این روزها رفتن یا نرفتن حسن یزدانی به تورنمنت مجارستان به سوژه اصلی کشتی تبدیل شده است. این حواشی عجیب به نظر تمرکز او را به هم میزند. حسن این روزها تنها نیاز به تمرکز و آرامش دارد تا ۶ ماه بعد از جراحى کتف دست راستش بتواند خودش را پیدا کند. قانون کشتى این است، کسى که آسیب دیده و جراحى کرده، آنهم با ٩ مدال المپیک و جهان، منطقى و حرفهاى نیست دو ماه مانده به المپیک به تورنمنت سنگین رنکینگدار اعزام شود و بدنش به بدن حریفان اصلى بخورد. اعتقاد من این است که اصل در کشتى یعنى اعزام حسن یزدانى به تورنمنتى سبکتر براى آمادگى و محک بدنى. از نگاه بزرگان کشتى هم این کار درست است که شرایطى را ایجاد کنیم که فشار روانى و احتمال هر ریسک جبرانناپذیرى پایین بیاید. در حال حاضر حسن یزدانى با آن همه عنوان، قلمروى خود در کشتى جهان را دارد که شکار باید وارد آن شود، نه اینکه حسن را قبل از المپیک به مصاف با حریفان اصلىاش بفرستیم. به اصطلاح شیر در قلمروى خودش مىماند تا شکار پا در آن بگذارد، نه اینکه براى شکار به قلمروى دیگرى وارد شود. البته اینکه حسن بدون تورنمنت به المپیک برود هم نه درست است و نه منطقی. در حال حاضر بهترین اتفاق حضور و اعزام حسن یزدانى به تورنمنت سبکتر ساسارى ایتالیاست که ٢٦ خرداد ١٤٠٣ و یک هفته بعد از تورنمنت رنکینگدار مجارستان برگزار مىشود.