جشنواره گل در شبی احساسی برای سیمئونه
شنبــــــــــــــه شـــــــــــــــــب بـــــــــــــــرای اتلتیکومادریدی‌ها شبی به یاد ماندنی بود مخصوصاً برای سرمربی‌شان دیه‌گو سیمئونه. روخی بلانکو پرگل‌ترین برد فصلش را در ورزشگاه متروپولیتانوی مادرید با نتیجه 6 بر یک رقم زد آن هم برابر رقیب سرسخت و بزرگی مثل سویا. این پیروزی برای سیمئونه با سایر پیروزی‌هایش در اتلتیکو فرق داشت. مربی 54 ساله آرژانتینی ششصد وسیزدهمین بازی‌اش به عنوان فرمانده قرمزوسفیدپوشان مادرید را تجربه کرد و از این حیث با شکستن رکورد لوئیس آراگونس فقید، رکورددار جدید بیشترین بازی به عنوان مربی در تاریخ باشگاه شد. نکته جالب توجه در مورد این بازی و رکورد آن بود که سیمئونه با پیروزی مقابل تیمی این رکورد را کسب کرد که در آن زیر نظر آراگونس بازی میکرد و همین موضوع قضیه را احساسی‌تر میکرد.
باشگاه هم برای قدردانی از او که در بیش از 10 سال حضورش دو قهرمانی لالیگا، دو قهرمانی لیگ اروپا و... کسب کرده است، مراسم ویژه‌ای ترتیب داد و قبل از آغاز بازی به او یک پیراهن ویژه قاب شده که پشت آن نوشته شده بود «اسطوره، سیمئونه، 613» اهدا کرد. در اهدای این یادگاری خاص به سیمئونه هم پسر آراگونس فقید و سه تا از فرزندان خود او حضور داشتند. پس از آن نوبت به بازیکنان سیمئونه رسید که رکورد سرمربی‌شان را برای او خاص‌تر کنند و آنها این کار را با تحقیر یکی از تیم‌های سابق مرد آرژانتینی انجام دادند. ممفیس دپای دو بار در عرض چند دقیقه دروازه سویا را باز کرد. یوسف النصیری در اواخر نیمه اول یکی از گل‌های خورده را جبران کرد اما در نیمه دوم روخی بلانکو بدون واهمه از دریافت گل‌های بعدی، دست به حمله زد و 4 بار دیگر به گل رسید که یکی از آنها سهم آنتوان گریزمان، یکی دیگر سهم یانیک کاراسکو و دو تا هم به آلوارو موراتا تعلق داشت.
سیمئونه پس از بازی به خبرنگاران گفت: «توصیف حال و احساسی که الان دارم سخت است. 8،7 روز ذره‌‌ای تردید نداشتم. با خودم درباره اتفاقاتی که داشت رخ می‌داد فکر و فهمیدم که قبل از هر چیز یک نفر هست که باید برایش نامه‌ای بنویسم؛ آراگونس. درباره این موضوع با خانواده‌ام صحبت کردم و آنها هم گفتند که فکر خوبی است. چرا؟ چون ما هر دو قدم در یک راه گذاشتیم. این یک ادای احترام برای شخصیتی ابدی است و خوب بود که این اتفاق را زمانی انجام دهم که از نظر آماری و نه توانایی، در بالاترین جایگاه در تاریخ اتلتیکو قرار می‌گیرم. آراگونس خودش می‌داند که چقدر سخت است که به چنین جایگاهی رسید. او همه احساساتی که در این کار و چیزهایی که باشگاه می‌خواهد را می‌داند. خیلی خوشحالم و هیجان‌زده‌ام که می‌بینم، تیم می‌ایستد و تا آخر به کارش ادامه می‌دهد.»