پرسپولیس چند روز بیشتر صبر کند
اصول و شروط لازم برای حفظ «ویرا»
باقی ماندن «اوسمار ویرا»ی برزیلی در مقام سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس برای فصل آینده مسأله‌ای است که گفته می‌شود سران این باشگاه بر سر آن به اجماع رسیده‌اند ولی باید پرسید آیا چنین چیزی واقعاً به نفع سرخ‌های تهرانی است.
در فاصله فقط یک هفته تا پایان لیگ بیست و سوم و در حالی که در رقابت فشرده دو تیم بزرگ و پرطرفدار پایتخت هر نتیجه‌ای متصور است، ابراز اطمینان در مورد سرنوشت کاری ویرا و اقدام اداری در خصوص حفظ وی، رویدادی است که بیش از منتج بودن از حسابگری، بوی تصمیم‌گیری‌های احساسی و شتابزدگی در تفکیک درست از نادرست را می‌دهد. ویرا تا به حال در لیگ بد کار نکرده و 10 بازی از 12 بازی‌ای را که در نیم فصل دوم مسابقات در مقام سرمربی سپری کرده، با پیروزی به پایان رسانده اما در نقطه مقابل با اتخاذ کلکسیونی از تصمیم‌های غلط، دلیل اصلی حذف سرخپوشان تهرانی از جام حذفی کشور به دست آلومینیوم اراک در مرحله یک‌هشتم نهایی این مسابقات بود و همین مسأله او را برای مدتی از چشم طرفداران این تیم به طور اساسی انداخت.
شاید همین امروز نتایج بهتر حاصله پرسپولیس در لیگ برتر و جایگاه اولی‌اش در جدول رده‌بندی برخی هواداران را دوباره نسبت به ویرا خوشبین ساخته باشد اما عقل حکم می‌کند که مدیران پرسپولیس برای اتخاذ هر تصمیمی در مورد حفظ سرمربی برزیلی‌شان یا قطع همکاری با وی، تک هفته باقی مانده از لیگ را هم که شنبه شب هفته آینده برگزار می‌شود، تاب بیاورند و فقط بعد از پایان مسابقات و مشخص شدن مقام قطعی و نهایی این تیم در مورد وی دست به تصمیم‌گیری بزنند. در صورتی که ویرا به هر دلیلی عنوان اولی لیگ را هم مثل جام حذفی از دست بدهد، دلایل و برهان‌های لازم برای حفظ وی به حداقل خواهد رسید و به واقع به حد صفر نزدیک خواهد شد و شاید در چنان زمانی بطلبد که رضا درویش و همکارانش برای فصل بعدی به جذب سرمربی تازه‌ای بیندیشند. مربی‌ای که کلاس بالاتری نسبت به ویرا داشته باشد و دانش‌اش نسبت به او فزون‌تر باشد و در گذشته کاری‌اش دستاوردهای بزرگ‌تری در قیاس با رزومه کاری اندک ویرا به ثبت رسیده باشد. یک تیم بزرگ (در هر کشوری که باشد) برای برآورده کردن خواسته‌ها و توقعات فراوان موجود از خود به یک سرمربی بزرگ نیاز دارد و در صورتی که عدم کفایت ویرا، قرمزهای تهرانی را در صحنه لیگ هم به سوی ناکامی رهنمون کند، چه اصراری به حفظ وی؟