رابطه دولت و باشگاه‌ها زیر ذره‌بین مجله انگلیسی
ورلد ساکر: سلطه فوتبال ایران بر آسیا ممکن است
مجله ورلدساکر در جدیدترین شماره خود، گزارش جالبی را پیرامون لیگ برتر ایران و رضا غندی‌پور، پدیده این فصل منتشر کرده است. در بخش ابتدایی گزارش ورلدساکر به معرفی لیگ ایران از قبل تاکنون پرداخته شده و به نوع ساختار برگزاری مسابقات نیز اشاره شده است. در ادامه نیز با معرفی غندی‌پور، توضیحاتی درباره مشکلات لیگ ایران چاپ شده که ماحصل این گزارش را می‌خوانیم:
ساختار لیگ
در سال ۲۰۱۳، تعداد تیم‌های لیگ از ۱۸ به ۱۶ تیم کاهش یافت تا کیفیت بازی‌ها بالا رود و از آن زمان تاکنون این تعداد حفظ شده است. این ۱۶تیم در طول فصل، که معمولاً از سپتامبر یا اکتبر آغاز شده و تا ماه مه یا ژوئن ادامه دارد، به‌صورت رفت و برگشت با هم رقابت می‌کنند. دو تیم پایین جدول به لیگ آزادگان که حالا سطح دوم فوتبال ایران است سقوط می‌کنند و دو تیم برتر به لیگ قهرمانان آسیا راه پیدا می‌کنند.
رضا غندی‌پور (ملوان)
این مهاجم ۱۸ساله تاکنون شهرت زیادی کسب کرده است. او با چهار گل و کسب عنوان بهترین بازیکن در مسابقات قهرمانی زیر ۱۶سال آسیای مرکزی در سال ۲۰۲۲ درخشید و سپس به گلزنی برای تیم ملی زیر ۱۷سال ایران ادامه داد و با این تیم به مرحله یک‌هشتم نهایی جام جهانی رسید. پس از اولین حضورش در فصل گذشته برای پیکان، او به ملوان پیوست و فصل جاری را با سه گل در سه بازی آغاز کرد. امیدهای زیادی وجود دارد که غندی‌پور بتواند راهی مشابه مهدی طارمی، سردار آزمون و علی دایی را طی کند و هم در تیم ملی و هم در اروپا بدرخشد، جایی که قبلاً نیز علاقه‌هایی به جذب او وجود داشته است. در بخش بعدی و به نقل از جان دردن، وی به سؤالاتی پیرامون لیگ ایران و مشکلات موجود پاسخ داده است:
لیگ ایران در حال حاضر در آسیا چه جایگاهی دارد؟
لیگ ایران در غرب آسیا از سایر لیگ‌ها عقب مانده و قهرمانی یک تیم ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا شگفت‌آور خواهد بود. آخرین باری که این اتفاق افتاد در سال ۱۹۹۳ بود و اگرچه اخیراً حضور در فینال نیز داشته‌اند، همانند پرسپولیس در سال ۲۰۲۰، اما دیگر لیگ‌ها پول بیشتری برای جذب بازیکنان خارجی بهتر دارند. این فصل احتمالاً تفاوت بیشتری ایجاد می‌شود، چرا که محدودیت‌های AFC در مورد بازیکنان خارجی (که پیش از این شش بازیکن بود) به درخواست عربستان برداشته شده است. رشد لیگ حرفه‌ای عربستان چالش‌ها و فرصت‌هایی به همراه دارد. مقامات تهران از نزدیک شدن با عربستان صحبت کرده‌اند که با برقراری مجدد روابط دیپلماتیک امکان‌پذیر شده است. همین پیام از ریاض نیز شنیده شده و جذب بازیکنان ایرانی برای باشگاه‌های عربستانی از نظر هزینه و توانایی در کشور مورد توجه است. هرچند این اتفاق هنوز رخ نداده است، اما ورود پول واقعی می‌تواند حداقل در کوتاه‌مدت کمک‌کننده باشد.
آیا خصوصی‌سازی باشگاه‌ها می‌تواند به ارتقای استانداردها کمک کند؟
جدا کردن باشگاه‌ها از دولت گامی بزرگ به جلو خواهد بود اما این کار آسان نیست. اگر این روند از استقلال و پرسپولیس شروع شده و موفقیت‌آمیز باشد، همه‌چیز می‌تواند تغییر کند. دیدارهای این دو تیم 100هزار هوادار را به ورزشگاه می‌کشاند و با تاریخ و جایگاه‌شان، اگر به‌صورت حرفه‌ای و با مدیریت بلندمدت اداره شوند، سلطه آنها بر ایران می‌تواند به آسیا و حتی جام باشگاه‌های جهان نیز گسترش یابد. اما به‌طور سنتی این دو باشگاه تحت مالکیت و مدیریت وزارت ورزش بوده‌اند. سال‌هاست که صحبت از خصوصی‌سازی آنها مطرح بوده، اما بسیاری معتقدند که این دو تیم برای دولت بیش از حد مهم هستند که به دست مالکان خصوصی سپرده شوند. هنوز زود است که بگوییم این اقدام چه تغییری به همراه خواهد داشت، اما اگر استقلال و پرسپولیس به باشگاه‌هایی حرفه‌ای که به‌خوبی اداره شده تبدیل شوند، استانداردی را برای دیگر تیم‌ها تعیین خواهند کرد.