هوادار؛ تیمی غریبه با هنر گلزنی
ضررهای تشکیل یک لشکر ناهماهنگ
وصال روحانـی
خبر‌نگار
هوادار، بعد از گذشت شش هفته از فصل جاری لیگ برتر، تنها تیمی است که حتی یک گل هم نزده است. شاگردان سیدمهدی رحمتی، متحمل سه باخت و سه تساوی شده و شش گل هم دریافت کرده‌اند تا در قعر جدول قرار داشته باشند. البته با اینکه در گذشته هم مواردی از گل نزدن برخی تیم‌های حاضر در 24 دوره این رقابت‌ها مشاهده شده اما رکورد گل نزدن هوادار در این فصل هم حدنصابی ویژه است و خبر از ناکامی مطلق سرمربی معروف و جوان این تیم در طراحی و اجرای تاکتیک‌هایی می‌دهد که منجر به گلزنی شود و این تیم را این‌چنین در حسرت گشودن دروازه رقبا باقی نگذارد.
به مثابه کبریت بی‌خطر
رحمتی از آنجا که در دوران بازیگری‌اش دروازه‌بان بود و به واقع یکی از سه سنگربان نخست کشورمان طی یک ربع قرن اخیر محسوب می‌شود، معمولاً نمی‌تواند تیم‌ها و نفراتی را تربیت و راهی میدان کند که مهارت‌های تهاجمی، امتیاز نخست آنها باشد. این یک باور قدیمی و پرطرفدار است که دروازه‌بان‌ها و مدافعانی که مربی می‌شوند، بیشتر در طراحی‌های دفاعی موفق‌اند تا مانورهای تهاجمی. البته در دوران مربیگری رحمتی در پدیده و آلومینیوم در برخی بازی‌ها شاهد نتایج پرگلی بودیم و در معدودی از مسابقات، این تیم‌ها با زدن دو- سه گل راه کسب پیروزی را هموار یا با نیل به نتایج مساوی و پرهیز از باخت آبروداری می‌کردند اما در آن تیم‌ها و موارد هم تعداد دفعات گلزنی شاگردان رحمتی چندان زیاد نمی‌شد.
هوادار در ایام پیش‌فصل لیگ بیست و چهارم، لشکری بیست و چند نفره از بازیکنان جدید را جذب خویش کرد و 10 بازیکن را هم کنار گذاشت ولی اکثر نفرات تازه این تیم کم‌نام و نشان‌هستند و قابلیت‌های متوسطی دارند و مشکل دیگرشان این است که به سبب نداشتن پیشینه بازی کنار یکدیگر، از هماهنگی لازم بی‌بهره‌اند و برگزاری شش مسابقه نخست این تیم نیز نقصان مذکور را رفع نکرده است. در میان تازه‌واردهای هوادار، دانیال ماهینی، مهدی ترکمان، میثم تهیدست و پیمان رنجبری هم قابل مشاهده‌اند، ضمن اینکه محمد عباس‌زاده هم به تازگی به این تیم پیوسته اما جدا شدن نظایر امین قاسمی‌نژاد، ایوب کلانتری، بابک مرادی، کریم اسلامی و علیرضا حقیقی به وضوح از توانایی‌های این تیم کاسته است. اگر کفه ترازویی را برای قیاس نفرات «رفته» با «آمده» قائل باشیم، می‌بینیم که هوادار بیش از آنچه کیفیت به دست آورده باشد، توانایی از دست داده و با تغییر 80 درصد از ترکیب خود عملاً از انتخاب و به‌کارگیری تاکتیک‌هایی که لازمه آن آشنایی بازیکنان تیم با یکدیگر است، فاصله گرفته است. این‌چنین است که هوادار بر اثر انتخاب‌ها و مهره‌گزینی‌های نادرست خود، تبدیل به تیمی فاقد شم گلزنی و به مثابه یک کبریت بی‌خطر شده است.
رنج‌هایی فزون‌تر در راه است
مسائل فوق لزوماً به این معنای حتمی نیست که هوادار در بازی بعدی‌اش به استقلال هم گلی نخواهد زد یا خواهد باخت اما اگر رحمتی در سیاست‌های تهاجمی تیمش تجدید نظر نکند و به طراحی حملاتی مؤثرتر برای شاگردان خود نائل نشود، بعید است که بتواند دروازه آبی‌ها را فرو ریزد و حتی در صورت گل زدن، آنها را با خطراتی بزرگ مواجه سازد.
فوتبال البته صدها «رو» و ده‌ها داستان متفاوت دارد و نمی‌توان براساس گذشته از آینده حرف زد و آن را حکمی قطعی دانست اما استقلال که در لیگ نخبگان آسیا روبه‌روی السد قطر ایستاد و خستگی فیزیکی آن مسابقه سنگین به طور کامل و به سرعت از وجود این تیم زدوده نخواهد شد، می‌تواند امیدوار باشد که پس از انجام پنج بازی کم‌ثمر و بسیار ناامیدکننده به بردی دست یابد که مقدمه‌ای بر توفیق‌های احتمالی بعدی‌اش باشد. به واقع این رحمتی است که باید با دگرگون کردن روش‌های کاری هوادار و ادامه تلاش و ممارست برای ایجاد هماهنگی در جمعی ناهمگون از کنار مشکلات عبور کند و به ساحل نجات برسد. اگرچه جواد نکونام هم در مقام سرمربی این فصل استقلال رنج‌های فراوانی برده اما رحمتی هم باید بداند که مرارت‌های در انتظار وی در صورت روبه‌راه نشدن نتایج این تیم از آنچه تا به حال بوده نیز بیشتر خواهد شد و بعید است که در درازمدت و حتی در کوتاه مدت باعث برکناری او نشود.