نگاهی به رشد فوتبال زنان در دنیا
«هر چه که تو از دست دادی من به دست آوردم»
سینا فراهانی
خبرنگار
در فوتبال اسپانیا جایگاه کلمات بواسطه روح اساطیری و افسانه‌ای که در کالبد زندگی آنها با پیشینه تاریخی‌شان وجود دارد، عمدتاً جایگاهی ویژه و هیجان‌انگیز است.
«ریمونتادا» یا بازگشت، کلمه یا بهتر بگوییم عبارتی است که از جایگاه ویژه‌ای در زبان اسپانیایی مخصوصاً فوتبال این کشور برخوردار است که معنایی فراتر از «بازگشت از جایی و مکانی» را در خود جای داده است.
نمونه فوتبالی آن را می‌توان در بازی بارسلونا و پاری سن ژرمن جست‌و‌جو کرد که بارسایی‌ها در حالی که بازی رفت را در پاریس 4-0 واگذار کرده بودند، در بازی برگشت در نیوکمپ با شش گل حریف ثروتمند خود را در‌هم کوبیدند و معنای ویژه‌ای به «ریمونتادا» بخشیدند.
نمونه قبل‌تر آن به بازی رئال مادرید با اتلتیکو در فینال لیگ قهرمانان 2014-2013 برمی‌گشت که لوس بلانکوس (لقب رئال مادرید) تا دقیقه 94 با یک گل از روخی بلانکوس (لقب اتلتیکومادرید) عقب بود اما به یک باره راموس با پرواز دیدنی خود زمینه بازگشت رئال مادرید به بازی را فراهم کرد و پایه‌گذار دوران جدیدی در مادرید شد.
اما شاید یکی از مهم‌ترین بازگشت‌های تاریخ فوتبال اسپانیا در شهر آیندهوون هلند رخ داد.
جایی که تیم فوتبال زنان بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا در حالی با نتیجه سه بر دو در بازی به برتری رسید که در نیمه اول با دو گل از حریف آلمانی خود یعنی تیم ولفسبورگ عقب بود اما به یکباره در نیمه دوم یک بازگشت فوق‌العاده داشت تا روند بی‌نظیر این سال‌های خود را با دومین قهرمانی در سه سال اخیر ادامه دهد.
یک سال بعد از آخرین قهرمانی تیم مردان بارسلونا در اروپا بود که شاهد اوج‌گیری تیم زنان بارسلونا بودیم که در پنج فصل اخیر چهار بار در فینال لیگ قهرمانان اروپا حاضر بوده است.
درست در روزهایی که فوتبال اروپا داشت فراموش می‌کرد تیمی به‌نام بارسلونا(در بخش مردان) شکست در مراحل نیمه‌نهایی چمپیونزلیگ را ناکامی بزرگ تلقی می‌کرد، پرواز زنانی را شاهد بودیم که امروز بواسطه حضور در هفت نیمه‌نهایی متوالی پرچم‌دار حیثیت بلوگرانا شده‌اند.
عادت به حذف‌های متوالی تیم مردان بارسلونا و از همه مهم‌تر تنها یک صعود در سه سال اخیر از مرحله گروهی و یک حذف در یک هشتم در حالی که تیم زنان بارسلونا در این سه سال دو بار نامش روی جام نقره‌ای رنگ اروپا نقش بسته حکایت از قصه‌ای تازه در دنیای فوتبال دارد. امروز تیم زنان بارسلونا هفت نیمه نهایی پیاپی اروپا را تجربه کرده و قهرمان بلامنازع این سال‌های اسپانیاست در حالی که مردان کاتالان فقط یک نیمه‌نهایی اروپا در این هفت سال دیده‌اند و به سختی امسال قهرمان لالیگا شدند تا بیشتر از مردان نام زنان بارسلونا باشد که طنین‌انداز می‌شود.
درست است که از لحاظ تجاری و بنیه سرمایه‌گذاری‌های تبلیغاتی و حق پخش و هزار داستان درآمدزایی فوتبال زنان و مردان هیچ شباهتی به هم ندارند و انصافاً سطح کیفی متفاوتی هم ارائه می‌دهند اما اختلاف فاحش بین گران‌ترین انتقال تاریخ فوتبال زنان و تاریخ فوتبال مردان هم جای بسی تفکر دارد.
جالب است بدانیم گران‌ترین انتقال تاریخ مردان کوچ نیمار از بارسلون به پی اس جی بود که برای مالک قطری 222 میلیون یورو آب خورد اما در عین ناباوری این آیتم در فوتبال زنان متعلق به السیا روسو ستاره انگلیسی است که انتقالش از برایتون به منچستریونایتد تنها 500 هزار یورو هزینه داشته است.
زنانی که در این سال‌ها رکوردهای زیادی را در زمینه حضور تماشاگر در استادیوم‌ها جابه‌جا کرده‌اند و نشان داده‌اند هم تماشاگر دارند هم قادرند هیجان مضاعفی را به ورزشگاه‌ها ارائه کنند.
اتفاق خوبی که در این سال‌ها کم کم دارد به یک الزام برای تیم‌های فوتبال دنیا تبدیل می‌شود تشکیل قطعی تیم فوتبال زنان در باشگاه‌هاست و حتی در فوتبال خودمان هم ای اف اسی به مرور دارد وجود تیم فوتبال زنان را تبدیل به یک قانون برای دریافت مجوز حرفه‌ای می‌کند.
از انقلاب در فوتبال زنان همین بس که نام‌هایی چون زهره کودایی، زهرا قنبری، افسانه چترنور، زهرا خواجوی و خیلی‌های دیگر بیشتر شنیده می‌شود و این یعنی پیشرفت فوتبال زنان دارد رنگ ویژ‌ه‌تری به خود می‌گیرد.
درخشش این روزهای زنان بارسلونا با نام‌هایی مثل الکسیا پوتیاس دارنده دو توپ طلای جهان، کیرا والش، آیتانا بونماتی، کلودیا پینا، لوسی برنز و تمامی ستاره‌های آن دارد جای خالی هنرنمایی‌های ژاوی و اینیستا و مسی را پر می‌کند و این یعنی زنان دارند پرچم فوتبال خود را بیش از پیش به اهتزاز در می‌آورند.
امید که با ورود زنان به ورزشگاه‌ها زمینه دیده شدن هرچه بیشتر دختران فوتبالیست‌مان دریچه‌های افتخار را به روی ساق‌های توانمندشان باز کند.
انگار مثل سریال سیمپسون‌ها که پیش‌بینی کننده خوبی بود باید حرف پایانی سریال تدلاسو را که نوید تشکیل تیم زنان ریچموند را داد را هم یک پیش‌بینی فوتبالی تلقی کنیم تا دنیا یادش بماند زنان می‌توانند روزی شانه به شانه مردان با فوتبالشان از مردم دنیا دلبری کنند.