میعاد نیک

 

تساوی دیدار رفت پرسپولیس و سپاهان در ورزشگاه آزادی، این‌بار در استادیوم نقش‌جهان تکرار شد تا مچ‌اندازی دو وزنه بزرگ لیگ برتر برنده‌ای نداشته باشد. پرسپولیسی‌ها به‌رغم نمایش نسبتاً قابل‌قبول در نیمه اول تقابل با طلایی‌پوشان، نتوانستند روند هجومی خود را به‌خوبی ادامه دهند و این عقب‌نشینی نابهنگام باعث شد تا بازی بزرگ هفته بیست‌ودوم لیگ بیستم با تقسیم غنایم به اتمام برسد. یحیی گل‌محمدی با پذیرش شکست در نیمه مربیان مقابل محرم نویدکیا، بار دیگر نشان داد که استراتژی‌های منفعلانه‌اش پس از به‌ثمر رساندن گل برتری هنوز هم ادامه یافته و قرار نیست که سرمربی سرخ‌ها به یک پختگی و بلوغ کامل در مدیریت مسابقه برسد.

آنچه اما از این دیدار حساس و حیاتی برجای ماند، نه تساوی بی‌ارزش در یک بازی ۶ امتیازی بود و نه موقعیت‌هایی که راهی به جایی نیافتند؛ خشونت‌های زمخت پس از دیدار سپاهان و پرسپولیس که به درگیری فیزیکی هم کشیده شد، پررنگ‌ترین بخش از دیداری بود که بیش از ۹۰ دقیقه اهمیت داشت. حواشی ضدونقیضی که ۲۴ ساعت پیش از آغاز تقابل موسوم به ال‌کلاسیکوی فوتبال ایران برپا شده بود، حتی با تساوی طرفین هم خاتمه نیافت و کار به اجرای صحنه‌های اکشن و حتی ۱۸+ سال رسید. کادرفنی و بازیکنان دو تیم در شب خالی از تماشاگر ورزشگاه بزرگ نقش‌جهان، نشان دادند که خوب بلدند جای خالی رفتارهای هولیگانی را این‌بار نه روی سکوها، بلکه کنار زمین پر کنند.

در حالی که هیچ تماشاگری در استادیوم نقش‌جهان حضور نداشت و درواقع کسی جز بازیکنان، عوامل اجرایی و کادرفنی درون ورزشگاه حضور نداشتند، صحنه‌هایی به‌غایت زشت‌تر از ماجرای آب‌های آلوده و امثالهم در اصفهان پدید آمد تا نشان دهد این‌بار هم مانند همیشه، تماشاگر مقصر نیست و رفتار هواداران روی سکو عموماً ناشی از تهییج‌های داخل زمین بوده. گر چه گفته می‌شد برخی هواداران تیم فوتبال سپاهان با تجمع مقابل هتل محل اسکان پرسپولیسی‌ها باعث برهم زدن آرامش اردوی سرخ شده بودند اما کسی به این نکته توجه نکرده بود که اگر باد بکاری، ناگزیر طوفان درو خواهی کرد. رفتارهای شائبه‌برانگیز مسئولین باشگاه پرسپولیس بخصوص مدیرفنی این تیم باعث شده تا هرکجا پای اردوی تیم فوتبال پرسپولیس باز شود، فحاشی و توهین هم سکه رایجی داشته باشد.

شخصیت واقعی فوتبال باشگاهی در ایران آنی نیست که صفحات مجازی خارجی برای جلب بازدید و دنبال‌کننده بازتاب می‌دهند، واقعیت فوتبال‌مان همین است مانند همیشه که از دید دوربین‌های صداوسیما و حتی ناظر فدراسیون فوتبال پنهان ماند و از نگاه تماشاگران نه. درگیری، خشونت، توهین قومیتی و خانوادگی، عریانی کلامی و رفتار چرک همان چیزی ا‌ست که باطن فوتبال را شکل داده. شاید از موهبات الهی بود که هیچ تماشاگری در شبِ پرحاشیه اصفهان در ورزشگاه اختصاصی سپاهانی‌ها حضور نداشت، وگرنه قتل و جراحت کمترین آسیبی بود که به پیکر نحیف اخلاق ورزشی وارد می‌شد. این پرسپولیس – سپاهان هم گذشت اما نه به‌خیر. با این تفاسیر قرار هم نخواهد بود که این آشوب، آخرین آشوب نبرد طلایی‌ها و سرخ‌ها لقب بگیرد.