سهم مهاجمان تخصصی استقلال در گل‌های زده
چیزی حوالی صفـــــر
حمیدرضا عرب
خبر‌نگار
استقلال در مجموع بازی‌هایی که در لیگ برتر و لیگ نخبگان آسیا انجام داده، 11 گل به ثمر رسانده است. این آمار نشان می‌دهد میانگین گل‌های‌زده استقلال در فصل جاری 1/37 گل در هر بازی بوده که میانگین قابل توجهی نیست. از این 11 گل یک گل نیز در بازی با الغرافه به اشتباه از سوی مدافعان حریف وارد دروازه این تیم شد و درواقع اگر بخواهیم محاسبه دقیقی از میزان گل‌های‌زده استقلال داشته باشیم، به این نتیجه می‌رسیم که استقلال 10 گل به ثمر رسانده که میانگین گل‌های‌زده با این واقعیت پایین‌تر هم خواهد آمد.
حال حتی اگر عملکرد هجومی استقلال در فاز گلزنی را مهر تأیید بزنیم و به میانگین بیش از یک گل‌زده در هربازی نمره قبولی بدهیم اما هرگز نمی‌توانیم عملکرد مهاجمان استقلال در 8 بازی لیگ برتر و لیگ نخبگان را مورد تأیید قرار دهیم. از مجموع 11 گلی که به نام استقلال به ثمر رسیده فقط 2 گل توسط مهاجمان تخصصی ثبت شده است؛ یکی به نام آرمان رمضانی که در اولین بازی استقلال مقابل شمس‌آذر قزوین حاصل شد و دیگری مهرداد محمدی که این گل نیز در آخرین نمایش استقلال در لیگ برتر مقابل هوادار به ثمر رسید.
البته مهرداد محمدی را نیز مهاجم تخصصی استقلال نمی‌دانند اما به هرحال با ارفاق، او نیز اگر در دسته مهاجمان قرار بگیرد، باز هم تعداد گل‌های‌زده مهاجمان تخصصی استقلال عدد بزرگی نیست و آبی‌ها نمی‌توانند از این منظر خود را موفق بدانند.
یکی از مهم‌ترین دلایلی که سبب شده پای مهاجمان استقلال چندان به گلزنی باز نشود و رد پای مدافعان در گل‌های‌زده استقلال بیشتر دیده شود، روشی است که پیش‌تر جواد نکونام به کار می‌گرفت.
سرمربی سابق استقلال غالباً تیمش را با روش محتاطانه و دفاعی وارد لیگ می‌کرد و اساس کارهای تاکتیکی استقلال در دوران حضور نکونام اتکا به بازیکنان فیزیکی و دفاعی‌تر بود.
بازی کردن با یک مهاجم رأس که مدت‌ها در استقلال پیاده شد نیز خود دلیلی است بر کاهش اثرگذاری مهاجمان تخصصی و از سویی باید میزان توانایی این دست بازیکنان را نیز مدنظر قرار داد.
گوستاوو بلانکو که در فصل جاری تا کنون پایش به گلزنی باز نشده فصل قبل نیز آمار درخشانی از خود به‌جا نگذاشت و هفته‌ها طول کشید این بازیکن به فرم بدنی مطلوب برسد و درخط حمله استقلال به مهره‌ای گلزن تبدیل شود. هرچند که این گلزنی از شش گل در یک فصل نیز تجاوز نکرد و این بازیکن تنها به واسطه آنکه در هفته‌های پایانی روی موج گلزنی قرار گرفت، توانست نمره قبولی دریافت کند.
آرمان رمضانی هم به‌رغم آنکه فصل را با گلزنی شروع کرد، ناگهان موتورش خاموش شد و اکنون به یک مهاجم گل‌نزن و نیمکت‌نشین تبدیل شده، به گونه‌ای که حتی ممکن است در میانه‌های راه استقلال را ترک کرده و یارگیران این باشگاه بازیکن دیگری را به جایش به خدمت بگیرند.
در واقع بخشی از ناکامی مهاجمان تخصصی استقلال در گلزنی ناشی از تاکتیکی است که سرمربی پیشین آبی‌ها به کار می‌گرفت و بخشی دیگر نیز نتیجه ناتوانی و عدم تمرکز کافی این بازیکنان است که برای استقلال مسأله درست کرده است.
به هرحال فارغ از اینکه سرمربی استقلال چه کسی باشد، ساختن مهاجمان و ترمیم نقاط ضعف به‌خصوص مهاجمان تخصصی کار دشواری است و مردان فنی این باشگاه را دچار یک چالش بزرگ خواهد کرد. البته ادامه این روند نیز نتیجه مطلوبی برای استقلال ندارد و با این سیاق اگر بهترین سرمربیان دنیا نیز روی نیمکت استقلال جلوس کنند، نتیجه‌ای به دست نخواهد آمد.