در حافظه موقت ذخیره شد...
واکنش پرتوآذر به خداحافظی از مسابقات داخلی
رکابزنی برای ایران را دوست دارم
سر خط استارت رفتم تا انگیزه بدهم
خودش می‌گوید: «من به‌رغم یکسری چالش‌ها، در مسابقه حاضر شدم تا به بچه‌ها انگیزه بدهم. بویژه جاهایی که کار سخت می‌شود و خیلی‌ها فکر می‌کنند، نمی‌توانند. من بابت همین سر خط استارت ایستادم.»
اختلاف زیادی با بقیه داشتم
اختلاف زیاد رکوردهای او با رکابزنان دیگر دختر شیرازی را بیشتر برای اجرای تصمیمش مصمم کرد: «من از سال 93 که در مسابقات ایران شرکت میکنم همیشه با اختلاف روی سکوی اول ایستادم، حس میکنم این اختلاف سطح و عملکرد باعث شده که انگیزه‌شان کم شود. وقتش بود تا فرصت را به بچه‌های دیگر بدهم تا بلکه خودشان را نشان دهند و فدراسیون روی آنها سرمایه‌گذاری کند. تا امروز مدال‌ها و افتخاراتی که کسب کرده‌ام بالاتر از ظرفیت فدراسیون و ورزش کشور بوده و به همین دلیل توجه رسانه و مسئولان را داشته‌ام، و زمانش بود که از این موقعیت برای کمک به دوچرخه سواران دیگر استفاده کنم. برایم مهم بود تا راه را برای جوان‌ترها باز کنم و روی این برنامه از قبل فکر کرده بودم.»
در رقابت‌های بین‌المللی پا می‌زنم
او با اینکه دیگر در رقابت‌های ایران رکاب نمی‌زند، اما با تیم ملی خداحافظی نکرده: «من دیگر در مسابقات ایران نیستم، با اینکه مسابقات قهرمانی کشور ایران امتیاز خوبی برای رنکینگ جهانی دارد اما ترجیح دادم تا رکابزنان جوان هم پیشرفت کنند. من همچنان در رقابت‌های بین‌المللی شرکت میکنم و هدف‌های بزرگ‌تری را دنبال میکنم. حتی رفتنم از مسابقات ایران به منزله خداحافظی با تیم ملی نیست، در صورتیکه شرایط به گونه‌ای باشد که بدانم می‌توانم مدالی خوشرنگ‌تر از قبل در رقابت‌های آسیایی بگیرم، به نام ایران شرکت میکنم. مثل قبل که هر وقت قول مدال دادم، گرفته‌ام.»
جزو اولین‌های دوچرخه‌سواری هستم
برای پرتوآذر، ماندگاری اسمش در ورزش ایران مهم است: «با اینکه می‌دانم نامم در تاریخ ورزش ایران ماندگار است. اما برایم مهم این است که به عنوان سدشکن راهی برای نسل جدید باز کنم.»
من ایران را دوست دارم
رکابزن کوهستان، معتقد است رفتنش از مسابقات ایران به معنای تغییر تابعیت نیست: «قبلاً با پیشنهاداتی فرصت تغییر تابعیت داشتم و اگر می‌خواستم، می‌توانستم از آن استفاده کنم. اما به‌رغم همه سختی‌ها ماندم، چون دوست داشتم برای کشورم ایران رکاب بزنم.»