۰۰ در این رقابت‌ها حاضر شده بود اما پیشرفت چشمگیر این تیم در یک دهه اخیر باعث شده در میان مدعیان قهرمانی یورو ۲۰۲۰ باشند و اگر حتی در گروهی که دانمارک و فنلاند هم در آن حضور دارند، صدرنشین نشوند، فاجعه رخ داده است.

بلژیک در بازی‌های تدارکاتی مثل همیشه گلزن نبوده، با یونان یک-یک مساوی کرده و با تک گل روملو لوکاکو از سد کرواسی گذشته. این تیم در ۹ بازی آخرش شکست نخورده و انتظار می‌رود در اولین بازی برای قهرمانی خودنمایی کند.

روسیه هم با مربیگری استانیسلاو چرچسوف در مرحله مقدماتی عملکرد خوبی داشت و تنها دو بار به بلژیک باخت. در دوران اتحاد جماهیر شوروی و در نخستین دوره جام ملت‌های اروپا در سال ۱۹۶۰ وقتی چهار تیم در آن حضور داشتند، روسیه به قهرمانی رسید. بعد از آن تنها یک بار در سال ۲۰۰۸ به نیمه نهایی رسیدند که ستاره الهام‎‌بخش تیم آندری آرشاوین بود، غیر از آن بارها از مرحله گروهی حذف شده‌اند.

بلژیک در مقدماتی یورو ۳ بر یک و ۴ بر یک روسیه را برد و در هفت بازی آخرش با روسیه شکست نخورده که بهترین نتیجه‌اش برابر بلژیک تساوی ۳-۳ در بازی دوستانه چهار سال قبل رقم خورده.

 

اخبار تیمی

کوین دبروین، بازیساز تأثیرگذار بلژیک، به خاطر شکستگی صورت در جریان فینال لیگ قهرمانان اروپا مجبور به جراحی شد و مارتینس شانس اینکه در نخستین بازی مرحله گروهی حاضر باشد، زیاد ندانسته. ستاره منچسترسیتی تنها غایب بلژیک برای این بازی نیست و اکسل ویتسل که مدتی در زنیت سنت پترزبورگ بازی کرده، به دلیل آسیب دیدگی آشیل نمی‌تواند در ورزشگاه تیم سابقش به میدان برود. ادن آزار هم زیاد مصدوم می‌شود و شاید مربی اسپانیایی برای این بازی رویش ریسک نکند.

لئونارد تروسار و ددریک بویاتا از مصدومیت جزئی رها شده و در دسترس مارتینس هستند اما جای شگفتی است اگر هر کدام از این دو در ترکیب اصلی قرار بگیرند با توجه به اینکه یان فرتونگن و تورگان آزار گزینه‌های بهتری برای پست آنها هستند.

دیمیتری بارینوف، هافبک روسیه که با مصدومیت‌های صورت آشنا است، در بازی با بلغارستان بینی‌اش آسیب دید و مجبور به ترک زمین شد اما این بازیکن ۲۴ ساله احتمالاً شرایط بازی در نخستین دیدار تیمش در یورو را به دست آورده است. رومن زوبنین هم از مسأله‌ای که مشخص نشده، رها شده اما فدور کودریاشوف، مدافع باتجربه روس‌ها به دلیل مصدومیت ساق پا هیچ نقشی مقابل بلژیک نخواهد داشت.

گل دیرهنگام و پیروزی بخش الکساندر سوبولف مقابل بلغارستان بعید است او را جلوتر از آرتم زیوبا در ترکیب اصلی قرار دهد چون این مهاجم 198 سانتیمتری می‌خواهد به ۳۰ گل ملی برسد و با رکورددار کشورش، الکساندر کرژاکوف برابر شود.

 

ترکیب احتمالی دو تیم

بلژیک: کورتوآ؛ آلدرویرلد، دنایر، فرتونگن؛ کاستانیه، تیلمانس، دندانکر، کاراسکو؛ مرتنز، آزار؛ لوکاکو

روسیه: شونین؛ بارینوف، دژیکیا، سمنوف؛ فرناندز، زوبنین، اودزوئف، کوزیائف؛ میرانچوک، گولووین؛ زیوبا

 

ولز، پنج سال پس از راهیابی به مرحله نیمه‌نهایی جام ملت‌های اروپا، یورو 2020 را با بازی مقابل سوئیس در باکو آغاز خواهد کرد. هر دو تیم امیدوارند دست کم به دور حذفی این رقابت‌ها راه یابند اما گروه A یورو رقابتی‌ترین گروه این مسابقات است. از تیم پنج سال پیش ولز، تنها هشت نفر در این تیم مانده‌اند و بازیکنانی مانند گرت بیل، آرون رمزی و جو آلن هم در سطح پنج سال پیش نیستند. اما آنها در مرحله مقدماتی نشان دادند که تیم خوبی هستند. ولز توانست پنج بازی پیاپی شکست‌ناپذیر باشد و پس از کرواسی به یورو 2020 راه یابد.

اژدهایان در این گروه عملاً با سوئیس و ترکیه بر سر رده دوم جدول می‌جنگند و ایتالیا بخت اول صدرنشینی گروه است.

ولز در یک سال گذشته، تیم‌های هم‌سطح خود را به‌خوبی برده است، از جمله در لیگ ملت‌های اروپا که آنها توانستند به دسته برتر برگردند.

رایان گیگز، مربی این تیم به دلیل پرونده‌ قضایی‌اش کنار گذاشته شد اما راب پیج توانسته در هفت ماه حضورش در این تیم، گذار را به‌خوبی انجام دهد.

ولز زیاد به رقابت‌های بزرگ دنیا راه نمی‌یابد اما زمانی که این اتفاق می‌افتد، آنها تاثیرگذار ظاهر می‌شوند. ولز در جام جهانی 1958 و در یورو 2016 به مرحله نیمه‌نهایی رسید.

اما سوئیس در چهار تورنمنت اخیر، سه بار در مرحله گروهی حذف شد و پنج سال پیش هم در مرحله یک‌هشتم نهایی مقابل لهستان شکست خورد.

سوئیس اخیراً شش بازی پیاپی را برده و پیش از آن هم با اسپانیا با نتیجه یک - یک مساوی کرده است. در حال حاضر تنها 12 تیم در دنیا بالاتر از سوئیس در رده‌بندی فیفا قرار دارند و به این ترتیب، اگر سوئیس در مرحله گروهی حذف شود، ناکامی بزرگی رقم می‌خورد.

این تیم بازیکنان بااستعدادی دارد و شاید امسال، سالی باشد که سوئیس در یک تورنمنت بزرگ می‌درخشد.

در ولز، پیج باید تصمیمات تاکتیکی مهمی بگیرد، از جمله اینکه سه‌دفاعه بازی کند یا چهاردفاعه. احتمالاً او از سه مدافع استفاده خواهد کرد و نکو ویلیامز و کانر رابرتز در پست بال کناری به بازی خواهند رفت.

رمزی در چند سال گذشته در ولز بازی نکرده و به این ترتیب او شاید به عنوان ذخیره استفاده شود.

طرفداران ولز می‌خواهند کیفر مور مقابل سوئیس در ترکیب باشد اما پیج احتمالاً مهاجم شناخته‌شده‌ای را به زمین نمی‌فرستد. در سوئیس هم ولادیمیر پتکوویچ باید به چند سؤال بزرگ جواب دهد. ماریو گاورانوویچ در آخرین بازی تدارکاتی سوئیس مقابل لیختن‌اشتاین، هت‌تریک کرد و انتظار می‌رود در کنار هریس صفروویچ بازی کند.

گرانیت ژاکا و ژردان شکیری هم در ترکیب حضور می‌یابند و از بین دنیس زکریا و رمو فرویلر، یکی بازی خواهد کرد.

 

ترکیب احتمالی دو تیم

ولز: وارد؛ مفام، رودون، دیویس؛ رابرتز، آلن، آمپادو، ویلیامز؛ بیل، ویلسون، جیمز.

سوئیس: زومر؛ الودی، آکانجی، شار؛ امبابو، ژاکا، فرویلر، رودریگس؛ شکیری؛ گاروانوویچ، صفروویچ.

 منبع: Sports Mole

 

وقتی کریم بنزما بعد از سال‌ها به اردوی فرانسه دعوت شد، با توجه به تنشی که بین او و اولیویه ژیرو پیش آمده بود، این احتمال داده می‌شد که ممکن است در اردو بین ستاره‌های رئال و چلسی تنش به وجود بیاید؛ احتمالی که کسی به آن فکر نمی‌کرد، دعوا بین ژیرو با کیلیان امباپه بود؛ دعوایی که قهرمان جهان را به حاشیه برده است.

ژیرو بعد از برد سه بر صفر فرانسه مقابل بلغارستان، از عملکرد مهاجمان تیم انتقاد کرد؛ نقدی که امباپه به خودش گرفت و اگرچه ژیرو بعدتر عذرخواهی کرد اما دیلی میل مدعی شد، امباپه عذرخواهی او را نپذیرفته است. ژیرو برابر بلغارستان به عنوان بازیکن جانشین به زمین رفت و در 10 دقیقه پایانی مسابقه دو گل زد اما او در مصاحبه بعد از بازی، گفت که از پاس‌هایی که گرفته، ناراضی است؛ از جمله گفت: «گاهی شما فرارهای لازم را انجام می‌دهید ولی توپ را به شما نمی‌دهند. شاید می‌توانستیم همدیگر را بهتر پیدا کنیم.»

امباپه آنقدر از دست ژیرو عصبانی بود که می‌خواست یک نشست خبری برگزار کند اما دیدیه دشان، مربی فرانسه، مانع انجام این کار شد.

ژیرو سپس در تمرینات تلاش کرد که از امباپه دلجویی کند اما ستاره پاری‌سن‌ژرمن همچنان دلخور است.

ژیرو گفته حرف‌هایی که زد از دهانش در رفته است و صحبت‌های او علیه چندین بازیکن بوده، ولی امباپه راضی نیست.

دشان، مربی فرانسه پس از بازی تلاش کرد که اوضاع را آرام کند و حاضر نشد این دو بازیکن را مقصر بداند: «اگر هر بار که می‌خواستید، توپ را می‌گرفتید باز هم همین می‌شد. مهاجم می‌گوید من فرار می‌کنم اما مشکل در خط میانی است. هافبک‌ها می‌گویند که تقصیر مهاجمان است. گاهی پاس نمی‌رسد، گاهی هم حرکت خوب نیست اما این محکوم کردن کیلیان یا افراد دیگر نیست.»

دشان خواستار آن شد که جلسه‌ای بین این دو بازیکن برگزار شود تا مشکل حل شود. او بر این باور است که این دعوا می‌تواند روی بخت قهرمانی در یورو 2020 تیم تأثیر منفی بگذارد. او جلسه‌ای با حضور تمام اعضای تیم برگزار کرده و گفته مهم است که ماجرا را فراموش کنند اما ناراحتی‌ها همچنان برقرارند و این می‌تواند فرانسه را تحت‌الشعاع قرار دهد.

فرانسه بخت اول قهرمانی یورو است. آنها فاتح جام جهانی 2018 هستند اما دعوای امباپه و ژیرو می‌تواند روی آمادگی آنها تأثیر منفی بگذارد.

در تورنمنت‌های پیشین هم بازیکنان فرانسه سابقه درگیری داشته‌اند. در جام جهانی 2010 بود که نیکولا آنلکا پس از دعوا با ریمون دومنک، مربی وقت تیم، به خانه فرستاده شد.

بعدتر در تمرینات، امباپه دو پاس گل به ژیرو داد و ژیرو تلاش کرد او را در آغوش بگیرد اما این بازیکن 22ساله هنوز دلش صاف نشده است.

فرانسه اولین بازی خود در یورو 2020 را مقابل آلمان در روز سه‌شنبه برگزار خواهد کرد و سپس با پرتغال و مجارستان بازی می‌کند.

امباپه در حالی وارد این تورنمنت می‌شود که در فصل گذشته، در 47 بازی در تمامی رقابت‌ها، 42 گل به ثمر رساند و 11 پاس گل هم داد. ژیرو هم با چلسی فاتح لیگ قهرمانان شد. او در 31 بازی 11 گل زد اما بازیکنی کلیدی برای تیم ملی کشورش است. ژیرو با دو گلی که به بلغارستان زد، تنها پنج گل کمتر از تیری آنری، رکورددار بیشترین گل ملی در فرانسه، زده است.

در این میان، پل پوگبا درباره اوضاع اردوی فرانسه صحبت کرده است. هنگامی که از او سؤال شد که آیا تنشی حاکم است، او گفت: «نه. تنها تنش‌های ما عضلانی هستند و فشار روی پاها و مفاصل ما است! راستش را بگویم، من داخل اردوی تیم هستم و جو خوبی حاکم است. اگر منظور شما ماجرای ژیرو و امباپه است، هیچ چیزی بین آنها نیست، البته من کارآگاه نیستم. از صحبت‌هایی که انجام شده سوء‌برداشت شده است. امباپه بازیکنی فداکار است که همیشه در خدمت تیم است اما گاهی به او می‌گویم کمی بیشتر به خط میانی کمک کند. من آن تنشی که می‌گویند را حس نمی‌کنم.»

 جالب‌ترین نکته درباره حضور فنلاند در یورو ۲۰۲۰ را باید خود حضور این تیم کوچک در بزرگترین مسابقات ملی در اروپا دانست. شگفت‌انگیز نیست در کشوری که در مدار قطب شمال قرار دارد، فوتبال حتی جذاب‌ترین و پرطرفدارترین ورزش مردم نباشد؛ آنها هاکی روی یخ را ترجیح می‌دهند. متوسط تماشاگر در ویکاسلیگا، لیگ دسته اول فنلاند، فقط 2620 نفر است و از ۱۲ تیم حاضر در این رده تنها دو تا ظرفیت پذیرش ده هزار هوادار را دارند.

اگرچه تیم‌های طراز اول فنلاند پول بیشتری می‌دهند اما متوسط پرداختی به یک فوتبالیست حرفه‌ای در این کشور تنها ساعتی ۱۷ پوند است. تیم‌های فنلاندی حتی در بالاترین سطح در پیداکردن استعداد با مشکل مواجه هستند تا جایی که سال گذشته یک تیم از دسته اول برای یافتن مهاجم دست به انتشار آگهی آنلاین زد.

البته این کشور بازیکنان مشهوری نیز داشته که قابل ذکرترین آنها یاری لیتمانن است که سابقه درخشش در خط حمله آژاکس، بارسلونا و لیورپول را دارد و در ۱۳۷ بازی ملی ۳۲ گل زده است. همچنین سامی هیپیا مدافع قابل اتکایی بود که در لیگ برتر ۳۱۸ بازی برای لیورپول انجام داد و ۱۰۶ بار با پیراهن کشورش به میدان رفت.

مشکل این است که فنلاند تا به حال بازیکنان بااستعداد به اندازه کافی در یک زمان نداشته. تنها سه سال قبل، فنلاند به پایین‌ترین رتبه تاریخ خود در رنکینگ فیفا رسید و در رتبه ۱۱۰ در کنار امثال جزایر فارو و فلسطین قرار گرفت. پس چطور صعود به یورو ممکن شد؟

 مربی تیم، مارکو کانروا، وقتی شاگردانش توپ را در اختیار نداشته باشند، برنامه‌ای محتاطانه و نتیجه‌گرا در پیش می‌گیرد. او سیستم 2-5-3 را به کار می‌گیرد و رقبا را مجبور می‌کند که در کناره‌ها بازی کنند، جایی که بازیکنان او با سختکوشی توپ را از حریف می‌گیرند اما وقتی مالکیت توپ را پس می‌گیرند، فنلاندی‌ها ناگهان فوق‌العاده باانگیزه و جسور می‌شوند. دو بال-مدافع و همچنین دو هافبک میانی را به جلو می‌فرستند تا یک خط حمله شش نفره را تشکیل دهند.

این برنامه با تاریخ فنلاند و همچنین انتظارات هواداران منطبق است. شعار حماسی جنگ آنها «هاکا پاله» است به معنی «تحقیرشان کنید» که جمله‌ای تشویقی برای حمله بود و اولین بار توسط سواره نظام فنلاند در زمان حمله به کار رفت.

علاوه بر این، نسل فعلی هم بازیکنان خوبی دارد. لوکاس هرادکی، دروازه‌بان بایرلورکوزن که ۹۵ بازی در بوندس لیگا انجام داده و با ۱۰ سابقه بازی و ۶۵ دیدار ملی بازیکن باتجربه‌ای محسوب می‌شود. همچنین گلن کامارا، هافبک میانی که با گلاسکورنجرز موفقیت‌های قابل توجهی به دست آورده و به شدت مورد تحسین مربی‌اش، استیون جرارد قرار گرفته است که بعد از یک بازی خوب از او، گفت: «او بازیکنی خیلی دوست داشتنی است و خیلی وقت‌ها شبیه رولزرویس بود.» البته ستاره این تیم در حال حاضر تیمو پوکی است. به شما یادآوری می‌کنیم مهاجم نوریچ سیتی که فصل بعد دوباره در لیگ برتر حضور خواهد داشت، ۳۰ گل ملی در کارنامه دارد و فصل قبل در ۴۲ بازی برای قناری‌ها ۲۶ گل زده است.

او می‌تواند در این تورنمنت از رکورد لیتمانن به عنوان بهترین گلزن تاریخ کشورش عبور کند اما گروه B سخت است نه تنها باید با تیم بسیار پراستعداد بلژیک روبه‌رو شوند بلکه با دیگر تیم منطقه اسکاندیناوی، دانمارک بازی می‌کنند؛ آن هم مقابل ۱۱ هزار هوادار در استادیوم پارکن کپنهاگ. بازی با روسیه هم یک دربی محسوب می‌شود؛ تخمین زده می‌شود حدود ۵۰ هزار روس در فنلاند زندگی کنند. معمولاً فنلاندی‌ها روس‌ها را به خاطر قدیمی بودن و ماشین‌های از مدافتاده‌شان مسخره می‌کنند در حالی که مردم فنلاند به خاطر کندی بیش از حد مورد تمسخر قرار می‌گیرند. این دو کشور ۱۳۳۵ کیلومتر مرز مشترک دارند و شاید مردم فنلاند بردن این بازی را بیش از دو دیدار دیگر دوست داشته باشند.

یکی از بازیکنان قابل توجه فنلاند در این تورنمنت اونی والاکاری پسر سیمو است که سابقه بازی در تیم ملی و مادرول را دارد. اونی در اسکاتلند به دنیا آمده و در تیم پافوس قبرس بازی می‌کند. این هافبک هجومی در ۴۲ بازی لیگ ۱۸ گل زده است. او آبان گذشته نخستین بازی ملی خود را انجام داد و در پیروزی ۲ بر صفر فنلاند مقابل مدافع عنوان قهرمانی جهان، فرانسه یک گل 

عالی زد.

  اوپن فرانسه به خاطر شگفتی‌های بی‌پایانش در یادها خواهد ماند؛ انصراف ستاره‌ها و حذف زودهنگام بازیکنان بزرگ. این رویه در نیمه نهایی هم ادامه پیدا کرد چرا که دو تنیسور که کمتر کسی روی آنها حساب می‌کرد به فینال رسیدند. الان مدت‌هاست که تنیس زنان در سطح نخبگانش بدون یک مدعی ثابت و مسلم است ولی فینال امروز میان آناستازیا پاولیوچنکووا از روسیه و باربورا کریسیکووا از جمهوری چک، سناریویی بود که هیچ کسی پیش‌بینی‌اش نمی‌کرد.

پاولیوچنکووا تنیسور رده سی‌و‌یکم رقابت‌ها در مرحله نیمه نهایی تامارا زیدانسک از اسلوونی را در 2 ست متوالی با نتایج 7-5 و 6-3 شکست داد. کریسیکووا هم که تنیسوری گمنام و بدون سید بود، توانست حریف سید هفدهمی‌اش ماریا ساکاری از یونان را در سه ست با نتایح 7-5، 4-6 و 9-7 شکست دهد.

پاولیوچنکووا یک بازیکن 29 ساله است که سال 2005 به بازیکنی حرفه‌ای تبدیل شد. کریسیکووای 25 ساله اما بازیکنی است که کمی دیرتر به جمع ستاره‌های تنیس پیوست. او در سال 2014 به عنوان تنیسوری حرفه‌ای کارش را آغاز کرد اما نه او نه پاولیوچنکووا پیش از این هرگز به مرحله نیمه نهایی یک گرنداسلم نرسیده بودند. ولی آنها با وجود از دست دادن چند سرویس در اوایل بازی و ارتکاب اشتباهاتی که اکثر تنیسورهای بزرگ دنیا نمی‌توانند از آنها جان سالم به در ببرند، کم‌کم بر اوضاع مسلط شدند.

کریسیکووا پس از مصاف سه ساعت و 18 دقیقه‌ای‌‌اش با ماریا ساکاری با چشمانی پر از اشک گفت: «من همیشه می‌خواستم یک چنین بازی انجام دهم. اگر امروز می‌باختم، باز هم به خودم افتخار می‌کردم و می‌جنگیدم. اینجا و همینطور در زندگی، جنگیدن برای رسیدن به اهداف، مهم‌ترین چیز است.»

در 4 سال گذشته تنیس زنان، تنها دو نفر در حالی قهرمان گرنداسلم شده‌اند که پیش از آن هم سابقه فتح یک گرنداسلم را داشته‌اند. این دقیقاً عکس آن چیزی است که در سطح اول تنیس مردان رخ داد، جایی که سال‌هاست سه تنیسور (جوکوویچ، نادال و فدرر) همه افتخارات را از آن خودشان کرده‌اند.

تنیس زنان بیشتر شبیه به ورزش گلف شده است. در ابتدای یک رویداد گرنداسلم، ده‌ها زن این شانس را دارند که تا مراحل پایانی تورنمنت بالا بروند. تام هیل، مربی ساکاری در این باره می‌گوید: «اینجا واقعاً رقابت شدید است. شرایط به گونه‌ای است که شما، دور اول، دور دوم را رد می‌کنید و بعد یک تنیسور طراز اول سر راه‌تان سبز می‌شود.»

در میان دو تنیسور فینالیست اوپن فرانسه، کریسیکووا شگفتی‌ساز بزرگتری محسوب می‌شود. بازی او پر از فورهندهای سرعت پایین، بک‌هندهای اسلایس بود. ضربات برگشتی او به سرویس‌های رقیبش هم معمولاً لوپ بود. او معمولاً قدرت محدودی را در بازی‌اش به نمایش می‌گذارد و رویکردی را در بازی‌اش اتخاذ می‌کند که به نظر می‌رسد کاملاً متمایز از تنیسورهای علاقه‌مند به شلیک‌های توپ‌های سنگین است، رویکردی که بسیاری از بازیکنان تنیسورهای زن در این روزها به آن تمایل نشان می‌دهند.

کریسیکووا در تقابل با ساکاری؛ حریفی ورزیده را شکست داد که از 14 سالگی‌اش تا به امروز زیر نظر یک مربی کار کرده و مانند یک دونده سرعت برای مسابقاتش آماده می‌شود. ساکاری 25 ساله همانقدر از بودن در اتاق وزنه‌برداری لذت می‌برد که از بازی در زمین مسابقه اما در تنیس، عضلانی بودن ملاک برتری و دلیلی برای پیروزی نیست. تنیس رشته‌ای است که اغلب اوقات هنر ضربه زدن به توپ و غافلگیر کردن حریف بر قدرت بدنی غلبه می‌کند. کریسیکووا بعد از تقریباً سه ساعت توانست فرمول کسب پیروزی را پیدا کند. 6 گیم دیگر طول کشید - چون ساکاری چهار مچ پوینت گرفت - اما در نهایت او تاوان 27 اشتباهی که در ست آخر مرتکب شد را داد.

در دیگر بازی نیمه نهایی، پاولیوچنکووا هم توانست به ناکامی چند ساله‌اش پایان دهد. او پیش از این 6 بار در گرنداسلم‌ها تا مرحله یک چهارم نهایی صعود کرده بود اما هر بار در حسرت صعود به نیمه نهایی می‌ماند. این بار اما او نه تنها به نیمه نهایی رسید بلکه طعم فینالیست شدن را هم خواهد چشید.

در گرنداسلم قبلی در استرالیا، او در دور اول به زحمت یک ساعت در زمین بازی دوام آورد و به طرز بدی به نائومی اوزاکا قهرمان نهایی رقابت‌ها باخت. حالا اما او به ایستگاه نهایی یک گرنداسلم رسیده است تا یکی از غیرمنتظره‌ترین فینال‌های گرنداسلم تنیس در دنیای زنان را برگزار کند.

منبع: نیویورک تایمز