حسینی تا این نقطه از لیگ بیست و چهارم کم آورده است
آلومینیوم، تیمی که هرگز مدعی نمی‌شود
وصال روحانـی
خبر‌نگار
ابقای مجتبی حسینی در اراک پس از فصل نسبتاً موفقی که آلومینیوم زیر نظر این مربی 50 ساله در لیگ بیست و سوم طی کرد، این باور را قوت بخشیده بود که این تیم در لیگ بیست و چهارم نیز حضوری خوش خواهد داشت اما براساس وقایع سه هفته نخست این مسابقات چنین چیزی اصلاً شکل نگرفته و حسینی آشکارا کم آورده است. بعد از سپری شدن سه هفته، آلومینیوم یکی از شش تیمی است که حتی یک برد هم کسب نکرده‌اند و اگر در رده‌ای پایین‌تر از دوازدهمی قرار ندارد، به این سبب است که دو بازی از سه بازی‌اش را با تساوی پشت سر نهاده و در یکی از آنها هم شکست خورده و تنها دو امتیاز اندوخته است. این در حالی است که آلومینیوم فصل پیش تا مرحله نیمه نهایی جام حذفی هم پیش تاخت و همین مسائل توقعات را از این تیم بالا برد. توقعاتی که وقوع سلسله مسائلی از تحقق آن در فصل جاری جلوگیری کرده است.
هماهنگی از دست رفته
آلومینیوم در ایام پیش فصل امسال، نظایر احسان مرادیان، میثم آقایی و البته طالب ریکانی مرد اول سال‌های اخیر صنعت نفت را جذب کرد و در قبال آنها با امثال علیرضا نقی‌زاده، احمد گوهری، مرتضی تبریزی و مهدی لیموچی قطع همکاری کرد. همچنین صحبت‌هایی در خصوص الحاق کوین یامگا، بازیکن مصدوم و فرانسوی استقلال به آلومینیوم هم شنیده می‌شد اما این انتقال شکل نگرفت و جدیدترین بازیکن ملحق شده به این تیم رضا مرزبان بوده که عضو تیم ملی جوانان ایران است و فصل گذشته را در نیکا پارس چالوس سپری کرد. یک بررسی ولو گذرا هم در احوالات بازیکنان جدا شده و نفراتی که به آلومینیوم پیوسته‌اند، نشان می‌دهد که این تیم نه به طور خاص چیزهای عظیمی را از دست داده و نه بازیکنانی را گرفته است که بتوانند یک تنه همه چیز را به سود تیم خود تغییر بدهند. محصول مستقیم و بدیهی این قضیه این است که حتی هماهنگی فصل گذشته نفرات آلومینیوم نیز که محصول تلاش مشترک و تمرینات گروهی فراوان بازیکنان تیم و تجربیات برگرفته از برگزاری 30 مسابقه سنگین در لیگ برتر بود، تا حدی از دست رفته و رسیدن مجدد به سطح قبلی هماهنگی این تیم تمرینات بیشتری را می‌طلبد.
ابقا در لیگ کافی است
بخشی از این تمرینات در تعطیلات دو هفته‌ای لیگ که در ارتباط با دیدارهای ملی بوده، صورت پذیرفته و باقی مانده آن نیز در روزهای پیش رو انجام خواهد شد تا به روز بازگشایی لیگ برسیم که جمعه 23 شهریور خواهد بود و به دیدار خانگی آلومینیوم با هوادار در روز شنبه 24 شهریور منتهی خواهد شد. آنچه به حسینی کمک چندانی نمی‌کند، این نکته است که تیمش نه در این فصل و نه در فصل گذشته هرگز با قالب و طرح‌هایی بسته و راهی میدان نشد که از آن اهداف بزرگ طلبیده شود و مدعی جدی و حتی غیرجدی عنوانی باشد و انگار سران آلومینیوم به ابقای صرف در لیگ برتر هم راضی‌اند و سقوط نکردن به دسته‌ای پایین‌تر را هم برای خود توفیقی بزرگ می‌شمرند. پیرو همین طرز تفکر است که بودجه اجرایی و سرمایه کاری این باشگاه نیز هیچ گاه رقمی نجومی نبوده و آلومینیوم با متوسط‌ها ساخته و زیسته و به حداقل‌ها اکتفا کرده است. این در حالی است که چند تیم بزرگ (مدعیان اصلی لیگ طی سال‌های اخیر دائماً از سقف‌های مالی و قانون «حداکثر مخارج عمومی» تخطی کرده و خریدهایی بیشتر از حد مقرر و مجاز داشته‌اند و البته بابت آن چندان هم نقره داغ نشده‌اند. اینکه حسینی با محدودیت‌های خودخواسته باشگاهش چه خواهد کرد و با نفراتی که در اختیار دارد و توش و توانی که در آنها می‌توان سراغ کرد، به کدامین جایگاه و رتبه‌ای در لیگ بیست و چهارم خواهد رسید، مسأله‌ای است که باید صبر کرد و دید و فرجام آن را مشاهده کرد.