چالش اول امیر زیر ذره بین
ایمان گودرزی
روزنامه‌نگار ورزشی
دو مصاف تدارکاتی برابر روسیه و کنیا هم فرصت خوبی برای امیر قلعه‌نویی بود تا بیشتر با چالش‌هایی که با آنها مواجه خواهد شد، روبه‌رو شود و هم فرصت خوبی برای علاقه‌مندان و اهالی فوتبال بود تا با جزئیات بیشتری از تیم ملی در دوره جدید آشنا شوند. امیر قلعه‌نویی در اولین اردو به‌عنوان سرمربی تیم ملی سعی کرد با تعداد نفرات زیاد کار خود را آغاز کند، البته تجربه گرانبهای حضور در جام ملت‌های 2007 را همراه خود دارد؛ جایی که برای تشکیل نسلی جدید تلاش کرد، ولی زمان کافی را برای این تغییرات گسترده در اختیار نداشت. همان‌طور که انتظار می‌رفت امیر قلعه‌نویی آرایش 3-3-4 را در تیم ملی مورد استفاده قرار داد. این سیستمی است که او در سپاهان و گل‌گهر هم استفاده می‌کرد و با توجه به انعطاف‌پذیری بالایی که در راستای پیاده‌سازی استراتژی سرمربی دارد، در تیم ملی هم مورد توجه سرمربی تیم ملی است.
یکی از تفاوت‌های مشخص تیم امیر قلعه‌نویی پرس شدیدی بود که تیم ملی در دو مسابقه برابر روسیه و کنیا در نیمه حریف از خود به نمایش گذاشت. به نظر می‌رسد این روشی است که به طور ویژه مورد توجه امیر قلعه‌نویی قرار دارد، اما هنوز مقابل تیم‌های قدرتمند که مجهز به بازیکنان تکنیکی و سریع هستند امتحان نشده تا بیم شکستن این پرس و دریافت گل را در مقابل حریفان سرسخت‌تر ایجاد کرده باشد. اگرچه در برابر روسیه و کنیا نیز این تاکتیک در دقایقی از بازی همانند صحنه گل کنیا آسیب پذیر نشان داد.
امیر قلعه‌نویی در اولین مصاحبه خود پس از حضور در اردوی تیم ملی از اهمیت توجه به لیگ داخلی گفت و اینکه با توجه به شناختی که از این مسابقات دارد، توجه ویژه‌تری نسبت به مربیان قبلی به آن خواهد داشت. در هر دو مسابقه ایران برابر روسیه و کنیا و بویژه نیمه اول کنیا صحنه‌هایی به چشم خورد که بازیکنان تیم ملی و بویژه مهره‌هایی که از آنها توقع بیشتری می‌رود، سعی داشتند با حمل توپ و قدرت تکنیکی خود توپ را در مصاف نفر به نفر جلو ببرند که به نتیجه خاصی هم منتهی نمی‌شد. این موضوع بویژه در یک سوم دفاعی تیم حریف بیشتر دیده می‌شد که باید دید در بازی‌های آینده و با توجه به شناخت بیشتری که کادر فنی به دست می‌آورد، آیا باز هم دیده می‌شود یا خیر.