میعاد نیک

 

 رئال مادرید این روزها نه مانند ایام اوج‌اش با زین‌الدین زیدان بازی می‌کند و نه مانند نیمه‌های تاریک چندسال اخیرش با سرمربیانی مثل جولن لوپتگی و سانتیاگو سولاری. روند نتایج سینوسی و بی‌ثبات لوس بلانکوس در هفته‌های اخیر آنقدر تکرار شده و آش صد مَن روغن آنقدر شور شده که دیگر هیچ جای توجیهی برای سرمربی خوش‌تیپ فرانسوی و شاگردان کم‌رمق‌اش باقی نمانده. زیدان که این روزها به‌دلیل ابتلا به ویروس کووید-19 در قرنطینه به‌سر می‌برد و ارتباط فیزیکی‌اش با تمرینات و مسابقات تیم رئال مادرید قطع شده، دستیار ارشدش دیوید بتونی را مسئول فنی تیم کرده تا شاید این شوک کوچک کمی از فشارهای طاقت‌فرسای انتقادات بر آسمان اردوی سپیدها بکاهد.

این شوک اجباری اما تنها برای یک 90 دقیقه کاربرد داشت و پس از یک پیروزی شیرین مقابل دیپورتیوو آلاوز با چاشنی گلزنی ادن هازارد که مثل خامه روی کیک عمل کرد، باز هم همه ‌چیز به حالت همیشگی برگشت تا رئالی‌ها در استادیوم خانگی آلفردو دی‌استفانو طعم یک شکست گیج‌‌کننده را حس کنند؛ طعم خون در دهان. در آستانه تقابل‌های حساس سپیدپوشان مادریدی با تیم‌های والنسیا، اتلتیکومادرید و رئال سوسیه‌داد در رقابت‌های لالیگا و دیدار سرنوشت‌ساز با آتالانتا در چارچوب نخستین مرحله حذفی تورنمنت لیگ قهرمانان اروپا، اوضاع در حوالی محله قدیمی چامارتین اصلاً خوب نیست؛ امیدها دیگر رنگِ و بوی نا گرفته و حتی کسی برای وقوع یک معجزه هم منتظر نمی‌نشیند.

شکست‌های غیرمنتظره و نمایش‌های ضعیف تیم زیزو اگرچه در میانه‌های مستطیل سبز رخ می‌دهد اما واکاوی دلایل این عملکرد بی‌ثبات تنها محدود به ابعاد فنی نیست. مسائل فنی و تاکتیکی، خواسته و یا ناخواسته همگی تابعی از شرایط مدیریتی و سطوح عالی باشگاه هستند و شاید بیراه نباشد که مهم‌ترین دلیل عقب‌ماندگی‌های تیم رئال مادرید را ناشی از ضعف مدیریتی فلورنتینو پرز دانست. سیاست صحیح جوانگرایی در ساختار تیم اصلی باشگاه مادریدی به ‌شکل غلطی پیاده شده و این اشتباه درحال گرفتن جان رئالی‌هاست. تیمی که بی‌شک عنوان بهترین تیم 20 سال اخیر را یدک می‌کشد، حالا با تخلیه حداکثری ستاره‌ها و جوانگرایی افسارگسیخته‌ای مواجه شده که شاید در یک بازه زمانی 5 ساله به کمک مادریدی‌ها بیاید اما این موضوع به قیمت از دست دادن تمام افتخارات ممکن طی سال‌های فعلی تمام خواهد شد.

فلورنتینو پرز با تعلل بیش از حد و البته تغییر سیاست‌های کلان باشگاه‌اش، رقم‌های کلانی را صرف خرید بازیکنان بسیار جوان می‌کند و همچنین تنها ستاره‌ای هم که از چلسی خریده، هرگز شمه‌ای از آن سوپراستار لیگ برتر را نشان نداده و بهتر است که ادن هازارد را هم یک عنصر سوخته و مأموریتی شکست‌خورده برای مدیریت باشگاه رئال مادرید تلقی کنیم. گفته می‌شود که مخارج مربوط به بازسازی استادیوم سانتیاگو برنابئو تمام منابع مالی مادریدی‌ها را دربر گرفته و دیگر پولی برای خرید سوپرستاره‌هایی مانند کیلیان ام‌باپه و ارلینگ هالند نیست اما پروبال دادن به یک ارزش افزوده هرگز نباید به اصول و قواعد کلی لطمه بزند و این ماجرا در مادرید رقم خورده.

به تمام این قصه‌ها موضوع جدایی قریب‌الوقوع کاپیتان باسابقه تیم رئال مادرید را هم اضافه کنید. گویا سرخیو راموس جدیدترین قربانی سیاستِ اسطوره‌کشی فلورنتینو پرز است که باید راهی مانند کریستیانو رونالدو، په‌په و ایکر کاسیاس را طی کند.