مشحون، مردی از خوبان ناب روزگار
قاسم کیانی
بسکتبال‌نویس
باور کردن درگذشت مردی که در انتخابات ریاست فدراسیون سال ۸۱ بر خلاف سایر کاندیداها ایستاد و برنامه‌هایش را توضیح داد، با تأکید بر اینکه ایستاده سخن گفت نا نشان دهد تا زمانی که در فدراسیون باشد برای افتخارآفرینی در بسکتبال لحظه‌ای از پا نخواهد نشست، کار آسانی نیست و سختی کار با از شمار خارج شدن کسب افتخارات در کمتر از یک دهه از شروع مدیریتش، دوچندان می‌شود. کسب چند ده مدال طلا و نقره و برنز که بیشترین تعداد آنها هم زرین بودند. صحبت از کوچ شوکه کننده محمود مشحون بزرگمردی از نسل خوبان ناب بی‌آلایش روزگار است که پایبندی به اخلاقیاتش فراتر از دایره ورزش بود. محمود مشحون رئیس مقتدری که مدیریت را بر ریاست ارجح می‌دانست و مدارا را اصلی‌ترین رکن مدیریتش قرار داد تا درسی باشد برای آن گروه از مدیران ورزشی تا بن دندان مسلح به امکانات ریز و درشت اما ناموفق و نامحبوب در بین مردم. محمود مشحون حتی بعد از کنار رفتن از فدراسیون بسکتبال بواسطه بی‌مهری وزارت ورزشی‌ها علی‌رغم اینکه گروهی دیگر از همین وزارت ورزشی‌ها با اصرار او را به عرصه آخرین دوره انتخاباتش بازگردانده بودند هرگز خمودی و سکون به زندگی روزمره‌اش هم راه نیافت تا اصل مردمداری همچون گذشته بجا آورد و علی‌رغم اینکه چند سالی بود قلب مهربانش ساز ناسازگاری را هر از گاهی کوک می‌کرد حتی تا آخرین لحظه‌هایی که در دقایق پایانی عمرش بر برانکارد سوار می‌شد، ساعتی را هم در بستر سپری نکرد و همچنان که گفته بود همیشه ایستاده بود.
الگویی بی‌نظیر که ای‌کاش مدیران ورزشی بتوانند به گوشه‌ای از خصایل اخلاقی او مزین شوند.
بیشترین دوران حضورم در بسکتبال را پس از دوران بازیگری و آغاز دوران مربیگری و همزمان فعالیت در عرصه رسانه‌های ورزشی را از نزدیک در کنار این اسطوره بسکتبال سپری کردم و در تمام دوران مدیریت این مدیر بی‌ریا، اخلاق را محور تمام فعالیت‌هایش ببینم. اعتماد او به زیرمجموعه‌اش در فدراسیون و تیم‌های ملی آنچنان جدی بود که باعث القای اعتماد به نفس بی‌نظیری به آنان برای افتخارآفرینی در میادین بزرگ بین‌المللی می‌شد. اما چه کوچکند این کلمات و چه محدودند این سطور و چه الکن این قلم، برای توصیف بزرگی‌های مدیری توانمند و درجه یک از نسل آفتاب.
روحش شاد و یادش مانا