ستلایت ارومیه بدون جایزه دلاری شروع میشود
فرصتسوزی به سبک شمشیربازی
رقابتهای شمشیربازی ستلایت اصفهان، فرصتی بود که خیلی زود از دست رفت؛ مسابقهای که فدراسیون جهانی میزبانی آن را برای توسعه شمشیربازی در دنیا به کشورها میدهد. اصفهان هم در ایران سه سالی میزبان این رقابتها شد، آن هم به همت بیژن سرهنگپور، پیشکسوت ورزش شمشیربازی که حامی رقابتها بود. مسابقهای که در چهارمین سال برگزاریاش با قهر اسپانسر مالی آن، از اصفهان به ارومیه اسبابکشی کرد؛ بدون هیچ جایزه دلاری و تنها با حضور 7 بازیکن خارجی از عراق و ترکیه. برخلاف دورههای قبل در ارومیه جای خالی شمشیربازان المپیکی ایران هم بدجوری توی ذوق میزد. با این حساب مسابقه ستلایت بیشتر حکم قهرمانی کشور را پیدا کرد تا یک مسابقه بینالمللی. اگرچه، ستلایت نسبت به کاپ جهانی سطح پایینتری دارد و 4 امتیازش با پیشنهاد عباس فاریابی عضو ایرانی کمیته فنی کنفدراسیون آسیا بین 32 نفر اول تقسیم میشود اما میدان خوبی برای محک شمشیربازان سابر امید و جوان و البته بهترین فرصت برای تجربهاندوزی آنهاست. هرچند بعید نیست این فرصت هم از دست برود، آن هم با پس گرفتن میزبانی رقابتها، چراکه فدراسیون از این فرصت برای حضور تیمهای خارجی هم استفاده نمیکند؛ نه حالا که 7 شمشیرباز عراقی و ترکیهای تنها خارجیهای ستلایت ارومیه بودند که حتی همان سال 2022 هم خارجیها از ستلایت اصفهان خیلی استقبال نکردند. این مسأله را آمار تأیید میکند. در حالی که 26 شمشیرباز از کشورهای آذربایجان، گرجستان، ترکیه، عراق و پاکستان در ستلایت اصفهان حاضر شده بودند، اما سال بعد یعنی 2023 این تعداد به 8 شمشیرباز خارجی از کشورهای گرجستان، عراق و ازبکستان رسید. حتی محسن رنجبر رئیس هیأت مستعفی شمشیربازی اصفهان هم به استقبال ضعیف خارجیها اعتراف کرده بود: «سال قبل سومین دوره این مسابقات در اصفهان برگزار شد و خارجیها استقبال ضعیفی از آن داشتند، 8 شمشیربازی که 5نفر از آنها رنکینگ جهانی نداشتند و ۲۳ شمشیرباز هم ایرانی بودند.» در حالی که همان موقع در ستلایت عراق شمشیربازان 9 کشور شرکت داشتند و ششمیربازان 23 کشور از ستلایت ترکیه استقبال کردند. اما عدم استقبال از ستلایت ایران، به نوعی عملکرد ضعیف فدراسیون شمشیربازی برای میزبانی این مسابقه بینالمللی ثبت در تقویم فدراسیون جهانی را تأیید میکند. چرا برای حضور شمشیربازان در این مسابقه نیازی به حضور شمشیربازان تاپ نیست و حتی آنهایی که فرصت حضور در رقابتهای رسمی دیگر را ندارند، میتوانند روی پیست بروند. اما مهمترین نکته باز هم سکوت فدراسیون درباره این مسأله است؛ سکوتی که ابهامات فراوانی را به دنبال دارد.