مهرزاد؛ آسمانخراش محجوب
بی‌اغراق نیست اگر بگوییم امسال در پارالمپیک پاریس کمتر تیمی به اندازه تیم ملی والیبال نشسته ایران مورد توجه قرار گرفته بود. تیمی که مرتضی مهرزاد را به عنوان دومین مرد بلندقد دنیا در ترکیب خود داشت و حضور او با اینکه خودش تمایلی به این شهرت نداشت، نگاه‌های بیشتری را به ایران جلب کرده بود. تیمی که امسال هم درخشید و تاریخ‌سازی کرد تا برای هشتمین‌بار قهرمان پارالمپیک شده و یک مدال طلای خوشرنگ برای ایران به ارمغان بیاورد.
در نیمه‌نهایی مقابل مصر و در فینال مقابل بوسنی، حضور مهرزاد و ضربات سهمگین او که دفاع حریفان مقابل آن هیچ شانسی برای مقاومت نداشتند، نشان داد که ایران تا چه حد از امتیاز در اختیار داشتن این ستاره بالابلند خود استفاده می‌کند. بازیکنی که رسانه‌های جهانی از او به عنوان اسلحه نه‌چندان سری ایران نام می‌برند.
مهرزاد 36 ساله که دو متر و 46 سانتیمتر قد دارد، در نوجوانی در زمان دوچرخه‌سواری دچار حادثه شد که باعث شد پای راست او دیگر رشد نکند و به همین علت از ویلچر استفاده می‌کند. او پسری بسیار محجوب است که از این همه توجه رضایت ندارد و رسانه‌های بین‌المللی که این روزها محو تماشای مهرزاد بودند، می‌گویند او در زمین والیبال حتی لبخند نمی‌زند و این باعث شده آسمانخراش ایران برای خارجی‌ها شخصیتی مرموز و ناشناخته پیدا کند. روزنامه گاردین در توصیف مهرزاد و نقش او در قهرمانی والیبال نشسته ایران نوشت: «با اینکه مهرزاد در زمین لبخند نمی‌زند ولی کاملاً مشخص است که چقدر عاشق و شیفته این ورزش است. چه در نیمه‌نهایی مقابل مصر و چه در فینال مقابل بوسنی دیدیم که مهرزاد بعد از به دست آوردن هر امتیاز چطور مشت‌هایش را در هوا تکان می‌دهد و از ته دل شاد است.» هادی رضایی سرمربی تیم ملی والیبال نشسته ایران که امسال برای هفتمین‌بار به عنوان مربی ایران در پارالمپیک حضور داشت و پنج‌بار با این تیم به مدال طلا رسیده، کاشف اصلی مهرزاد بوده و می‌گوید او را اولین‌بار زمانی شناخته که شاهد حضورش در صدا و سیما بوده است. رضایی بلافاصله با مهرزاد تماس گرفته و راضی‌اش می‌کند که والیبال نشسته را امتحان کند. سرمربی ایران درباره آن روزها گفته بود: «مهرزاد خودش را منزوی کرده بود ولی من موفق شدم ذهنش را عوض کنم و مرتضی را به جامعه برگردانم.» مهرزاد که از پارالمپیک ریو حضور در این بازی‌ها را تجربه کرده، در پاریس موفق شد برای سومین‌بار مدال طلای پارالمپیک را به گردن بیاویزد. بدون شک، او توجه خارق‌العاده جهانی به خودش در این دوره از پارالمپیک را مدیون خبری است که از جا نشدن او در تخت‌های دهکده پارالمپیک منتشر شد. در توکیو مسئولان برگزاری بازی‌ها برای او تختی ویژه طراحی کرده بودند اما در پاریس او مجبور شد روی زمین بخوابد اما حالا دیگر این خبرها از یاد رفته و آنچه برای همیشه در تاریخ باقی می‌ماند، مدال طلای دیگری است که تیم ملی والیبال نشسته ایران و ستاره بلندبالایش در پاریس به دست آوردند.