وزنهبرداری ایران و روزهای حسرتبار در المپیک
دستهای خالی روی تخته
محسن وظیفه/ یک ضربالمثل قدیمی وجود دارد که میگوید خدا کسی را از بالا به پایین نیاورد. این مثال قدیمی حال و روز وزنهبرداری ایران در المپیک پاریس است. همیشه در المپیکها وزنهبرداری کنار کشتی بار مدالآوری کاروان را به دوش میکشید اما حالا خود این ورزش نیاز دارد تا یکی بار ناکامیاش را به دوش بکشد.
فرقی هم نمیکند مقصر چه کسی باشد، مهم این است که وزنهبرداری ایران شرایط خوبی ندارد و به آینده این رشته مدالآور در المپیک و بازیهای آسیایی نمیتوان امید زیادی داشت. بازگشت وزنهبرداری به چرخه مدالآوری مثل بلند شدن یک فردی است که به خاطر ورشکسته شدن زمین خورده و باید خودش را جمع و جور کند.
اولین وزنهبردار ایران در بازیهای المپیک مصطفی میرجوادی بود؛ وزنهبردار دسته 89 کیلوگرم که با ثبت رکورد 168 کیلوگرم در یک ضرب و 204 کیلوگرم در دو ضرب با مجموع 372 کیلوگرم به کارش پایان داد. این در حالی بود که جوادی برای رسیدن به مدال برنز با نظر کادرفنی در حرکت دوم و سوم وزنه 217 کیلوگرمی را انتخاب کرد که در هر دو بار این وزنه را انداخت.
شکست جوادی در پاریس یکبار دیگر حال و روز خراب وزنهبرداری را به رخ همه کشید تا همه حسرت روزهایی را بخورند که وزنهبرداری با بهداد سلیمی مدال میگرفت و نقره هم به سجاد انوشیروانی میرسید. همه حسرت المپیک ریو را خوردند که سهراب با یک حرکت مدال طلایش را قطعی کرد و یا کیانوش رستمی در المپیک به رکورد جهان و المپیک حمله کرد. ناکامی جوادی باعث شد تا یکبار دیگر نام کیانوش رستمی بر سر زبانها بیفتد که چرا فدراسیون و کادرفنی برای او که رکورد و جایگاه خوبی در رنکینگ فدراسیون جهانی داشت، تلاشی نکردند تا به تیم ملی برسد و سهمیه المپیک را کسب کند؟
جوادی سال گذشته در جهانی عربستان به مدال طلای این وزن رسیده بود اما حالا هیچ نشانی از یک قهرمان نداشت و بیانگیزه و کم رمق روی تخته ظاهر شد. به نحوی که حتی علاقهای برای رقابت کردن با رقبایش را در چهره او نمیشد دید.
البته وزنهبرداری ایران حال و روز خوشی ندارد و این برای همگان مشخص است اما موضوعی که نگرانیهای زیادی را به وجود آورده این است که در آینده هم نمیشود امید زیادی به این رشته داشت. یعنی اینطور نیست که بعد از المپیک تغییر نسلی در این تیم رخ بدهد و ستارههای جدیدی به این تیم اضافه شوند. حداقل در شرایط فعلی داشتههای وزنهبرداری ایران همین است.