تساوی بدون‌گل، غیرمنتظره‌ترین نتیجه برای تقابل منچستریونایتد و آرسنال بود؛ دو تیمی که اولی از 6 دیدار آخرش در لیگ جزیره 5 و دیگری تنها 2 امتیاز از دست داده بودند. نقطه مشترک هر دو طرف در ورزشگاه امارات، در زدن ضربات آخر بود. توپچی‌ها نسبت به میهمانشان موقعیت‌های بیشتری خلق‌ کردند و حتی روی یک ضربه ایستگاهی، الکساندر لاکازت تیر دروازه منچستر را نیز هدف گرفت اما در سوی مقابل، ادینسون کاوانی بود که خود را در دو بخت از جدی‌ترین‌های مسابقه قرارداد، تا امید گل‌زنی وی (07/1) به‌تنهایی از کل تیم آرسنال (75/0) پیشی بگیرد. شاگردان میکل آرتتا در فصل جاری و به‌ویژه پیش از تعطیلات کریسمس، بابت ایرادات فنی بسیار شماتت شدند که می‌توان مهم‌ترین آنها را ناکارآمدی نقشه‌های هجومی تیم دانست. نقشه‌های آرتتا برای عبور از پرس بالای سنین مهاجمین سیاه‌پوش رقیب، استفاده از تکنیک توماس پارتی و انتقال توپ به جناح راست میدان بود. رویارویی یک‌به‌یک هافبک غنایی آرسنال و فرد هرگاه به‌سود پارتی بود، وی و امیل اسمیت‌رو ابتکار عمل را در میانه زمین به دست می‌گرفتند اما از آن سو، پیروزی فرد در این نبردها ممکن بود تاوان سنگینی برای سرخ‌های لندن به همراه داشته ‌باشد. استراتژی دوم آرتتا اما به عقب راندن گرانیت ژاکا بود؛ اتفاقی که شکل سه‌نفره به دفاع آرسنال می‌داد و به سدریک سوارس اجازه می‌داد تا جلو کشیده و در سمت راست خط حمله آرسنال به گابریل مارتینلی جوان اضافه شود. این پلن موجب خلق چند موقعیت برای توپچی‌ها نیز شد اما به دو دلیل برای آنها گل نساخت. نخست این‌که ارسال‌های مارتینلی با پای غیرتخصصی‌اش انجام می‌شدند و از دقت لازم برخوردار نبودند و دوم اینکه برای استفاده از این سانترها، غیر از لاکازت بازیکن دیگری به محوطه جریمه منچستر نمی‌زد. از سویی، پرس همه‌جانبه شیاطین سرخ در یک‌سوم خودی، عرض را از آرسنالی‌ها گرفت و ارتباط میان خطوط آنها را به‌خوبی مختل کرد. اوله گونار سولسشر اما برای شکستن پرس رقیب تفکر متفاوتی داشت که نتیجه‌اش اتکای بیشتر من‌یو به شوت‌های راه دور و ضربات ایستگاهی بود. برای این کار، مدافعان و هافبک‌های منچستر به مقدار زیادی عقب می‌کشیدند تا با ادامه پرس میزبان، شکاف میان هافبک‌ها و مدافعین آنان، به‌ویژه در سمت چپ دفاع یونایتدی‌ها افزایش یابد. مارکوس رشفورد در صحنه‌هایی حتی داوید لوئیز را که مدافع میانی آرسنال بود به نیمه تیم خود می‌کشاند؛ که همین امر باعث می‌شد فضای خالی قابل‌توجهی برای استفاده کاوانی و حتی برونو فرناندز فراهم گردد. این شیوه بازی‌سازی، هرچند سخت‌تر به منچستر موقعیت می‌داد اما در عوض بخت‌های گلزنی خطرناک‌تری برای آنان می‌ساخت. ورود آنتونی مارسیال به‌جای اسکات مک‌تامینی ینز، هرچند یک تغییر اجباری بود، تغییری مؤثر در موقعیت‌سازی واقع شد. بال فرانسوی منچستر برخلاف پل پوگبا که پیش از دقیقه 37 در سمت چپ بازی می‌کرد، به‌سمت دروازه حریف حرکت عرضی می‌کرد تا به کاوانی نزدیک‌تر باشد. با اضافه‌شدن لوک شاو به‌طور همزمان، حتی هری مگوایر که در بازی‌سازی از خط دفاع مهارت خاص خود را دارد، پا به توپ تا نیمه آرسنال می‌تاخت و با یک پاس عمقی مارسیال و کاوانی را تغذیه می‌کرد. به همین اندازه که منچستر سعی در طرح حملات پرتعداد و برق‌آسا داشت، آرسنال نیز روی ضدحملات هم برنامه‌ریزی کرد اما نیکلاس پپه نیز دو موقعیت روی این استراتژی را به بیرون زد تا مانند کاوانی و لاکازت که امیدهای نخست گلزنی دو تیم بودند، بازی بزرگ و جذاب هفته 21 لیگ انگلیس را از ثبت گل محروم‌کنند.