به احترام اینتزاگی کلاه از سر بردارید
لائوتارو مارتینس اسطوره دربی!
وقتی اینترمیلان در مرحله گروهی لیگ قهرمانان با بایرن‌مونیخ و بارسلونا همگروه شد، خیلی‌ها باور نمی‌کردند این تیم رنگ مرحله حذفی را ببیند. با کنارزدن بارسلونا این اتفاق رخ داد اما نراتزوری افت وحشتناکی در سری A داشت و تعدادشان کمتر شد آنها که این تیم را در فینال لیگ قهرمانان می‌دیدند. اما تیم سیمونه اینتزاگی که با هشت کلین‌شیت در این فصل لیگ قهرمانان بهترین دفاع را به خود اختصاص داده، سه‌شنبه شب روند عالی اخیر خود را تکمیل کرد و با غلبه بر میلان به فینال استانبول راه یافت. هرچه روسونری زیر فشار کم آورد، نراتزوری شکفت و با برتری 3 بر صفر در مجموع دو دیدار بعد از 13 سال یک پای بزرگ‌ترین بازی فصل اروپا شد.
هشت گل در 13 بازی
کار میلان در کنترل لائوتارو مارتینس در بازی رفت خوب بود اما او باید خودش را نشان می‌داد چون از اسفند چهار سال قبل که نخستین بار در دربی برابر میلان قرار گرفته بود، هیچ بازیکنی به اندازه او به روسونری گل نزده. او در 13 بازی با میلان هشت گل زده و آخرین آنها را در فاصله 16 دقیقه مانده به پایان بازی زد. او حالا یکی از اسطوره‌های دربی دلا مادونینا به حساب می‌آید.
دو دربی متفاوت
هنریخ مخیتاریان دو دربی کاملاً متفاوت داشت. هفته قبل گل دوم را زد و بهترین بازیکن زمین شد اما این بازی را دو دقیقه مانده به پایان نیمه اول، به‌دلیل مصدومیت با حسرت ترک کرد. مصدومیت ران شاید به او اجازه ندهد در فینال بازی کند یا حداقل در ترکیب اصلی باشد. مارسلو بروزوویچ که جایش را گرفت، در این فصل انتظارات را برآورده نکرده اما اگر روزش باشد، گزینه بهتری نسبت به هاکان چالهان اوغلو محسوب می‌شود. باید دید میزان مصدومیت هافبک ارمنستانی اینتر چقدر است.
ناآمادگی لیائو
واقعا کسی نمی‌داند اگر رافائل لیائو آماده بود و هر دو دربی را در ترکیب اصلی شروع می‌کرد، چه اتفاقی برای میلان رخ می‌داد. نرسیدن او به بازی رفت ضربه بزرگی به تیم استفانو پیولی زد که در این فصل بدون بازیکن پرتغالی هیچ مسابقه‌ای را نبرده است. لیائو در این بازی هم کاملاً آماده نبود هرچند اینتر خیلی نگران نبود چون با حضور او هم دربی‌های زیادی را برده و در واقع برای نخستین بار بعد از سال 1974 در چهار مسابقه پیاپی برابر میلان به پیروزی رسیده است.
ضعف مدیریتی میلان
میلان فصل قبل بدون ولخرجی با قدرت مربیگری پیولی و مدیریت پائولو مالدینی به قهرمانی رسید اما حالا هر دو آینده‌ای مبهم دارند. قبل از بازی گزارش شد اگر میلان حذف شود و نتواند از سری A سهمیه لیگ قهرمانان بگیرد، تردیدهای جدی درباره ادامه کار با این دو به وجود می‌آید. شاید غیرمنصفانه باشد اما پیولی در این فصل تصمیمات تاکتیکی ضعیفی گرفت و بیش از حد ترکیب تیمش را تغییر داد. او البته می‌تواند عملکرد بد باشگاه در نقل و انتقالات تابستانی را بهانه کند که نتوانستند بازیکنان خوبی را جذب کنند و امثال دیووک اوریگی و شارل دی کلتر ناامیدکننده بودند.
امید و افتخار
لیگ ایتالیا مشکلات متعددی دارد از جمله نژادپرستی آزاردهنده و فراگیر و همچنین ورزشگاه‌های پایین‌تر از استانداردهای اروپا که با بوروکراسی جنون‌آمیز موجود تلاش‌ها برای مدرنیزه کردن آنها بی‌نتیجه مانده. جدول هم گاهی حقیقی نیست و مثلاً جایگاه یوونتوس را نه زمین فوتبال بلکه دادگاه مشخص می‌کند. اما به قول گاتزتا دلو اسپورت، «دربی دربی ها» در بهترین زمان ممکن و در سن‌سیرو با همه مشکلاتش برگزار شد در شرایطی که جوزپه ماروتا، مدیر اینتر و پائولو اسکارونی رئیس میلان جو آن را جادویی و فوق‌العاده توصیف کردند. یک چیز اهمیت زیادی دارد و هیچ کس نمی‌تواند با آن مخالفت کند، حضور سه تیم ایتالیایی در یک‌چهارم‌نهایی، دو تیم در نیمه‌نهایی و یک تیم در فینال باعث افتخار و امید این کشور است و اگر سری A بتواند مسائل بیرون زمین را حل کند، در زمین حرف‌های زیادی برای گفتن خواهد داشت.