سامان موحدی راد

 

لیورپول و تاتنهام در حالی به هم رسیدند که هر دو از فرم ایده‌آل ابتدای فصل فاصله داشتند. ابتدای این فصل بود که لیورپول و تاتنهام هر دو در قامت یک مدعی قهرمانی ظاهر شده بودند و رقبا را یکی پس از دیگری از پیش ‌رو بر‌می‌داشتند اما جادوی دسامبر هر دو تیم را زمینگیر کرد و آگاهان به خوبی می‌دانند تیمی که در این مقطع از فصل امتیاز از دست می‌دهد، امکان جبران کمتری دارد. به این ترتیب شکست تاتنهام برابر لیورپول را شاید بتوان به نوعی وداع مورینیو با رؤیای قهرمانی برای لندنی‌ها دانست.

لیورپول هم از شکست برابر منچستر در جام حذفی به این دیدار می‌آمد و بعد از چند هفته عملکرد ضعیف خط حمله‌اش نیاز داشت تا پیروزی در این میدان خودش را کمی در مسیر مدعیان قهرمانی احیا کند. داشتن عناصر هجومی فراوان در تاتنهام هم موجب نشد تا مورینیو از ایده اصلی خودش دست بشوید. برای همین هم او برای اجرای ایده دفاع- ضدحمله‌اش با کمی تغییر در آرایش تیمی و تبدیل آرایش ۱-۳-۲-۴ به سیستم ۳-۴-۳ که در دفاع به ۱-۴-۵ تبدیل می‌شد به میدان آمد. اگرچه گل زود هنگام و مردود شده سون در ابتدای بازی لیورپولی‌ها را کمی ترساند اما با گذشت زمان معلوم شد که تاتنهام از فرم ایده‌آلش دور است. این را آمار بازی هم نشان می‌دهد که علیرغم سهم ۵۰ درصدی هر دو تیم در حفظ توپ، این لیورپولی‌ها بودند که بیشتر در نیمه زمین حریف صاحب توپ بودند و ۱۴ شوت زدند که ۷ شوت در چارچوب بود. این در حالی است که تاتنهام در طول ۹۰ دقیقه تنها ۲ شوت در چارچوب داشت. همه می‌دانند که در انگلستان علاوه بر جمع‌آوری امتیاز از بازی‌های ریز و درشت، پیروزی برابر «تاپ سیکس» هم یکی از فاکتورهای مهم در راه قهرمانی است. از این رو باید گفت که این پیروزی برای کلوپ به معنی بازگشت به مسیر مدعیان قهرمانی است و برای مورینیو شاید به معنی خداحافظی با این رؤیا.