قطر تا کجا پیش می‌رود؟
پرواز با بال‌های متفاوت «اکرم عفیف»
وصال روحانی
روزنامه نگار
درباره اتکای بیش از حد تیم ملی فوتبال قطر روی تک‌ستاره‌هایی همچون اکرم عفیف و معزعلی حرفهای زیادی گفته شده و این سلاح‌های کم‌شمار برای تجدید قهرمانی بسیار غیرمنتظره سال 2019 این کشور در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا ناکافی توصیف شده اما دو نکته مهم در این ارتباط مغفول مانده است. یکی از آنها این است که قطر برخلاف دوره قبلی که در خاک امارات برگزار شد، امسال در 8 استادیوم مدرن در سطح شهر دوحه میزبان این پیکارها است و طبعاً مزایای متعدد میزبانی کمک می‌کند تا این تیم بر بسیاری از کاستی‌های فنی و کیفی خود فائق آید. نکته دوم خط دفاع توانمند قطری‌ها است که به ندرت اشتباه می‌کنند و بسیار کم گل می‌خورد و همین خصلت سبب شد هر سه دیدار مرحله گروهی‌اش را ببرد و یکی از سه تیم نادر جام باشد که با 9 امتیاز از حداکثر 9 پوئن ممکن گام به مرحله حذفی می‌گذارد. قطر به لطف همین مشخصه‌ها و با حمایت شدن تام و تمام توسط هزاران تماشاگر تیم سختکوش و شایسته فلسطین را هم در مرحله یک‌هشتم نهایی شکست داد و حذف کرد و امشب (شنبه شب 14 بهمن) بنا دارد که با همین رویه و راهبردها ازبکستان را هم در یک‌چهارم نهایی از پیش رو بردارد و به نیمه‌نهایی برسد و یک قدم دیگر به تکرار قهرمانی چهار سال پیش خود نزدیک‌تر شود. اینکه ازبکستان، دیگر تیم لایق و خبرساز جام هجدهم تا چه حد برای پذیرش برتری احتمالی قطر مهیا است و تا چه میزان برای خنثی‌سازی آن تلاش می‌کند، مقوله‌ای مجزا است، اما از حق نباید گذشت که وابسته بودن قطری‌ها به اکرم عفیف، دومین گلزن برتر جام به شکل چشمگیری در هر یک از چهار مسابقه قبلی‌شان جلوه‌گری کرده است. جالب‌تر اینکه این بازیکن خلاق و باهوش ذاتاً و در اصل یک مهاجم نیست بلکه در قالب‌های تیمی قطر بیشتر یک مهاجم کاذب و هافبک تهاجمی آزاد به حساب می‌آید. از آنجا که عفیف هوش زیادی دارد و در بازیخوانی عالی است و در ارسال پاس در عمق لایه‌های دفاعی حریفان هم مهارت دارد، مربیان قطر به او آزادی عمل کامل داده‌اند تا پس از تصاحب توپ با غرایز فردی‌اش و براساس آنچه خود صلاح می‌داند، اقدام کند و با حرکت در هر قسمت و گوشه زمین که شرایط بازی پیش روی او می‌گذارد، بهترین تصمیم را برای تیمش و یاران کناری خود بگیرد. حسن دیگری که سبب شده مهارت‌های فنی عفیف بیشتر و بهتر به جریان بیفتد، آرامش فراوان روحی و روانی است و وی هیچ گاه وارد حاشیه نمی‌شود و در چالش‌های فیزیکی شرکت نمی‌کند و با چهره‌ای آرام و با سلاح تسلط روحی از کنار هر برخوردی که در زمین جریان دارد، عبور می‌کند و به همین دلیل قابلیت‌های فنی او هرگز کمرنگ نمی‌شود. کلید جام هجدهم البته در دست عفیف نیست و امثال ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و البته ایران ستاره‌های بزرگ‌تر و کارگشاتری را در اختیار دارند ولی عفیف تا همین جای کار هم از نفرات بالانشین جدول گلزنان جام بوده و هم مردی که در تضاد با جریان حاکم بر فوتبال حرفهای جهان حرکت می‌کند و نتیجه مثبت هم می‌گیرد. توفیق او به واقع برای بسیاری از اهالی فوتبال که یک مشخصه ثابت ستاره بودن را جنجالی عمل کردن می‌دانند، یک هشدار و عامل روشنگرانه و حاوی این پیام ویژه است که؛ «می‌توان آرام و خلاق و باادب ماند و در ضمن در فوتبال پرشیله و پیله حرفهای دنیا سری در میان سرها درآورد.» ماجرا وقتی جالب‌تر می‌شود که در نظر بگیریم اکرم عفیف کوچک جثه و سبک وزن و فاقد پیکری تنومند و عضلانی است و با این وجود قطر بر بال‌های ویژه و نحیف و متفاوت این بازیکن تا به حال پروازی بلند داشته است.