احسان محمدی

 

۱ - بازی سپاهان-پرسپولیس همیشه قبل از سوت داور شروع می‌شود. مسابقه‌ای که گرچه همپای شهرآورد تهران حساس نیست اما بدون شک در کنار بازی با تراکتور یکی از سه بازی مهم سال برای قرمزها به شمار می‌رود. رقابت سنتی دو تیم در دو دهه گذشته برای فتح جام باعث شده که هواداران، این مسابقه را فارغ از اینکه دو تیم در کجای جدول ایستاده‌اند مثل یک بازی فوق‌حساس دنبال کنند.

۲ - البته که از خستگی پرسپولیسی‌ها و استراحت کافی سپاهان، میزبانی، مهره‌های خوب تیم اصفهانی و ... به سادگی نمی‌توان گذشت اما گزارشگر این بازی هم در نوع خود پدیده‌ای بود. او با اصرار بیش از حد روی ال‌کلاسیکو بودن این بازی و اغراق در برخی تحسین‌ها دادِ خیلی‌ها را درآورد که چرا بعضی از گزارشگران شهرستانی این همه مثل یک هوادار صرف، یک بازی را گزارش می‌کنند و اگر چنین است یا باید باشد چرا از دو گزارشگر استفاده نشود؟

۳ - این تساوی رقابت در صدر جدول را داغ نگاه داشت گرچه هنوز بحث در مورد نحوه سوت‌های داور بازی در فضای مجازی داغ است اما هیچ چیزی را تغییر نخواهد داد. حالا دو تیم به بازی بعد فکر می‌کنند. جایی که هر لغزش آنها را از مسیر قهرمانی دور خواهد کرد.

۴ - هنوز برخی از هواداران استقلال از گل دقایق پایانی که پرسپولیس خورد و پیروزی مقابل سپاهان را از دست داد خوشحال بودند که صحنه آهسته بازی استقلال-ذوب‌آهن پخش شد و در کمال ناباوری این دروازه رشید مظاهری بود که روی یک ضربه سر فرو ریخت. ارسال حقدوست و ضربه سر دقیق وحید محمدزاده ذوبی‌ها را با یک گل در دقیقه 6 پیش انداخت و این پرسش را خلق کرد که چه اتفاقی می‌افتاد اگر بازی چند دقیقه دیرتر از مسابقه اصفهان پخش می‌شد؟

۵ - گل زدن به استقلال و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی آن هم در دقایق ابتدایی گاهی شبیه آتش انداختن در انبار باروت است، منفجر می‌شود. به ویژه اینکه این ذوب‌آهن آن تیم نایب‌قهرمان آسیا نیست. یک فانوس به دست در رده پانزدهم جدول با فقط 18 امتیاز است که 19 گل زده و 26 گل خورده بود؛ یکی از دو خط دفاع خیلی بد لیگ. طبعاً گل زدن به این تیم برای استقلالی که مهدی قائدی، شیخ دیاباته، ارسلان مطهری و انبوهی از بازیکنان خوش تکنیک را دارد کار سختی نیست. این چیزی بود که هواداران حتی بعد از دریافت گل به آن فکر کردند.

۶ - مجتبی حسینی اما به بازیکنانش دستور دفاع داد. اتوبوس سفید پارک شد. انتظاری غیر از این هم نمی‌رفت، آنها باید از دروازه محافظت می‌کردند و اگر می‌شد توپ را به سرعت به میلاد جهانی می‌رساندند. در نیمه اول شهاب گردان یک نمایش درخشان داشت، توپ‌های زیادی را گرفت و استقلالی‌ها هم کم‌رمق بودند، تا همه چیز به نیمه دوم بکشد.

۷ - در نیمه دوم اما این ذوب‌آهن بود که از تاکتیکش نتیجه گرفت. اشتباهی در خط میانی توسط عارف غلامی توپ را به چپ‌ پای خطرناک ذوب رساند و میلاد جهانی یک گل فراتر از سطح فوتبال آسیا زد. همان سبکی که جهانی در آن تخصص دارد، ضربه شلاقی به توپ از پشت هجده قدم و گل دوم برای اصفهان! نتیجه‌ای که باورکردنی نبود. کافیست به جدول نگاه می‌کردیم، ذوب‌آهن در 20 بازی قبلی فقط 3 بار پیروز شده بود!

۸ - بدشانسی؟ دفاع منسجم ذوبی‌ها؟ انگیره بالاتر اصفهانی‌ها برای فرار از سقوط؟ شب درخشان گردان؟ حالا چه فرقی می‌کند، شکست 2-صفر و بد موقع استقلال را در کورس قهرمانی به تلاطم انداخت و دیدار هفته آینده آنها مقابل پرسپولیس را بسیار حساس‌تر کرد. بعضی از هواداران خیلی زود یاد جدایی فراز کمالوند افتادند و این عدم نتیجه‌گیری را یکی از خسارت‌های جدایی او عنوان کردند.

(خلاصه مطلبی که در سایت عصر ایران منتشر شده است)

 

هومن جعفری

 

بعد از بزن بزنی که در اصفهان رخ داد، احتمالاً رسانه‌ها و فدراسیون با هم در ماستمالی کردنش مسابقه خواهند گذاشت! فعلاً که ناظر بازی یک بر صفر از بقیه پیش افتاده و اعلام کرده اتفاق خاصی رخ نداده! 

راست هم می‌گوید! کسی کشته نشد! شیشه‌ای هم نشکست! یگان ویژه هم ناچار نشد بیفتد وسط بزن بزن و طرفین را با التماس و هل دادن از هم جدا کند! خنده‌دارترش اینجاست که تمام الگوهای اخلاقی که در سال‌های اخیر به عنوان نمونه اخلاق به ما معرفی شده بودند، در این بازی برای کتک زدن نفرات مقابل بیشتر شوق داشتند!البته بنده بر این باورم که نقش رسانه‌ها در این ماجرا کمرنگ است.

 اصلاً بعید نیست اگر یکی از همکاران عزیز مطلبی بنویسد با این عنوان که کتک زدن بخشی از فوتبال است و اینجا ورزش مردهاست و شطرنج نیست!

این وسط یک عده هم به دلیل خوش خیالی فکر می‌کنند اینجا سوییس است که فدراسیون و کمیته انضباطی با سرعت وارد ماجرا شود و نسبت به این موضوع واکنش نشان دهد!

 آن مواردی که کمیته انضباطی وارد ماجرا شد، موارد دیگری بود. مثلاً دو تا بازیکن در گل گهر و تراکتور با هم دعوایشان شد، سریع محروم شدند. یا مثلاً یک بازیکنی عکس کبوتری که در ورزشگاه نجات داده بود را در اینستاگرامش گذاشت، شب بازی محروم شد! خودش هم نفهمید 

چرا! خلاصه اینکه این موارد هم بوده ولی موارد مهمی نبوده! الان که چنین دعوایی صورت گرفته و یک طرف قضیه هم تیمی است که در فدراسیون و رسانه‌ها خاطرخواه زیاد دارد، موقع رأفت اسلامی و صبر است! حالا بگذارید دربی تمام بشود، هر وقت سوپرجام برگزار شد، جلسه رسیدگی به شکایت طرفین هم برگزار 

می‌شود!

 

«روبرتو باجو» مهاجم کهنه‌کار تیم فوتبال برشیـــا ایتالیا، عدم حضور خود در تیم ملی فوتبال این کشور برای شرکت در رقابت‌های جام جهانی فوتبال 2002 کره و ژاپن را تأسف آور خواند.

مهاجم پیشین تیم ملی فوتبال ایتالیا روز جمعه در شهر بولونیا ضمن انتقاد از مخالفت تراپاتونی مربی تیم ملی فوتبال این کشور با حضور وی در این تیم گفت: «همیشه برای حضور در تیم ملی فوتبال امیدوار بودم.»

وی اظهار داشت: «برای رسیدن به این هدف، هر آنچه را که امکان داشت و در توان من بود انجام دادم.»

باجو گفت: «اکنون با توجه به اینکه از فهرست بازیکنان تیم ملی فوتبال ایتالیا برای رقابت‌های جام جهانی بیرون مانده‌ام به جز احساس تأسف، کار دیگری نمی‌توانم انجام دهم.»

تراپاتونی، با وجود اصرار فراوان برخی مطبوعات، محافل ورزشی و طرفداران باجو، از دعوت وی برای حضور در جمع بازیکنان تیم ملی فوتبال ایتالیا، خودداری کرد.

روبرتو باجو مهاجم پیشین تیم ملی فوتبال ایتالیا امیدوار بود بتواند برای چهارمین بار در رقابت‌های جام جهانی فوتبال شرکت کند.

 

مازیار گیلکان

 

 پایان بازی سپاهان - پرسپولیس، آغاز بازی سپاهان - پرسپولیس برای رسیدن به قهرمانی است. یک بازی بزرگ که از امروز هر هفته در لیگ برگزار می‌شود. رقابت بین این دو تیم برای رسیدن به جام بیش از تمام هفته‌های گذشته شدت گرفته است.

فارغ از جنگ و جدل و حواشی این بازی، برگردیم به رقابت جانانه‌ای که بین سپاهان و پرسپولیس درگرفته و محرم نویدکیا و یحیی گل‌محمدی را به رقابتی نزدیک و سخت دعوت کرده است. این می‌تواند جذاب‌ترین مصاف لیگ باشد؛ محرم - یحیی.

آنچه باعث حساسیت‌های بازی سپاهان - پرسپولیس در اصفهان شد، همین رقابت نزدیک است. این رقابت می‌تواند هم تنش را در فوتبال ایران بیشتر کند و هم جذابیت را. اینکه فوتبال ایران بین تنش در رقابت و جذابیت در رقابت کدام را انتخاب می‌کند، به فرهنگ جاری در فوتبال ایران ارتباط دارد.

اما این رقابت به حساسیت‌های برگزاری بازی‌ها می‌افزاید. بازی‌های این دو تیم در هفته‌های آینده می‌تواند بسیار حساسیت‌برانگیز باشد و سازمان لیگ مسئولیت دارد که احساس رعایت عدالت را در بازی‌ها جاری کند.

سازمان لیگ و کمیته داوران و انضباطی باید این مهارت را داشته باشند که حس برقراری عدالت را به تماشاگران و تیم‌ها بدهند تا در لیگ و در داغ شدن رقابت بخصوص بین سپاهان و پرسپولیس از حرف و حدیث‌ها کاسته شود و به فوتبال اضافه شود. درباره جنجال‌های پیش آمده در بازی سپاهان و پرسپولیس نیز باید بررسی‌ها دقیق و موشکافانه و عادلانه باشد تا لیگ رقابت داغ بر سر قهرمانی را با سلامت سپری کند وگرنه دوباره با هزار و یک بدگمانی مواجه خواهیم شد که از اعتبار فوتبال نزد مخاطبانش می‌کاهد.

سپاهان - پرسپولیس این توانایی فنی را دارند که تا روز آخر لیگ پا به پا بجنگند و شور و شوق را در فوتبال ایران بیشتر کنند اما به شرط آنکه این مسیر با تصمیمات عادلانه درباره آنها طی شود تا لیگ سلامت کافی در کنار جذابیت داشته باشد.

 

میعاد نیک

 

تساوی دیدار رفت پرسپولیس و سپاهان در ورزشگاه آزادی، این‌بار در استادیوم نقش‌جهان تکرار شد تا مچ‌اندازی دو وزنه بزرگ لیگ برتر برنده‌ای نداشته باشد. پرسپولیسی‌ها به‌رغم نمایش نسبتاً قابل‌قبول در نیمه اول تقابل با طلایی‌پوشان، نتوانستند روند هجومی خود را به‌خوبی ادامه دهند و این عقب‌نشینی نابهنگام باعث شد تا بازی بزرگ هفته بیست‌ودوم لیگ بیستم با تقسیم غنایم به اتمام برسد. یحیی گل‌محمدی با پذیرش شکست در نیمه مربیان مقابل محرم نویدکیا، بار دیگر نشان داد که استراتژی‌های منفعلانه‌اش پس از به‌ثمر رساندن گل برتری هنوز هم ادامه یافته و قرار نیست که سرمربی سرخ‌ها به یک پختگی و بلوغ کامل در مدیریت مسابقه برسد.

آنچه اما از این دیدار حساس و حیاتی برجای ماند، نه تساوی بی‌ارزش در یک بازی ۶ امتیازی بود و نه موقعیت‌هایی که راهی به جایی نیافتند؛ خشونت‌های زمخت پس از دیدار سپاهان و پرسپولیس که به درگیری فیزیکی هم کشیده شد، پررنگ‌ترین بخش از دیداری بود که بیش از ۹۰ دقیقه اهمیت داشت. حواشی ضدونقیضی که ۲۴ ساعت پیش از آغاز تقابل موسوم به ال‌کلاسیکوی فوتبال ایران برپا شده بود، حتی با تساوی طرفین هم خاتمه نیافت و کار به اجرای صحنه‌های اکشن و حتی ۱۸+ سال رسید. کادرفنی و بازیکنان دو تیم در شب خالی از تماشاگر ورزشگاه بزرگ نقش‌جهان، نشان دادند که خوب بلدند جای خالی رفتارهای هولیگانی را این‌بار نه روی سکوها، بلکه کنار زمین پر کنند.

در حالی که هیچ تماشاگری در استادیوم نقش‌جهان حضور نداشت و درواقع کسی جز بازیکنان، عوامل اجرایی و کادرفنی درون ورزشگاه حضور نداشتند، صحنه‌هایی به‌غایت زشت‌تر از ماجرای آب‌های آلوده و امثالهم در اصفهان پدید آمد تا نشان دهد این‌بار هم مانند همیشه، تماشاگر مقصر نیست و رفتار هواداران روی سکو عموماً ناشی از تهییج‌های داخل زمین بوده. گر چه گفته می‌شد برخی هواداران تیم فوتبال سپاهان با تجمع مقابل هتل محل اسکان پرسپولیسی‌ها باعث برهم زدن آرامش اردوی سرخ شده بودند اما کسی به این نکته توجه نکرده بود که اگر باد بکاری، ناگزیر طوفان درو خواهی کرد. رفتارهای شائبه‌برانگیز مسئولین باشگاه پرسپولیس بخصوص مدیرفنی این تیم باعث شده تا هرکجا پای اردوی تیم فوتبال پرسپولیس باز شود، فحاشی و توهین هم سکه رایجی داشته باشد.

شخصیت واقعی فوتبال باشگاهی در ایران آنی نیست که صفحات مجازی خارجی برای جلب بازدید و دنبال‌کننده بازتاب می‌دهند، واقعیت فوتبال‌مان همین است مانند همیشه که از دید دوربین‌های صداوسیما و حتی ناظر فدراسیون فوتبال پنهان ماند و از نگاه تماشاگران نه. درگیری، خشونت، توهین قومیتی و خانوادگی، عریانی کلامی و رفتار چرک همان چیزی ا‌ست که باطن فوتبال را شکل داده. شاید از موهبات الهی بود که هیچ تماشاگری در شبِ پرحاشیه اصفهان در ورزشگاه اختصاصی سپاهانی‌ها حضور نداشت، وگرنه قتل و جراحت کمترین آسیبی بود که به پیکر نحیف اخلاق ورزشی وارد می‌شد. این پرسپولیس – سپاهان هم گذشت اما نه به‌خیر. با این تفاسیر قرار هم نخواهد بود که این آشوب، آخرین آشوب نبرد طلایی‌ها و سرخ‌ها لقب بگیرد.

 

فرزاد آشوبی – بازیکن سابق پرسپولیس

 

تساوی یک - یک در بازی پرسپولیس و سپاهان عادلانه بود. دو تیم برتری خاص و محسوسی نسبت به هم نداشتند. با روندی که بعد از گل پرسپولیس در بازی ایجاد شد، این احتمال می‌رفت که سپاهان نتیجه را عوض کند، چون پرسپولیس خیلی عقب رفت و در کار دفاعی منظم و قوی عمل نکرد. سپاهان بعد از دریافت گل رو به جلو کار می‌کرد و پرسپولیس می‌توانست روی ضدحملات به گل دوم هم برسد ولی در این زمینه هم دقت و هماهنگی لازم وجود نداشت.

در مقابل مصدومیت امید عالیشاه و تعویض اجباری این بازیکن بخشی از قدرت جابه‌جایی پرسپولیس را کم کرد. عیسی آل‌کثیر و شهریار مغانلو خصوصیات تقریباً مشابه‌ای دارند و در این حالت حضور بازیکنی که مکمل آنها باشد، می‌تواند اثربخش‌تر باشد. با این حال در این باره باید صبور باشیم، ممکن است این دو بازیکن به درک متقابلی از بازی در کنار یکدیگر برسند و بتوانند در کنار هم کیفیت مطلوبی پیدا کنند. در مسابقات آسیایی هم دیده شد که پرسپولیس در دفاع تیمی نیازمند نظم بیشتری است. اینکه پرسپولیس در زمین سپاهان مقابل این تیم موقعیت ایجاد می‌کند خیلی مهم و خوب است ولی بحث دفاعی هم در فوتبال مهم است. اگر می‌خواهید عقب بازی کنید باید راهکار مشخصی داشته باشید و حمایت‌ها و پوشش‌ها از سوی همه بازیکنان رعایت شود. بحث من دفاع تیمی است و باید در این زمینه قوی‌تر عمل شود، چون این گل‌ها بعضی‌ وقت‌ها شرایط را به سمتی می‌برد که ممکن است جای جبران نداشته باشید. شرایط را باید به سمتی ببریم که تیم با سختی کمتری در زمین عمل کند. تغییر فاز از دفاع به حمله خیلی مهم است و می‌تواند به تنهایی در برخی از بازی‌ها سرنوشت را تعیین کند. پرسپولیس در این دو بخش یعنی دفاع تیمی و تغییر فاز از دفاع به حمله باید رشد کند.

در حالی که 8 هفته تا پایان مسابقات باقی مانده، پیش‌بینی قهرمان خیلی سخته و هنوز زود است که از این موضوع صحبت کنیم. روند مسابقات تا الان نشان می‌دهد که مدعیان اصلی پرسپولیس و سپاهان هستند و البته پرسپولیس با ساختار ویژه‌ای که در این چند سال ایجاد کرده، شانس اصلی قهرمانی است.

 

سامان موحدی راد

 

دیدارهای مهم یکشنبه شب یک پیام مهم داشت؛ همه ‌تیم‌های مدعی و صاحب شانس به جز پرسپولیس آن عطش لازم برای رسیدن به صدر جدول و قهرمانی را نداشتند. هم استقلال که دو هفته پیاپی است فرصت تساوی‌ها و امتیازات از دست رفته پرسپولیس را به آسانی از دست می‌دهد و هم سپاهان که در یک دیدار مهم و 6 امتیازی می‌توانست با کسب 3 امتیاز فاصله خودش از پرسپولیس را بیشتر کند و جام را حالا از دور ببیند اما حالا باید منتظر نتیجه دیدار معوقه پرسپولیس بنشیند. اینکه پرسپولیس عطشی برای قهرمانی دارد مهم نیست. مهم این است که رقبای این تیم چنان فرصت‌سوزی‌هایی می‌کنند که حتی اگر خودش هم نخواهد، به صدر و جام می‌رسد. به این ترتیب آنها با از دست دادن 4 امتیاز در 2 بازی اخیر همچنان مهم‌ترین مدعی جام در ایران هستند.

دیدار پرسپولیس و سپاهان اما جز این تصویر کلی که از سرنوشت احتمالی لیگ در برابر ما ترسیم کرد همان چیزی بود که انتظارش را داشتیم. بی‌دلیل نبود که بسیاری به این دیدار لقب ال‌کلاسیکو را داده بودند. دیداری مهیج، با فرصت‌ها و موقعیت‌های گلزنی فراوان و درخشش دروازه‌بان‌هایی که هر کدام یک بار دروازه‌‌شان را باز شده دیدند. با اشتباهات داوری و دعوای همیشگی بازیکنان که این‌بار به دلیل نبود تماشاگران در ورزشگاه به حوادث ناگوارتری ختم نشد.

مهدی ترابی و شهریار مغانلو در نیمه نخست هرچه کوبیدند به در بسته پیام نیازمند خورد و احسان حاجی‌صفی هم در طرف مقابل دقت لازم برای باز کردن حامد لک را نداشت و شاید مصدومیت عالیشاه و آمدن زودتر از برنامه عیسی آل‌کثیر کمکی کرد تا مشکل گلزنی در این بازی در نیمه دوم حل شود. در ابتدای نیمه دوم بود که عیسی آل‌کثیر بیشتر از هر وقت دیگری قدر پاس کمال کامیابی‌نیا را دانست و آن را به گل تبدیل کرد. شاید ایرادی که هواداران پرسپولیس به یحیی بگیرند این باشد که بعد از زدن این گل توپ و میدان را به سپاهان باخت. آنها در بیشتر اوقات نیمه دوم تحت تأثیر بازی و میدان‌داری سپاهانی‌ها بودند و همین مسأله هم موجب شد تا نهایتاً اشتباه کنند و در دقیقه ۸۸ گل تساوی را دریافت کنند. نتیجه‌ای که حداقل فعلاً دستی به ترکیب تیم‌های صدر جدول نزد و همه باید منتظر انجام بازی معوقه پرسپولیس باشند.

یکی از نکات مهم این بازی قضاوت ضعف داور این بازی بود. مسأله‌ای که شاید در دعواهای بعد از بازی هم بی‌تأثیر نبود. آنچنان که کارشناسان داوری بعد از بازی گفته‌اند حداقل دو پنالتی در این بازی نادیده گرفته شد و غیر از آن تصمیم‌های داور در از دست رفتن شیرازه کار در پایان بازی بی‌تأثیر نبود. مسأله‌ای که سال‌هاست در فوتبال آن اتفاق می‌افتد و تلاشی برای بهبود کیفیت آن نمی‌شود. به جز بخش از دست دادن دو امتیاز برای هر دو تیم، به نظر تماشاگران پرسپولیس و سپاهان با رضایت این بازی را از منازل تماشا کردند. یک بازی زیبا که شانس هر دو تیم را برای صدرنشینی به یک اندازه حفظ کرد.