لبیب: با دوچرخه قهرمان المپیک رکاب زدم

مهری رنجبر/ علی لبیب رکابزن جوان، با استراحت چندروزه بعد از المپیک، دیشب برای حضور در باشگاهش راهی چین شد. او بعد از تجربه المپیک 2024 پاریس امیدوار است در المپیک بعدی مدال بگیرد: «من خوشحالم که در المپیک 2024 پاریس، خط پایان را رد کردم. امیدوارم با این تجربه در المپیک 2028 نتیجه بهتری بگیرم. شک نکنید از این تجربه برای مدال قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی استفاده می‌کنم.» او که در 21 سالگی در اولین المپیک رکاب زده، رد شدن از خط پایان را اتفاق بزرگی می‌داند: «پاریس اولین المپیکی بود که من در 21 سالگی تجربه کردم. در اوج آمادگی در مسابقه حرفه‌ای پا زدم و درخواست کمیته و وزارت برای رسیدن به خط پایان را بعداز 16 سال محقق کردم که اتفاق بزرگی بود. به نظرم با این نتیجه اعتماد فدراسیون به من بیشتر شد و حتی کم‌کم فدراسیون به بقیه رکابزنان جوان و زیر 23سال بیشتر اعتماد می‌کند.» لبیب المپیک را شروع کارش می‌داند: «هفتادو‌ششمی المپیک برای من تازه شروع کار است. من به این نتیجه بسنده نمی‌کنم و می‌دانم راهی طولانی دارم. اواخر شهریورماه در قهرمانی جهان سوئیس شرکت می‌کنم، میدانی بزرگ و پله‌ای برای پیشرفت. شک نکنید از این به بعد بیشتر از دوچرخه‌سواری می‌شنوید.»
پسر تبریزی، اما از بی‌توجهی مسئولان استانش خیلی دلخور است: «من از حمایت‌های رئیس فدراسیون تشکر می‌کنم، چرا که حامی دیگری جز وی نداشتم، اما از مسئولان استانم توقع حمایت داشتم. شرایط مسابقه استقامت جاده در هر دوره المپیک متفاوت است و رکابزن باید شانس بیاورد تا مسابقه در مسیری تخصصی‌اش باشد، من هم بعد از 16 سال مسابقه را تمام کردم، اما مسئولان استانم هیچ حمایتی از من نکردند. این بی‌توجهی و بی‌مهری به ارزش کارم ناراحت‌کننده است، ولی یاد گرفتم دیگر توقع نداشته باشم. حتی آنهایی که فکر می‌کنند 7 ساعت رکابزنی سخت نیست، فقط یک بار 272 کیلومتر را پا بزنند تا متوجه شوند و البته از آنهایی که پیگیر کارم بودند هم تشکر می‌کنم.» رکابزن جوان المپیکی خوشحال است در پاریس، دوچرخه و تجهیزاتی مثل قهرمان المپیک داشته: «درست است که دوچرخه مدل 2024 را در پاریس تحویل گرفتم اما با چند روز تمرین با آن قلقش دستم آمد و با چند روز رکابزنی روحیه‌ام هم بالا رفت، چرا که من با همان تجهیزاتی پا زدم که قهرمان بلژیکی المپیک  پا زد. همه تجهیزات لازم برای مسابقه را داشتم. البته این دوچرخه هم تحویل خودم داده شد تا در مسابقات به اسم ایران با آن رکاب بزنم.» به گفته لبیب، مربی بلژیکی او را به سمت حرفه‌ای‌گری برد: «حضور ویگنز کنارم خیلی مثبت بود، چرا که با علم روز دنیا مربیگری می‌کند. حتی روی مسائلی که به نظر ما مهم نبود، تأکید داشت و با برنامه‌اش مرا به دوچرخه‌سواری حرفه‌ای برد. قرار است او کنار ما بماند و با برقراری ارتباط با اروپا بیشتر پیشرفت کنیم.»
جستجو
آرشیو تاریخی