قرار بود منچستر یونایتد و لیورپول در اولد ترافورد به میدان بروند، اما اعتراضات گسترده علیه خانواده گلیزر، مالکان یونایتد، باعث شد این بازی به تعویق بیفتد. هزاران طرفدار یونایتد، چند ساعت پیش از آغاز مسابقه، به زمین رفتند تا نشان دهند از عملکرد خانواده گلیزر راضی نیستند، به‌ویژه به دلیل رفتار آنها در جریان سوپرلیگ اروپا.

باید به این فکر کرد که چه کسی پول خرید منچستر یونایتد را دارد. چنین فردی چه هویتی دارد و پول‌هایش را از کجا آورده است؟ لیست افرادی که امکان خرید یونایتد را دارند شامل الیگارش‌ها، شیخ‌های عرب و میلیاردرها می‌شود و اینکه آنها راضی به خرید یونایتد شوند هم ماجرای دیگری است. فرض کنیم یک نفر تصمیم بگیرد منچستر یونایتد را با قیمت 3 یا 4 میلیارد پوند بخرد. او باید پول‌های بسیاری خرج مسائل دیگر کند. آیا او حاضر می‌شود پولش را در سیاهچاله بیندازد و اولدترافورد را تبدیل به ورزشگاه قرن بیست و یکمی کند، یا اینکه مانند تاتنهام رفتار خواهد کرد، یک زمین جدید می‌خرد و یک ورزشگاه جدید می‌سازد؟ هر کدام از این کارها پول زیادی لازم دارد.

گلیزرها به دنبال این هستند که راهکار ارزان‌تر را انتخاب کنند. به نظرم طبیعی است که آنها که تاجر هستند، این کار را انجام دهند.

بعد باید به بازیکنان نگاه انداخت. منچستر یونایتد بهترین بازیکنان را دارد، اما در این تابستان پول خرید بهترین بازیکنان را ندارد. آنها شاید یک بازیکن بزرگ بخرند، اما طرفداران سه، چهار ستاره می‌خواهند که خرید آنها پول می‌خواهد. اینکه چه کسی می‌تواند منچستر یونایتد را بخرد یک چیز است و اینکه چه کسی می‌تواند این باشگاه را به سطحی برساند که طرفداران می‌خواهند، مسأله‌ای دیگر.

اوضاع به ترتیبی است که اگر کسی بیاید و منچستر یونایتد را بخرد و اوضاع مانند همین حالا پیش برود، همین مشکلات دوباره و دوباره تکرار خواهند شد. طرفداران منچستر یونایتد این حرف من را دوست نخواهند داشت، اما شاید شری که آنها می‌شناسند بهتر از یک شر ناشناس باشد. آنها می‌دانند که گلیزرها چطور رفتار می‌کنند، چه آدم‌هایی هستند، و چطور می‌توان با آنها برخورد داشت. البته مطمئن نیستم افراد زیادی با من هم‌عقیده باشند.

از قبل هم مشخص بود که افراد زیادی دست به اعتراض خواهند زد. انتظار می‌رفت ده‌هزار نفر در اولدترافورد حاضر شوند. اما دو، سه هزار نفر رفتند، ولی اتفاقاتی که افتاد در هر صورت مهم بود. هیچ‌کس مشکلی با اعتراض مردم ندارد و پلیس هم با این موضوع موافق است. منچستر یونایتد هم همین‌طور. اما اعتراضات شکل ناهنجاری به خود گرفت. احساسات و شور فراوانی بر هواداران حاکم بود و آنها پرچم‌های سبز و طلایی خود را به اهتزاز درمی‌آوردند، اما چیزی که خوب نبود پرتاب بطری‌ها بود. این اعتراضات شبیه به یک شورش شد.

در سال 2010 هم صدها نفر با پرچم‌های سبز و طلایی در خیابان‌های منچستر دست به اعتراض زدند، اما چه دوست داشته باشید و چه نه، این کار آنها در نهایت فایده‌ای نداشت. اتفاقی که یکشنبه افتاد این بود که بزرگترین دیدار فوتبال انگلیس لغو شد. خانواده گلیزر به هر ترتیب دوست دارند مالک منچستر یونایتد باشند و از این راه سود فراوانی می‌برند. آنها از فلوریدا اعتراضات را تماشا کردند و به باورشان این مسأله در منچستر بود و ضرری به آنها نمی‌رساند.

منبع: 

اسکای اسپورتس