راج چوهان

 

 اینترمیلان به 11 سال انتظار برای قهرمانی در سری A پایان داد و روملو لوکاکو یکی از ارکان اصلی این موفقیت بود. در تابستان دو سال قبل که این بلژیکی با 74 میلیون پوند از منچستریونایتد به اینتر رفت، با وظیفه سنگینی روبه‌رو بود و باید جای خالی مائورو ایکاردی را پر می‌کرد. دوران این آرژانتینی در اینتر اگرچه با حاشیه‌های بیرون زمین زیادی همراه بود، در زمین اما او یکی از بازیکنان قابل اعتماد تیم بود که در 169 حضور در ترکیب اصلی 111 گل زد.

لوکاکو برای یونایتد 42 گل در 96 بازی زد اما روند نزولی داشت، 26درصد گل‌هایش در دو ماه اول حضورش در این تیم بود و به خاطر کم کاری، اشتباهات و فرصت‌سوزی مورد انتقاد زیادی قرار گرفت. اما این بازیکن 27ساله آماده مبارزه بود و حتی از آمار ایکاردی عبور کرد تا به دوران 9ساله قهرمانی یوونتوس در ایتالیا پایان دهد. اینتر در فصل 2019-2018 با یووه 21 امتیاز فاصله داشت اما آمدن لوکاکو و آنتونیو کونته، کورس رقابت را در فصل گذشته داغ کرد و تیم با یک امتیاز اختلاف نسبت به یووه نایب قهرمان شد. اما چه تحولی در لوکاکو رخ داد؟

 

همکاری مؤثر با مارتینس

در اورتون و منچستریونایتد، لوکاکو بیشتر به عنوان تنها مهاجم بازی می‌کرد. پیشرفت بازی او تنها به خاطر سیستم 2-5-3 نبود که توانایی او را به بالاترین نقطه می‌رساند، بلکه بازی‌اش حالا چنان پالایش شده که بهترین بازی را از زوج خط حمله، لوتارو مارتینس می‌گیرد. این دو بازی یکدیگر را تکمیل می‌کنند، وقتی مارتینس عقب می‌آید تا فرصت ایجاد کند، لوکاکو خودش را به دروازه رقبا نزدیک می‌کند و وقتی لوکاکو با قدرت بدنی‌اش مدافعان را عقب نگه می‌دارد، مارتینس از فرصت به دست آمده بهره می‌گیرد. هر دو می‌توانند سازنده یا زننده گل باشند که دفاع در برابرشان بسیار سخت است. در 64 حضور در ترکیب اصلی، این دو 18 پاس گل به هم داده‌اند و روی هم 87 گل زده‌اند.

 

پیشرفت در بازی ترکیبی

قدرت بدنی لوکاکو همواره یکی از نقاط قوت بازی او بوده اما این را با افزایش خلاقیت در یک سوم دفاعی حریف ترکیب کرده است. پاس او برای گل اول مارتینس در دربی اسفند گذشته برابر میلان که اینتر 3 بر صفر برنده شد، پیشرفت کلی بازی او را ثابت کرد. لوکاکو یکی از حرکات آشنای خود در بال راست را انجام داد و کاپیتان میلان، آلسیو رومانیولی در برابر سرعتش کم آورد، در نهایت سانتر عالی او با ضربه سر مهاجم آرژانتینی گل شد. لوکاکو با 10 پاس گل در لیگ ایتالیا پیشتاز است و از لحاظ فضاسازی، ایجاد موقعیت گلزنی‌ (دادن پاس‌هایی که انتظار می‌رفت به گل منجر شود) و مسافت حمل توپ در بالاترین سطح چهار فصل اخیر قرار گرفت. مشابهت‌هایی با کریم بنزما در سبک بازی لوکاکو دیده می‌شود؛ حالا در بازی ترکیبی راحت است، از عقب‌تر توپ را حمل می‌کند ضمن اینکه تحرک و قدرت بدنی باعث می‌شود کارش به ثمر برسد. گل او در پیروزی 2 بر یک 18 فروردین مقابل ساسولو همه این ویژگی‌ها را داشت، روی خط وسط زمین با سینه توپ را به مارتینس داد و با سرعت خیره‌کننده خود را به محوطه جریمه رساند تا سانتر اشلی‌یانگ را گل کند.

 

رژیم غذایی و ضدحمله

وقتی لوکاکو به اینتر آمد، مسئول تغذیه باشگاه برای او رژیم برسائولا، پر از گوشت سفید و سبزیجات، در نظر گرفت و نتیجه داد به نحوی که در ضدحملات، خطوط دفاعی رقبا را بیچاره می‌کرد. در برد 3 بر یک بهمن ماه مقابل لاتزیو، لوکاکو توپ را در نیمه خودی گرفت و با عبور سریع از مارکو پارولو، به مارتینس پاس گل داد. اینتر با هفت گل روی ضدحملات در لیگ ایتالیا پیشتاز است و نقش لوکاکو انکارناشدنی است.

 

خودنمایی در بازی‌های بزرگ

عملکرد لوکاکو در انگلیس در بازی‌های بزرگ مورد انتقاد بود و او در 16 حضور در ترکیب اصلی برابر پنج تیم بزرگ دیگر جزیره تنها یک گل و چهار پاس گل داشت. در فصل اولش در اینتر هم همینطور بود، در بازی تعیین‌کننده مرحله گروهی لیگ قهرمانان برابر بارسلونا و در فینال لیگ اروپا برابر سویا فرصت‌های خوبی را از دست داد. اما در 10 بازی برابر شش رقیب اصلی‌شان در این فصل (میلان، آتالانتا، یوونتوس، ناپولی، لاتزیو و رم) روی 8 گل نقش مستقیم داشته.

لوکاکو استراتژی‌های انگیزشی کونته را در بهبود بازی‌اش بسیار مهم توصیف کرده و شکی نیست کونته در پیشرفت همه جانبه لوکاکو و اینتر مؤثر بوده. او در فصل 2010-2009 قهرمان لیگ بلژیک شده بود و این اسکودتو به بی‌جامی او هم مثل اینتر بعد از 11 سال پایان داد. باشگاه و بازیکن کاملاً به هم می‌آیند.

منبع: BBC

 

 بعد از یک بازی هیجان‌انگیز و پرآب در پایتخت اسپانیا که به تساوی یک - یک انجامید، چلسی آماده میزبانی از رئال مادرید در ورزشگاه استمفوردبریج در دیدار برگشت مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان است تا دومین فینالیست این فصل مشخص شود. گل کریستین پولیشیچ با گل زیبای کریم بنزما خنثی شد و در این فاصله، دو تیم در لیگ داخلی 2 بر صفر به پیروزی رسیدند، چلسی برابر فولام و رئال مقابل اوساسونا.

چلسی به هدف خود که کسب سهمیه لیگ قهرمانان فصل بعد است، نزدیک شده اما قهرمانی اروپا آن هم تنها بعد از شش ماه می‌تواند آینده بلندمدت توماس توخل در نیمکت داغ چلسی را تضمین کند. بنزما تنها کسی است که در پنج بازی اخیر چلسی در رقابت‌های مختلف توانسته دروازه این تیم را باز کند و اگرچه رکورد شکست‌ناپذیری توخل در بیرون از خانه دست نخورده باقی مانده اما در خانه به وست برومویچ باخته. باخت به پورتو در بازی برگشت یک‌چهارم‌نهایی تنها شکست اروپایی این فصل تیم توخل است و آنها در 7 تا از 11 بازی این فصل کلین‌شیت کرده و هرگز بیش از یک گل نخورده‌اند. چلسی به فینال استانبول نزدیک شده و شاید دفاع بهترین شکل حمله برای تیمی باشد که باید از داشته‌هایش دفاع کند. در عین حال چلسی از 5 بازی خانگی‌اش در این فصل تنها دو برد به دست آورده و تیم فرانک لمپارد نیز نتوانست در مرحله گروهی سویا و کراسنودار را در خانه شکست دهد. 

چلسی هفت بار بازی رفت مراحل حذفی لیگ قهرمانان را خارج از خانه نباخته و در پنج تا به مرحله بعد رفته اما اتلتیکومادرید فصل 2014-2013 یکی از دو مورد استثنا بود و رئال امیدوار است راه تیم همشهری‌اش را برود.

زین‌الدین زیدان راه موفقیت در این رقابت‌ها را بلد است و به خاطر تردیدهایی که درباره آینده‌اش وجود دارد، مصمم است دوباره به قله اروپا برگردد. رئال بعد از دو حذف پیاپی از مرحله یک‌هشتم‌نهایی لیگ قهرمانان، این فصل به جمع 4 تیم رسیده و هر سه بار قبلی که زیدان تیمش را به اینجا آورده یعنی در سال‌های 2018-2016 رئال قهرمان شده. تنها نام‌های بزرگی مثل مارچلو لیپی، کارلو آنچلوتی و سر الکس فرگوسن بیش از او به فینال رسیده‌اند.

تیم او در لالیگا هم مدعی است و با توجه به بازی بارسلونا و اتلتیکومادرید در هفته پیش رو می‌توانند شانس خود را تقویت کنند. رئال بعد از باخت شوکه کننده خانگی با نتیجه 2 بر یک برابر لوانته در اوایل بهمن در 19 مسابقه در رقابت‌های مختلف نباخته و با پنج کلین‌شیت در شش بازی آخرش به لندن سفر می‌کند. پرافتخارترین تیم اروپا که 16 بار به فینال رسیده و 13 بار قهرمان شده، در این 19 بازی تنها 9 گل خورده و این آمار وقتی ارزش بیشتری پیدا می‌کند که نبود سرخیو راموس و رافائل واران در بسیاری از بازی‌ها را در نظر بگیریم. بعد از لوانته هیچ تیمی نتوانسته بیش از یک گل به رئال بزند.

 

اخبار تیمی

چلسی احتمالاً نمی‌تواند از بازیکن سابق رئال، ماتئو کوواچیچ استفاده کند اما میسون ماونت با وجود مصدومیت جزئی مقابل فولام آماده است. توخل همچنین خوشبین است آنتونیو رودیگر بعد از آسیب‌دیدگی نه چندان مهم بازی رفت به این بازی برسد و این یعنی کورت زوما در دفاع سه نفره جایی ندارد. سزار آسپیلیکوئتا مقابل فولام استراحت کرد و احتمالاً جای ریس جیمز را در بال-مدافع راست می‌گیرد. بیلی گیلمور هم به نیمکت برمی‌گردد تا ژرژینیو و انگولو کانته وسط زمین را اشغال کنند. پولیشیچ و ماونت در خط حمله کنار هم قرار می‌گیرند اما توخل شاید کای هاورتز، زننده هر دو گل به فولام را به تیمو ورنر گل‌نزن ترجیح دهد.

راموس، کاپیتان 100 گله رئال قرار بود به بازی با اوساسونا برسد اما مشکل ساق پا فرصت این دقایق ارزشمند بازی را از او گرفت هرچند شاید به بازی امشب برسد به خصوص که مشخص شده واران در این بازی غایب است.

نبود دنی کارواخال و لوکاس واسکس شاید زیدان را مجبور کند از آلوارو اودریوسولا در دفاع راست استفاده کند به خصوص اگر ناچو فرناندس برای بازی در قلب دفاع با اجبار روبه‌رو شود. مارسلو برای یک رأی‌گیری به برزیل رفته و امروز صبح بر می‌گردد. هرچند انتخاب اول زیدان برای بازی در دفاع چپ فرلان مندی است اگر مصدوم نباشد. فدریکو والورده هم بعد از ابتلا به کرونا وضعیت نامعلومی دارد. ادن آزار مقابل اوساسونا کار خاصی نکرد و شاید در بازگشت به استمفوردبریج در ترکیب اصلی نباشد اما تونی کروس و لوکا مودریچ که در لالیگا استراحت کردند، از اول در زمین خواهند بود.

 

تیری آنری گفته که تماشای اریک کانتونا در منچستر یونایتد باعث شد او تصمیم بگیرد مانند هموطنش باشد و روزی در لیگ برتر بدرخشد.

این مهاجم سابق آرسنال به همراه آلن شیرر، اولین نفراتی هستند که به تالار مشاهیر لیگ برتر دعوت شده‌اند. یک لیست 23نفره تشکیل شده و از هواداران خواسته شده که با رأی‌ خود مشخص کنند که شش نفر بعدی که به این تالار دعوت می‌شوند چه کسانی باشند.

آنری در این میان از کانتونا تمجید کرده و گفته او باید یکی از نفرات بعدی باشد: «او خیلی فرانسوی بود، نبود؟ یقه بالا، گل‌هایش، رفتارش، شیوه به ثمر رساندن گل‌هایش... انگار می‌گوید: بله، من گل زدم، که چی؟! برای ما در فرانسه، این آغاز همه چیز بود. نمی‌گویم که ما از لیگ برتر خبر نداشتیم، اما این بازی‌ها زیاد پوشش تلویزیونی داده نمی‌شدند. وقتی او به لیگ برتر رفت، به خود گفتیم: اوه، عجب لیگی. طرفداران. اتمسفر. کانتونا. یک فرانسوی که می‌رود و برای منچستر یونایتد بازی می‌کند و لقبش هم پادشاه است. آن وقت بود که گفتم: من هم می‌خواهم مانند او باشم.»

جیمی کاراگر هم کاملاً موافق است که کانتونا باید در تالار مشاهیر قرار بگیرد. اما او بیشتر طرفدار حضور یک هم‌تیمی سابق خودش است. این کارشناس تلویزیونی گفته استیون جرارد باید انتخاب شود، و گفته این هافبک اسطوره‌ای لیورپول بهترین بازیکن چندپسته‌ای است که در تاریخ لیگ برتر بازی کرده است: «من همیشه گفته‌ام که آنری بهترین بازیکن تاریخ لیگ برتر است، اما چیزی که می‌خواهم بگویم این است که استیون جرارد احتمالاً بهترین بازیکن چندپسته‌ای است که تاکنون در لیگ برتر به میدان رفته است. من می‌دانم که این بحث را قبلاً داشته‌ایم؛ اسکولز، جرارد، لمپارد. من می‌دانم که مردم به این لیست نگاه می‌کنند و می‌گویند که بازیکنان دیگر لیگ برتر را فتح کرده‌اند، اما این اتفاق برای استیوی نیفتاده است.

اما من دو موضوع را مطرح می‌کنم: اول اینکه هیچ بازیکنی در تاریخ لیگ، حتی تو (آنری) یا آلن شیرر نیست که بیش از استیون جرارد در تیم سال لیگ برتر از دید بازیکنان قرار گرفته باشد. این نشان می‌دهد که بازیکنانی که مقابل او بازی کرده‌اند چه نظری درباره‌اش دارند. او هشت بار از سوی بازیکنان دیگر به عنوان یکی از یازده نفر برتر سال انتخاب شده است. این نشان می‌دهد که او در لیگ برتر تا چه حد سیطره داشته است. به نظرم استیوی اگر در پست مدافع راست بازی می‌کرد هم می‌توانست مدافع راست تیم ملی باشد. او در پست‌های هافبک دفاعی و هافبک تهاجمی به میدان رفته است. او دو، سه فصل به عنوان شماره 10 پشت سر فرناندو تورس بازی کرد و دیدید در آن دو سال چه کار کرد. به نظرم او هیچ چیز از شماره 10های تاریخ لیگ برتر کم نداشت. گل‌هایی که او زد، پاس‌های گلی که داد...

او در سال 2006 در پست هافبک راست بازی کرد و عنوان بهترین بازیکن سال از دید بازیکنان را کسب کرد. فکر کنم او در پست هافبک راست 20 گل زد. او ویژگی‌های کیفی متعددی داشت و می‌توانست در سرتاسر زمین بازی کند. به این دو دلیل، رأی من به او است.»

 

قرار بود منچستر یونایتد و لیورپول در اولد ترافورد به میدان بروند، اما اعتراضات گسترده علیه خانواده گلیزر، مالکان یونایتد، باعث شد این بازی به تعویق بیفتد. هزاران طرفدار یونایتد، چند ساعت پیش از آغاز مسابقه، به زمین رفتند تا نشان دهند از عملکرد خانواده گلیزر راضی نیستند، به‌ویژه به دلیل رفتار آنها در جریان سوپرلیگ اروپا.

باید به این فکر کرد که چه کسی پول خرید منچستر یونایتد را دارد. چنین فردی چه هویتی دارد و پول‌هایش را از کجا آورده است؟ لیست افرادی که امکان خرید یونایتد را دارند شامل الیگارش‌ها، شیخ‌های عرب و میلیاردرها می‌شود و اینکه آنها راضی به خرید یونایتد شوند هم ماجرای دیگری است. فرض کنیم یک نفر تصمیم بگیرد منچستر یونایتد را با قیمت 3 یا 4 میلیارد پوند بخرد. او باید پول‌های بسیاری خرج مسائل دیگر کند. آیا او حاضر می‌شود پولش را در سیاهچاله بیندازد و اولدترافورد را تبدیل به ورزشگاه قرن بیست و یکمی کند، یا اینکه مانند تاتنهام رفتار خواهد کرد، یک زمین جدید می‌خرد و یک ورزشگاه جدید می‌سازد؟ هر کدام از این کارها پول زیادی لازم دارد.

گلیزرها به دنبال این هستند که راهکار ارزان‌تر را انتخاب کنند. به نظرم طبیعی است که آنها که تاجر هستند، این کار را انجام دهند.

بعد باید به بازیکنان نگاه انداخت. منچستر یونایتد بهترین بازیکنان را دارد، اما در این تابستان پول خرید بهترین بازیکنان را ندارد. آنها شاید یک بازیکن بزرگ بخرند، اما طرفداران سه، چهار ستاره می‌خواهند که خرید آنها پول می‌خواهد. اینکه چه کسی می‌تواند منچستر یونایتد را بخرد یک چیز است و اینکه چه کسی می‌تواند این باشگاه را به سطحی برساند که طرفداران می‌خواهند، مسأله‌ای دیگر.

اوضاع به ترتیبی است که اگر کسی بیاید و منچستر یونایتد را بخرد و اوضاع مانند همین حالا پیش برود، همین مشکلات دوباره و دوباره تکرار خواهند شد. طرفداران منچستر یونایتد این حرف من را دوست نخواهند داشت، اما شاید شری که آنها می‌شناسند بهتر از یک شر ناشناس باشد. آنها می‌دانند که گلیزرها چطور رفتار می‌کنند، چه آدم‌هایی هستند، و چطور می‌توان با آنها برخورد داشت. البته مطمئن نیستم افراد زیادی با من هم‌عقیده باشند.

از قبل هم مشخص بود که افراد زیادی دست به اعتراض خواهند زد. انتظار می‌رفت ده‌هزار نفر در اولدترافورد حاضر شوند. اما دو، سه هزار نفر رفتند، ولی اتفاقاتی که افتاد در هر صورت مهم بود. هیچ‌کس مشکلی با اعتراض مردم ندارد و پلیس هم با این موضوع موافق است. منچستر یونایتد هم همین‌طور. اما اعتراضات شکل ناهنجاری به خود گرفت. احساسات و شور فراوانی بر هواداران حاکم بود و آنها پرچم‌های سبز و طلایی خود را به اهتزاز درمی‌آوردند، اما چیزی که خوب نبود پرتاب بطری‌ها بود. این اعتراضات شبیه به یک شورش شد.

در سال 2010 هم صدها نفر با پرچم‌های سبز و طلایی در خیابان‌های منچستر دست به اعتراض زدند، اما چه دوست داشته باشید و چه نه، این کار آنها در نهایت فایده‌ای نداشت. اتفاقی که یکشنبه افتاد این بود که بزرگترین دیدار فوتبال انگلیس لغو شد. خانواده گلیزر به هر ترتیب دوست دارند مالک منچستر یونایتد باشند و از این راه سود فراوانی می‌برند. آنها از فلوریدا اعتراضات را تماشا کردند و به باورشان این مسأله در منچستر بود و ضرری به آنها نمی‌رساند.

منبع: 

اسکای اسپورتس 

 

توفان کری

در یکی از بهترین نمایش‌های فصل استفن کری، تیم گلدن‌استیت وریرز موفق شد میزبانش نیو اورلینز پلیکانز را با 15 امتیاز اختلاف و با نتیجه 123 به 108 شکست دهد تا سی‌و‌سومین برد خود در شصت‌ و پنجمین بازی‌اش در این فصل از لیگ NBA را کسب کند و به راهیابی به بازی‌های پلی‌آف نزدیک‌تر شود.

کری شکار پلیکان‌ها را از همان ابتدای بازی آغاز کرد و با یک جفت پرتاب 3 امتیازی تماشایی، معدود هواداران تیم میزبان که در سالن بودند را متوجه شبی سخت برای تیم محبوب‌شان کرد. با این دو پرتاب او وریرز را 20 امتیازی و خودش را 17 امتیازی کرد و همه اینها فقط در کوارتر اول مسابقه به ثبت رسید. توفان زودهنگام ستاره میهمان گلدن‌استیتی اما به این یک کوارتر محدود نبود و او در سه کوارتر بعدی هم به آزار مدافعان نیواورلینز ادامه داد تا در پایان با 41 امتیاز، به عنوان امتیازآورترین بازیکن میدان معرفی شود. علاوه بر این امتیازات او 8 بار هم هم‌تیمی‌هایش را صاحب موقعیت پرتاب موفق کرد و 4 ریباند هم انجام داد. به جز کری که یک سوم از امتیازات وریرز را گرفت، تیم میهمان از درخشش دریموند گرین و اندرو ویگینز هم بهره برد.اگرچه کری بیشترین امتیاز را برای وریرز کسب کرد، اما گرین تنها بازیکن مسابقه بود که تریپل دابل کرد. او علاوه بر 10 امتیازی که کسب کرد، 15 پاس گل و 13 ریباند هم به نام خودش به ثبت رساند. ویگینز هم که 38 دقیقه بازی کرد، 26 امتیاز گرفت و 4 ریباند داشت. به لطف این پیروزی گلدن‌استیت اکنون در رده هشتم جدول کنفرانس غرب قرار گرفته است و تا پایان کارش در این فصل NBA (فصلی که به خاطر فشرده برگزار شدن پس از شیوع کرونا) 7 بازی دیگر فاصله دارد.

استفان کری در پایان بازی گفت: «الان مهم‌ترین چیز برای من این است که این روند را حفظ کنم و از کاری که باید انجام دهم لذت ببرم. من باید به کاری که می‌توانم در زمین مسابقه انجام دهم نهایت اطمینان را داشته باشم و از چالشی که پیش رویم قرار گرفته است، لذت ببرم چون می‌دانم که من باید خوب بازی کنم تا امسال تیم‌مان همان تیمی باشد که می‌خواهیم. ما در تلاش هستیم تا این فصل را به شیوه‌ای مطلوب به پایان برسانیم.»

گلدن استیت اکنون 4 پیروزی بیشتر از پلیکان رده یازدهمی دارد که در ادامه مرحله گروهی فصل باید دو بار دیگر هم مقابل آن قرار بگیرد. این دو بازی کورسوی امید پلیکان‌ها برای صعود به مرحله پلی‌آف را زنده نگه می‌دارد البته اگر بتوانند راهی برای مهار کری پیدا کنند و امتیازآورترین‌ بازیکنان‌شان از جمله ویلیامسون که در این بازی 32 امتیاز گرفت هم دچار مصدومیت نشوند.

  

 

سلام دوباره قهرمان به پیروزی

سریال شکست‌های متوالی تیم بسکتبال لس‌آنجلس لیکرز در لیگ NBA، با پیروزی خانگی این تیم برابر دنور ناگتس پایان یافت. مدافع عنوان قهرمانی رقابت‌ها که در سه بازی قبلی‌اش به ترتیب مقابل تیم‌های واشنگتن ویزاردز، ساکرامنتو کینگز و تورنتو رپتورز شکست خورده بود، این بار با درخشش آنتونیو دیویس موفق به کسب پیروزی شد و میهمانش را با نتیجه 93 به 89 شکست داد.

در رقم خوردن سی‌و‌هفتمین پیروزی در شصت‌و‌پنجمین بازی فصل مدافع عنوان قهرمانی رقابت‌ها، دیویس با کسب 25 امتیاز پررنگ‌ترین نقش را داشت. او اجازه نداد که دومین غیبت متوالی لبران جیمز به دلیل مصدومیت از ناحیه قوزک و نبود دنیس شرودر که به خاطر پروتکل‌های بهداشتی مربوط به کرونا یک هفته‌ای خانه‌نشین خواهد بود، منجر به ثبت شکستی دیگر برای لیکرز شود. دیویس 33 دقیقه در زمین بازی حضور داشت و یک پاس گل و 7 ریباند هم به ثبت رساند. به لطف این پیروزی لیکرز – تیمی که در 7 بازی اخیرش متحمل شش شکست شده - در رده پنجم جدول باقی ماند و اجازه نداد که وضعیتش برای راهیابی به مرحله پلی‌‌آف بیش از این به خطر بیفتد.

دیویس پس از بازی گفت: « می‌دانم که در نبود لبران و دنیس، تیم بیشتر روی من حساب می‌کند. من هم تمام تلاشم را کردم تا بهترین بازی‌ام را ارائه کنم. خوشحالم که می‌بینم ما دوباره می‌توانیم به سبک خودمان بسکتبال بازی کنیم. ما باید این سبک بازی را حفظ کنیم.»

این هفتمین بازی دیویس از زمان بازگشت او پس از غیبتی دو ماهه به خاطر مصدومیت بود و نمایش‌اش هم توانست نظر سرمربی تیم فرانک ووگل را جلب کند. او گفت: «دیویس رفته رفته دارد ریتم بازی‌اش را پیدا می‌کند و هر بازی بهتر از بازی قبل ظاهر می‌شود. او وقتی که در هر دو فاز دفاعی و هجومی تأثیرگذار ظاهر می‌شود، در اوج قرار دارد.»

 

 هنک دی‌یونگ، مربی کامبور- لوواردن، شنبه صبحانه خوبی خورد. او می‌دانست که چه اتفاقاتی در پیش است. پس از تساوی یک - یک آنها در شب قبل مقابل خرافسخاپ، تیم او به مسابقات دسته برتر لیگ هلند راه پیدا کرد.

محدودیت‌های مربوط به ویروس کرونا باعث شد که تیم کامبور نتواند جشنش را در مرکز شهر برگزار کند، اما آنها با کمک شهردار و شورای شهر، جشنی عجیب و نامتعارف برگزار کردند؛ با بالگرد.

اعضای تیم کامبور، که برخی از آنها در روز ابری عینک آفتابی زده بودند، به پایگاه هوایی لوواردن رفتند. 

آنها سه بالگرد را دیدند که منتظر ایستاده بودند: دو تا برای بازیکنان و یکی هم برای رسانه‌ها.

در هر بالگرد پنج نفر جا می‌شدند و قرار شد که هر کدام از آنها 20 دقیقه بر فراز لوواردن پرواز کنند؛ شهری در شمال هلند با جمعیت 122هزار نفر و در ارتفاع 300 متری. از مردم شهر خواسته شد که باغ‌ها و منازل خود را در هنگام حرکت بالگردها به رنگ زرد و آبی درآورند.

اما این جشن مدت‌ها به تعویق افتاده بود. وقتی که بحران ویروس کرونا دنیا را فراگرفت، اتحادیه فوتبال هلند جلسه‌ای با باشگاه‌ها برگزار کرد تا سرنوشت فصل

20-2019 مشخص شود. کامبور در آن موقع در صدر جدول دسته دو بود و 11 امتیاز بالاتر از تیمی داشت که به پلی‌آف می‌رفت. صحبت از این شد که میانگین امتیازات هر تیم بررسی شود. 34 باشگاه در دسته‌های برتر و دوم لیگ هلند رأی خود را دادند؛ 16 باشگاه اعلام کردند که باید صعود و سقوط در همین مرحله انجام شود، 9 باشگاه مخالفت خود را با این موضوع اعلام کردند و 9 باشگاه هم رأی ممتنع دادند. چون رأی اکثریت وجود نداشت، تصمیم به عهده اتحادیه فوتبال افتاد. آنها باشگاه‌های راه‌یافته به مسابقات اروپایی را مشخص کردند، اما حاضر نشدند تیمی را به عنوان قهرمان معرفی کنند یا تیم‌هایی را به عنوان صعود کرده یا سقوط کرده اعلام کنند.

دل هواداران کامبور شکست. آنها در آستانه صعود به اردیویژه بودند. دی‌یونگ گفت که این بزرگترین رسوایی تاریخ ورزش هلند است. باشگاه تصمیم گرفته بود ورزشگاه جدید و 72 میلیون یورویی خود را در حومه شهر بسازد. اما جشن صعود متوقف شد.

اما دی‌یونگ تصمیم گرفت تیمش را روی این فصل متمرکز کند. آنها در 36 بازی لیگ 27 برد کسب کردند. وقتی ایسا کالون در 17 آوریل گلی زد که باعث صعود تیمش شد، پیراهنش را بالا زد. او روی زیرپیراهنی‌اش نوشته بود: «عدالت».

حالا بالگردها از ساعت 1 تا 3 عصر بر فراز شهر لوواردن به پرواز درآمده‌اند. بازیکنان از بالا دیدند که آتش‌نشانان با ماشین‌های خود یک نیم‌دایره تشکیل داده‌اند. در خیابان ماکسیمیلا، لوگو باشگاه با گچ روی زمین کشیده شده بود. هشتگ «بازگشت به جایی که به آن تعلق داریم» هم در توییتر داغ شد.