سایه سنگین سوء مدیریت مسئولان تنیس روی میز بر ورزش ایران
شیرینـــــــی تاریخ‌سازی زهـــــــــر شد
24 ساعت بعد از تاریخ‌سازی بنیامین فرجی با اولین مدال برنز انفرادی تنیس روی میز در قهرمانی جهان، پناهندگی باران ارجمند نوجوان ملی‌پوش در دانمارک ورزش ایران را در بهت فرو برد و باعث شد تا موفقیت بزرگ زیر سایه
سوء مدیریت کام همه را تلخ کند.
طبق شنیده‌ها بعد از پایان مسابقات تیم ملی نوجوانان در سوئد، تیم دودسته شده و بعضی مسئولان تیم از جمله محمدرضا میرالماسی و ابراهیم درستی سرپرستان تیم برای ادامه مسابقات بنیامین فرجی همراه مهرداد علیقارداشی در این کشور مانده و تیم دختران بدون همراهی سرپرست، تنها با مریم معظمی سرمربی تیم راهی ایران شده است که همین موضوع باعث شده تا ارجمند 15 ساله با استفاده از عدم مدیریت و نبود سرپرستان در فرودگاه کپنهاگ خودش را به مریضی بزند و به درمانگاه فرودگاه برود. حتی وقتی معظمی به سراغ او می‌رود مسئولان درمانگاه اجازه نمی‌دهند او را ببیند و ادامه ماجرا هم که معلوم است و ارجمند با معرفی خود به پلیس دانمارک پروسه پناهندگی‌اش را دنبال کرده است.
حالا در چنین شرایطی که فدراسیون تنیس روی میز باید پاسخگوی بی‌مسئولیتی‌اش باشد با بهانه‌های واهی سعی در پاک کردن صورت مسأله دارد و گناه خود را گردن نمی‌گیرد. به نظر می‌رسد برخلاف بیانیه فدراسیون تنیس روی میز که در آن اعلام شده تمام پروتکل‌ها رعایت شده و این فقط یک اتفاق بوده است، اتفاقاً این یک اتفاق نبوده و مسبب این مسأله عدم هنر مدیریت آقایان در این فدراسیون است. همچنین برخلاف ادعای مسئولان این رشته اتفاقاً به نظر می‌رسد پروتکل خاصی هم رعایت نشده و اگر خانواده‌ای راهی مسافرت تفریحی بود با حساسیت‌ها و مراقبت‌های بیشتری عازم می‌شد تا این تیم. از آنجایی که اعزام تیم‌های رده پایه حساسیت بالاتری دارد و باید مراقبت‌های بیشتری از ملی‌پوشان نوجوان صورت بگیرد، باقی ماندن یک سرپرست همراه فرجی در شهر میزبان مسابقات کفایت می‌کرد و چرا باید هر دو سرپرست تیم در سوئد بمانند و تیم دختران را تنها بگذارند که چنین اتفاقی رقم بخورد؟ شاید بهتر بود مهرداد علیقارداشی رئیس فدراسیون به صحبت‌های دنیامالی وزیر ورزش و جوانان مبنی بر جلوگیری ازعدم سفرهای غیرضروری گوش می‌داد و به جای اینکه تا دقیقه نود دنبال سفر به سوئد باشد، روی هنر مدیریتی‌اش وقت بیشتری می‌گذاشت تا این چنین آبروی ورزش ایران لکه‌دار نشود. به نظر می‌رسد حالا وقت ورود مسئولان وزارت ورزش به این موضوع است تا با برخورد با خاطیان ثابت کند آبروی ورزش ایران از هر چیزی مهم‌تر است و سر آن با هیچ کسی شوخی ندارند.