ناصر قراگزلو

 

شهریار مغانلو ستاره زنجانی تیم سانتاکلارا که به دلیل علاقه‌اش به پرسپولیس تنها با پرداخت چهل هزار یورو از باشگاه سانتاکلارای پرتغال به صورت قرضی به پرسپولیس پیوست با شرایط خاصی برای ادامه همکاری‌اش مواجه شده. نکته خاص در مورد مهاجم بلند‌بالای پرسپولیس به این باز‌می‌گردد که اختیار شهریار از پایان فصل و اتمام لیگ برتر دیگر در اختیار باشگاه پرسپولیس نیست و در واقع این باشگاه سانتاکلارا است که با پایان حضور نیم فصل قرضی شهریار برای بازیکن تحت قراردادش تصمیم می‌گیرد.

 

مانع ادامه همکاری یک باشگاه داخلی صنعتی است؟!

مسئولان سانتاکلارا در تازه‌ترین صحبتی که در خصوص آخرین وضعیت شهریار داشته‌اند صراحتاً اعلام کرده‌اند که یک باشگاه صنعتی در ایران رقم بالای پانصد هزار یورویی را برای دریافت رضایتنامه به آنها پیشنهاد داده که گمانه‌ها در این رابطه بیشتر حول و حوش باشگاه‌های سپاهان، گل‌گهر و مس رفسنجان می‌چرخد. از سویی شهریار مغانلو به شخصه خودش خیلی دوست دارد که فصل آینده را هم در پرسپولیس بازی کند چه بسا که بارها هم صراحتاً اعلام کرده سرسختانه طرفدار تیم قرمز‌پوش پایتخت است و از ابتدا آرزوی حضور و بازی در تیم پرسپولیس را داشته است.

یحیی گل‌محمدی هم در این راستا گفته علاقه زیادی به بازی مهاجم تأثیرگذارش دارد و راضی به جدایی او نیست اما با مشکلات مالی فراوان چند مدت اخیر سرخ‌پوشان و چالش‌های بزرگ و جریمه‌های سنگین مالی بر جای مانده از مدیران قبلی که حتی خطر بسته شدن پنجره نقل و انتقالات و سایر تنبیهات فیفا را پیش روی باشگاه پرسپولیس قرار داده به نظر راهی جز از دست دادن یک ضلع از مثلث زهردار عناصر خط حمله باقی نمی‌ماند و یحیی و تیمش به نظر باید فصل آینده با آل‌کثیر و عبدی فصل را شروع و به پایان برسانند هر چند که در فصل نقل و انتقالات پیش رو -البته اگر از سوی فیفا برای باشگاه پرسپولیس به خاطر پرداخت نکردن پول کالدرون پنجره نقل و انتقالات بسته نشود– شاید باشگاه پرسپولیس بتواند بازیکن جدیدی را برای خط حمله‌اش در اختیار بگیرد.

باشگاه پرسپولیس هم البته در آخرین اظهارنظرش پیشنهاد 600 هزار یورویی باشگاه سانتاکلارا برای صدور رضایتنامه به آن باشگاه را رد کرده است.

 

مهاجمی که جایگزینی به لحاظ خصوصیاتش ندارد

شهریار مغانلو مهاجم چپ پای پرسپولیس شاید جزو معدود چپ پاهایی باشد که در بیشتر موارد فنی خصوصیات بارز و برجسته‌ای دارد. شهریار در زدن ضربات ایستگاهی مهارت خوبی دارد، در سرزنی عالی کار می‌کند و در روی زمین هم به لحاظ گلزنی مهاجمی گلزن و البته قابل محسوب می‌شود مهاجم تنومند و بلندقامتی که شاید بر خلاف بیشتر بازیکنان بلندقامت فقط روی هوا و سرزنی مهارت ندارد و علاوه بر قدرت بدنی بسیار بالا از تکنیک و مهارت‌های فردی قابلی هم بهره می‌برد. از این جهت کادر فنی پرسپولیس حتماً دنبال حفظ چنین بازیکنی است که در موقع لزوم در فاز دفاعی هم عنصر قابل اتکایی است اما آیا شرایط مالی باشگاه پرسپولیس و پیشنهادهای دیگر اجازه چنین اتفاقی را می‌دهد؟

با اینکه سه روز از دربی حذفی گذشته اما بحث درباره صحنه مشکوک داوری این بازی ادامه دارد. 

صحنه‌ای که دقیقه 13 بازی اتفاق افتاد و لگد ارسلان مطهری روی کمر فرشاد فرجی فرود آمد اما فغانی اصلاً این صحنه را درست ندید و حتی اخطار هم نداد، در حالی که پرسپولیسی‌ها معتقدند بازیکن حریف باید کارت قرمز می‌گرفت.

در این خصوص شنبه شب باشگاه پرسپولیس در کانال رسمی خود مطلبی منتشر و نسبت به این مسأله اعتراض کرد: «صحنه خطای مهاجم استقلال روی فرجی را دوباره ببینید.

 این بار در مقایسه با خطایی که چند سال پیش در دیدار منچستریونایتد و رئال مادرید در لیگ قهرمانان رخ داد و جونیت چاکر، داور اهل ترکیه بدون درنگ به نانی، هافبک تیم انگلیسی کارت قرمز مستقیم داد.

همین صحنه دقیقاً در بازی دیشب تکرار شد اما داور بازی در کمال تعجب کارت زرد هم به بازیکن خطاکار نشان نداد. البته به گواه این ویدئو و نظر کارشناسان، بازیکن حریف باید اخراج می‌شد. اتفاقی که اگر رخ می‌داد، تیم استقلال باید از دقیقه ۱۵، ده نفره به بازی ادامه می‌داد و روند بازی هم طور دیگری رقم می‌خورد.

با این حال، کادرفنی پرسپولیس و در رأس آنها یحیی گل‌محمدی، از قضاوت علیرضا فغانی تشکر کرد و بدون هوچی‌گری و البته با استناد به نظر چند کارشناس گفت که داور می‌توانست در این صحنه تصمیم بهتری بگیرد.

اما اگر این اشتباه علیه طرف دیگر بازی رقم می‌خورد چه می‌شد؟ هنوز یادمان نرفته برخی‌ که از قضا بارها در این فصل از اشتباهات داوری سود برده‌اند چطور با رفتار و گفتار خود به دنبال تأثیر روی داوران و تحت فشار قرار دادن آنها به نفع خودشان بوده‌اند.»

کانال پرسپولیس تصویر بدن زخمی فرشاد فرجی را منتشر کرده ضمن اینکه ویدئوی خطای نانی را هم نشر داده است تا هواداران دو صحنه را با هم مقایسه کنند.

جالب اینکه هم علیرضا فغانی و هم کارشناسان داوری کشورمان دوباره اعلام کرده‌اند که خطای مطهری تنها مستحق یک کارت زرد بوده است. 

حتی وقتی یک کارشناس انگلیسی هم در یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای این خطا را مستحق اخراج دانسته به کارشناسان داخلی ما برخورده و علی خسروی در دفاع از فغانی گفته این داور انگلیسی در حدی نیست که بخواهد درباره فغانی صحبت کند اما واقعیت این است که کارشناسان خارجی بدون در نظر گرفتن جایگاه و شأن و رتبه فغانی در داوری فوتبال کشورمان و اینکه بین داورها تبدیل به یک ستاره و سلبریتی شده نظر می‌دهند.

با این حال آنچه از تصویر زخم بدن فرجی مشخص است اینکه شدت ضربه مطهری برخلاف آنچه فغانی و کارشناسان داوری می‌گویند زیاد بوده و البته از تصویر تلویزیونی خود خطا هم مشخص است اما مشخص نیست چرا داور دربی و همکاران سابقش به این اشتباه اعتراف نمی‌کنند.

در مورد تکرار پنالتی عبدی و آل‌کثیر و اینکه سیدحسین حسینی هم پایش روی خط نبوده کارشناسان داوری در یک برنامه تلویزیونی همگی تصمیم داور را تأیید کرده‌اند اما همان کارشناس انگلیسی گفته باید پنالتی عبدی تکرار می‌شده.

جالب اینکه هواداران پرسپولیس از بازی سال 87 پرسپولیس و در دیدار با پیام مشهد ویدئوی پنالتی ایوان پتروویچ را انتخاب کرده‌اند که فغانی سه بار رأی به تکرار آن داده و اشتباهاتش در بازی‌های پرسپولیس را ردیف می‌کنند تا بگویند او همواره علیه پرسپولیس سوت زده است.

نگاه

محمدقراگزلو   

 

اساساً باختن در ضربات پنالتی خیلی ناراحت کننده و دردناک نیست همانطور که بردن در این ضربات هم نمی‌تواند فوق‌العاده شادی‌بخش و غرورانگیز باشد و تنها از این جهت که صعود حاصل شده برای تیم پیروز، خوشحال کننده خواهد بود. روی این مورد حتی اگر پرسپولیس برنده دربی حذفی می‌شد حتماً تأکید می‌کردم پس شاید همین بتواند تا حدودی از حجم غم و غصه هواداران نوجوان پرسپولیس بکاهد.

هر چند نحوه برخورد هواداران پرسپولیس با شکست در این دربی فوق‌العاده بوده و غالباً با فراموشی این شکست به فردای روشن لیگ و قهرمانی پنجم دل بسته و امیدوارند اما آنچه در خصوص پرسپولیس نگران‌کننده و سؤال‌برانگیز می‌تواند باشد کیفیت بازی و فرم فوتبال این تیم طی یک جدال 120 دقیقه‌ای است.

در واقع آنقدر که نتیجه برای پرسپولیس نگران‌کننده و دردناک نبود مدل بازی این تیم و نمایشی که مقابل رقیب دیرینه ارائه کرد پر از ابهام و سؤال‌های متعدد است که برای بسیاری از آنها جواب مشخصی نمی‌توان یافت. البته به نظر می‌رسد در خصوص کادر فنی پرسپولیس نیز نمایش پر ایراد تیم نگران‌کننده‌تر از شکست در یک‌چهارم نهایی حذفی و از دست رفتن فرصت دبل جام‌های داخلی بوده است.

نکته اینجاست که پرسپولیس طی دو سه سال اخیر با ارتقای سطح فوتبالش نسبت به سایر تیم‌های داخلی توقع هواداران و البته اهالی فوتبال را بالا برده و در مسابقاتی که به هر دلیلی قادر به ارائه فرم خوبش نیست همه را متعجب می‌کند تا جایی که پرسش‌های بسیاری درباره شروع افت سرخ‌ها و حتی مشکلات تاکتیکی این تیم مطرح می‌شود و البته احتمالاً بعد از برد بعدی یا رسیدن به جام دیگر مسکوت می‌ماند.

 

دو ریسکی که یکی از آنها جواب داد

در ترکیب اولیه پرسپولیس حضور فرشاد فرجی و سیامک نعمتی عجیب و غیر قابل پیش بینی به نظر می‌رسید. فرجی تنها سابقه آن چند دقیقه حضور کوتاه مدتش در دربی دو ماه قبل و اخراج از آن بازی را داشت و برای این بازی بزرگ نسبت به سیدجلال فوق‌العاده کم تجربه به نظر می‌رسید. سیامک نعمتی هم از دربی دو ماه قبل به این سو دیگر در ترکیب اصلی بازی نکرده بود. نعمتی در این دو ماه مصدومیت کتفش را پشت سر گذاشت و مقابل فولاد و آلومینیوم در بیست دقیقه پایانی آن هم به عنوان هافبک راست به میدان رفت که البته فوق‌العاده ناآماده نشان داد.

بازگشت نعمتی به دفاع راست و حضور فرجی در قلب دفاع دو ریسک بزرگ کادر فنی پرسپولیس بود که یکی از آنها جواب داد و دومی مفید نبود اما لطمه بزرگی هم به سازمان دفاعی تیم وارد نیاورد.

در شرایطی که سیدجلال اصلاً مصدوم نبود کادر فنی پرسپولیس فرجی را به خاطر تقابل با سرعت مهاجمان حریف و برای عقب نگه نداشتن خط دفاعی در ترکیب اصلی قرار داد که از این تغییر جواب گرفت و شاید تنها دستاورد مثبت پرسپولیس از این مسابقه بود.

در عین حال سیامک نعمتی مطابق انتظار روز خوبی را پشت سر نگذاشت. اگر آن نجات دروازه فوق‌العاده سیامک را فاکتور بگیریم او در فاز دفاع حتی با کمک فوق‌العاده احسان پهلوان نتوانست آن جناح را پوشش دهد و در شرایطی قرار داشت که هم محمد نادری و هم بابک مرادی چندین بار پشتش توپ گرفتند تا صدای حامد لک و فرشاد فرجی در بیاید.از این بدتر سیامک در فاز حمله هرگز نتوانست با احسان پهلوان کار ترکیبی انجام دهد و غیر از یکی دو مورد، ارسال بلند یا پاس به جلوی مناسبی نداشت.

 

چه بر سر مهدی ترابی آمده بود؟

در شرایطی که استقلال با دفاع سه نفره مقابل خط حمله پرسپولیس آرایش داده شد و عمق را بست تا عالیشاه و مغانلو در بیش از 70 دقیقه صاحب کمترین موقعیت شوند سرخ‌ها نیاز داشتند تا از کانال‌های کناری با کارهای ترکیبی همیشگی‌شان نفوذ کنند و موقعیت بسازند اما نه زوج نعمتی – پهلوان نه امیری – ترابی هیچ موفقیتی نداشتند و در مواجهه با سد دفاعی حریف یا در عرض بازی می‌کردند یا رو به عقب پاس می‌دادند.در چنین شرایطی و در لحظاتی که بازی برای دقایقی طولانی تنها با حفظ توپ و چرخاندن آن در نیمه خودی یا مرکز زمین همراه می‌شد همه منتظر حرکات خلاقانه بازیکنی مثل مهدی ترابی بودند اما ستاره هفته قبل پرسپولیس انگار در این بازی سایه‌ای از خود را آورده بود و تیم که دوباره بیش از حد به ترابی وابسته شده انگار که هیچ چیز در حمله نداشت.

ترابی هم انگار این بازی را بیش از حد ساده گرفته باشد بارها با پاس‌های نرم و کندش باعث شد تا بازیکنان حریف توپ‌ها را قطع کرده و زنجیره حملات پرسپولیس را قطع کنند. عالیشاه، امیری و پهلوان نیز هرگز نتوانستند در کارهای خلاقانه مؤثر باشند و تنها یکی دو بار حرکات امیری جواب داد و منجر به خلق موقعیت‌هایی نصف و نیمه شد.

 

تغییرات اولیه چقدر مؤثر بود؟

یکی از ایرادهایی که به ترکیب اولیه پرسپولیس گرفته شد استفاده از زوج عالیشاه – مغانلو در خط حمله بود و اینکه عالیشاه یک پله عقب‌تر بازی می‌کرد و نمی‌توانست به اندازه کافی روی خط دفاع حریف فشار بیاورد. در واقع شاید اگر از ابتدا دو مهاجم نوک در ترکیب قرار می‌گرفتند وضع پرسپولیس آن جلو بهتر می‌شد اما واقعیت اینکه عیسی شرایط از ابتدا بازی کردن را نداشت و عبدی هم وقتی به بازی رفت نشان داد به لحظ روانی و جسمانی آماده این مسابقه بزرگ نیست کما اینکه در شروع وقت‌های اضافه موقعیت گل حتمی را از دست داد و در ادامه نیز از پیش بردن توپ در یک ضدحمله کلاسیک عاجز ماند و بعدتر پنالتی را هم بی‌روحیه و بدون مهارت زد.

تغییرات نخست پرسپولیس جابه‌جایی دو مهاجم نوک تیم از دقیقه 72 به بعد بود که خیلی در فرم بازی سرخ‌ها تغییری ایجاد نکرد چرا که به نظر می‌رسید ایراد اصلی را باید در خط میانی و افت و ناکارآمدی ستاره‌های تیم در این خط جست و جو کرد کما اینکه ایراد از بازی دادن عالیشاه هم چندان مطقی به نظر نمی‌رسید چراکه پیش‌تر و در بازی‌های گذشته استفاده از عالیشاه در پست تازه‌ای که برایش تعریف شده فوق‌العاده ثمربخش بود و شاید اگر از ابتدا یکی مثل عبدی یا آل‌کثیر کنار مغانلو بازی می‌کرد کادر فنی پرسپولیس بعداً با این انتقاد مواجه می‌شد که چرا به عالیشاه با آن میزان از آمادگی و تأثیرگذاری بازی نداده‌اند؟

 

سه تغییر وقت‌های اضافه؛ اجباری، تاکتیکی و لازم

کادر فنی پرسپولیس سه تغییر در وقت‌های اضافه اعمال کرد که یکی از آنها کاملاً تاکتیکی بود. سعید آقایی به دفاع چپ رفت تا وحید امیری یک خط جلو بیاید. البته امیری به جناح مقابل رفت تا زور پرسپولیس با حضور ترابی در هافبک چپ و امیری در هافبک راست بالانس شود اما این تغییر کارگشا نبود.

تغییر بعدی استفاده از مهدی شریفی به جای میلاد سرلک بود که به اجبار و در پی مصدومیت شماره 10 سرخ‌ها صورت گرفت. در خصوص تعویض نعمتی نیز تصمیم کادر فنی برای تعویض، منطقی و بجا به نظر می‌رسید چرا که سیامک هم اخطار داشت و هم خسته به نظر می‌رسید و شاید حتی می‌توانست زودتر تعویض شود. در واقع در آن لحظه تصمیم برای بیرون آوردن او بدون در نظر گرفتن اینکه نعمتی می‌تواند یکی از پنالتی‌زن‌های تیم باشد غیرمنطقی و عجیب نبود و باید شکل تیم در دقایق باقیمانده از بازی در اولویت قرار می‌گرفت.

 

کادر فنی ترسو بود یا بازیکنان؟

پرسپولیس در طول 120 دقیقه حتی یک شوت به چارچوب دروازه حریف نزد. موقعیت‌های گل جدی سرخ‌ها در طول این دو ساعت و اندی بازی هم به تعداد انگشتان یک دست نرسید. از طرفی ترکیب اولیه چندان غیرمنطقی و اشتباه نبود و تغییرات هم بجا و درست بود، هر چند به نتیجه خوبی منجر نشد. از سوی دیگر آیتم‌های دیگری برای تغییرات در مهره‌ها یا جابه‌جایی آنها وجود نداشت چرا که فقط شجاعی، مهدی‌خانی، سیدجلال و رادو به بازی نرفتند و بعید بود مثلاً با به کارگیری نفراتی مثل شجاعی و مهدی‌خانی جای پهلوان و ترابی در کناره‌ها بتوان کیفیت بهتری را رقم زد.با این حساب اینکه بخواهیم به این کادر فنی با توجه به تمام دستاوردهایش انگ ترسو بودن در این بازی بزنیم به نظر غیرمنطقی و غیر‌منصفانه می‌رسد و ناشی از حال و هوای احساسی شکست‌های اینچنینی است کما اینکه در شکست فصل قبل هم تقریباً چنین فضایی البته با دز وحشتناک‌ترش ایجاد شد.در واقع سخت است باور کنیم که یحیی و دستیارانش در تمام آن 120 دقیقه مدام به بازیکنان گفته باشند بی‌گدار به آب نزنید، در عرض بازی کنید، فقط توپ را حفظ کنید، باحوصله فوتبال کنید و نیازی نیست که به آب و آتش بزنید.

واقعیت اینکه به نظر می‌رسد بیش از آنکه بتوان رد پای کادر فنی را در این شکست پیدا کرد باید روی بازیکنان تعیین‌کننده و اثرگذار متمرکز شد که پایین‌ترین کیفیت‌شان را به دربی حذفی آوردند و ترسو و بیش از حد محتاط بازی کردند؛ یک نمایش منفعلانه و مسکوت، بدون کمی خلاقیت و شور و اشتیاق برای تغییر نتیجه.

 

 

نقش و سهم مهدی ترابی در به‌ راه‌اندازی بازی تهاجمی پرسپولیس به قدری زیاد و بزرگ شده که در عین بالیدن به آن باید نگران شد زیرا همیشه این احتمال هست که او روزی مصدوم یا سه ‌اخطاره و یا به‌ دلایلی از فرم عالی دور شود و در آن صورت سرخ‌ها نمی‌دانند که در حرکات رو به‌ جلوی خود چگونه عمل کنند.

این یک دلخوشی و البته نشانگر اقبال مساعد قرمز‌های تهرانی است که کوشش ترابی برای لژیونر شدن و ماندن طولانی‌مدت در چنین وضعیتی ثمر نداد و او فقط یک نیم فصل در لیگ قطر دوام آورد و به پرسپولیس بازگشت و بعد از فقط سه چهار هفته تلاش برای هماهنگ شدن مجدد با قرمز‌ها به این مقصود نائل آمد و به همان هافبک آزاد مؤثر قبلی آنها تبدیل شد که عقب می‌نشیند و توپ را تصاحب و با آن مانور و به‌ سمت جلو حرکت می‌کند و به ‌هر طریق ممکن فرصت‌سازی و برای حریفان تولید خطر می‌کند. در این روند یا ترابی در سایه کار پا به توپ خود یارانش را صاحب موقعیت گلزنی می‌کند و یا خودش در انتهای حرکتی قرار می‌گیرد که شروع کننده آن بوده و ضربه نهایی را هم می‌نوازد.

 

یک چیز غیر قابل برابری

پرسپولیس در روزهایی که فاقد این سلاح بوده، به شهادت ناظران و کارشناسان در ایجاد کردن امواج تهاجمی مؤثرش به مشکلاتی اساسی برخورد کرده و سخت و کم و بد گل زده است. اینکه ترابی ذاتاً یک بازیکن مستعد و پا به‌ توپ و فرصت‌ساز است، اتفاق خوبی به شمار می‌آید و باید آن را گرامی شمرد اما قضیه یک سوی منفی بزرگ هم دارد و آن هم بلاتکلیف و پا در هوا ماندن تیم وی در روزهایی است که او به هر دلیلی مردی نشان ندهد که وصفش را آوردیم و یا مصدوم و بیمار باشد و اصلاً به مسابقه نرسد.

در چنین روزهایی سایر عناصر بازیساز و فرصت‌‌طلب پرسپولیس باید ابتکار عمل را در دست گیرند و با اینکه از وحید امیری و در درجاتی پایین‌تر سعید آقایی و علی شجاعی می‌توان چنین چیزهایی را در سمت چپ میدان طلب کرد و در سمت راست هم می‌توان با مثلث‌هایی متشکل از شیری، نعمتی و عبدی کارها را تا حدی به پیش برد اما این ابزار همان کارآیی را ندارند که ترابی یک تنه در بهترین روزهای خود آن را بروز می‌دهد. حتی می‌توان استدلال و ابراز امیدواری کرد که در روزهای غیبت یا نزول ترابی امثال امید عالیشاه و احسان پهلوان هستند تا با تکیه بر تکنیک قوی و هوش و جنگندگی‌شان ارائه طریق کنند و با اینکه عالیشاه در دو فصل اخیر در این زمینه عالی ظاهر شده و پهلوان هم در برخی روزها گره‌گشای کار پرسپولیس و یک گلساز فرصت‌شناس نشان داده اما باید اذعان داشت که ترابی در روز خوبش از همه آنها سر است و چیزی که او به تیمش می‌دهد به ندرت از سوی سایرین تکرار شده و آن چیز سرعت، مهارت فنی، قوه بازیخوانی و ایجاد گشایش است که سرخ‌ها عادت کرده‌اند در دو سه فصل اخیر اکثر بردهای خود را در سایه آن پایه‌گذاری و جست‌وجو کنند.

 

«او» رونالدو و مسی نیست اما...

اگر قرار باشد نام و توصیف اضافه‌ای از شرایط فوق ارائه بدهیم، باید متذکر شویم که اقتدار ترابی به ‌رغم همه محسنات آن بدترین چیز خوبی است که می‌توان در پرسپولیس و یا هر تیم دیگری سهواً یا عمداً پایه‌گذاری و آن را نشان کرد. خوب است چون تا وقتی که هست و برقرار نشان می‌دهد، از آن تیم پیروزی و خوشبختی می‌بارد و بد است، زیرا وقتی نیست و به‌طور موقتی یا طولانی‌مدت از صحنه کنار گذاشته می‌شود، تیم مربوطه چیزی با همان میزان کارآیی ندارد تا سریعاً جانشین عنصر مثبت از دست رفته کند. مکانیسم و نحوه عملکرد هر تیم باید بر پایه کارها و ابتکارات و تاکتیک‌هایی باشد که از کلیت و تلاش گروهی نفرات‌ نشأت بگیرد و همه یا اکثریت در آن سهیم باشند ولی اگر فقط یک نفر تأمین کننده تمامی آن گشایش‌ها و توفیق‌ها و یا پدید آورنده قسمت عمده آنها باشد باید به حال آن تیم نگران شد زیرا همیشه روزی می‌رسد که آن فرد به‌گونه‌ای زیر سایه برود و تیم را ترک کند و در آن صورت مکانیسمی که روی کاکل آن فرد به حرکت در می‌آمده، در دست سایرین فقط با اجرایی نه چندان عالی همراه می‌شود و به تبع آن تیم به حداکثر بیلان و نتایجی که در دوره حضور و تجلی مجری و طراح اصلی آن مکانیسم نائل می‌شد، دست نخواهد یافت.

ترابی فقط رونالدو و مسی نیست که اگر نباشد تیمش به کلی زیر و رو شود و به ‌سوی نابودی برود اما سهم و حوزه عمل او در پرورش و اجرای بازی تهاجمی پرسپولیس در سه سال اخیر به درجه‌ای رسیده که هر شادی فعلی مرتبط با کارهای او و پیروزی‌های حاصل از آن با کابوس روزهای غیبت وی نیز همراه است. روزهایی که به ‌هر حال دیر یا زود از راه خواهند رسید و پرسپولیس باید از حالا فکری جدی درباره آن بکند و اقداماتش را برای ترمیم وضعیتی که تشریح کردیم به اجرا درآورد.

توهین مطهری به کنعانی

ارسلان مطهری مهاجم استقلال با انتشار یک استوری مدل حرف زدن حسین کنعانی را به سخره گرفت که البته بعد از ساعتی این استوری را پاک کرد. همچنین مهدی قایدی در جشن بعد از برد استقلال در رختکن این تیم مدل شادی مهدی ترابی که انگشتانش را می‌بوسد و عدد 4 را نشان می‌دهد به سخره گرفت. از سوی دیگر فیلمی از شادی استقلالی‌ها در رختکن‌شان بعد از برد دربی منتشر شده که ثابت می‌کند یکی از اعضای تیم به عیسی آل‌کثیر توهین کرده است.

 

کمتر از صدهراز کارت هواداری!

باشگاه پرسپولیس طبق قراردادی که با یکی از بانک‌ها برای صدور کارت هواداری داشته، چشم به درآمد چند میلیاردی از این بابت دوخته است اما تا به امروز عدد پیش‌بینی شده طرفین برای دستیابی به درآمد مدنظر پیش نرفته و چیزی تنها حدود ١٠٠هزار نفر درخواست دریافت کارت هواداری را داشته‌اند! در این طرح اگر مشارکت هواداران برای کارت هواداری به رقمی در حدود یک میلیون کارت می‌رسید سود نسبتاً خوبی برای پرسپولیس به دست می‌آمد که این نتیجه تا الان حاصل نشده است.

 

عذرخواهی عبدی

مهدی عبدی مهاجم جوان پرسپولیس که پنالتی پنجم تیمش را در دربی از دست داد متنی خطاب به هواداران منتشر و از آنها عذرخواهی کرد. عبدی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «سلام خدمت همه هوادارامون. بابت دیشب از همتون عذرخواهی می‌کنم. قول میدم این حرکت جبران کنم. دم همتون گرم گرم که انرژی مثبت دادید.»جالب اینکه زیر این پست هزاران کامنت هواداران پرسپولیس دیده می‌شود که به عبدی دلگرمی داده‌اند.

 

کنعانی علیه استقلال

کنعانی‌زادگان بعد از باخت تیمش در دربی جام حذفی به رفتار استقلالی‌ها واکنش نشان داد و در صفحه‌ خود نوشت: «مهم این است که بعد از باخت چگونه برخورد کنیم و سریع بتوانیم از زمین بلند شویم اما ببین ما به کی و به چه تیمی باخته‌ایم! او یک استوری هم با تصویر برادران مجیدی و ارسلان مطهری کنار هم که گیتار دستش گرفته و تصویر خودش که جام در دست دارد منتشر کرد و نوشت: «خدا را شکر که داوری‌ها خوب شد و وزیر هم دیگر پرسپولیسی نیست!»

بوژیدار رادوشویچ گلر کروات پرسپولیس که بیش از 40 روز در تمرینات شرکت نداشت و علیه مدیران باشگاه مصاحبه‌های تندی انجام داد حالا و بعد از دریافت 60 درصد مطالباتش و البته شرایطی که برایش ایجاد شد که به تمرینات برگردد و روال عادی کارش را پیش بگیرد در مصاحبه‌ای با رسانه رسمی باشگاه از همه ارکان باشگاه تشکر کرده است. انگار که نه خانی آمده و نه خانی رفته است! نکته ویژه مصاحبه رادو جایی است که جدا از هواداران و یحیی از دکتر سمیعی و هیأت مدیره تشکر کرده است!

گلر کروات سرخ‌ها درباره بازگشت به تهران و پرسپولیس بعد از غیبتی طولانی مدت گفت: «اول از همه باید بگویم خوشحالم از اینکه به خانه دوم خودم برگشتم. امیدوارم دوباره بتوانم شروع خوبی داشته باشم. خیلی مشتاق بودم که در تمرینات تیم حاضر شوم.»

وی درباره نگرانی هواداران بابت جدایی‌اش و پیام‌هایی که در این رابطه ارسال می‌کردند گفت: «من همیشه با آنها در ارتباط بودم. آنها حمایت خوبی همیشه از من داشتند و جا دارد از این حمایت آنها قدردانی کنم. باید از سرمربی تیم آقای گل‌محمدی نیز تشکر کنم. همانطور که قبلاً هم گفتم ایشان (سرمربی) به من انرژی خوبی دادند تا بتوانم کارم را در پرسپولیس ادامه دهم.»

وی ادامه داد: «همینطور باید از دکتر سمیعی و هیأت مدیره محترم باشگاه تشکر کنم و آنها هم سعی کردند و آن قراری که با یکدیگر داشتیم را عملی کردند.»

بوژیدار درباره آینده‌اش در این باشگاه هم اینطور توضیح داد: «حسی که الان دارم ساده است و امیدوارم بتوانیم قهرمانی را بار دیگر کسب کنیم. تا جایی که می‌توانیم ‌باید قهرمانی‌های متعددی کسب کنیم و امیدوارم در پایان فصل به این هدف و‌ قهرمانی برسیم.»رادو دو فصل دیگر هم با پرسپولیس قرارداد دارد اما شرایط همکاری او با باشگاه و مبلغ قرارداد دلاری‌اش به گونه‌ای است که شاید در پایان این فصل با توافق قراردادش را فسخ کند و جدا شود که اگر اینگونه شود به نفع پرسپولیس خواهد بود چرا‌که این دروازه‌بان هر فصل نهایتاً برای 6-5 بازی در طول فصل، 6-5 میلیارد تومان پول می‌گیرد که اصلاً متناسب با عملکرد و حضورش در میدان نیست.