در حافظه موقت ذخیره شد...
فریاد خشم فرانسه علیه سرمربی فوتبال زنان
رنار: من حتی غمگین هم نیستم
رنار در ابتدا زمان می‌خواست و در شرایطی نه‌چندان خوب، شاگردانش را به جام جهانی فرستاد. او انقلاب خودش را کرد و بر رختکنی جنجالی پیروز شد و نظم را حاکم کرد. هر چند که تیم او در استرالیا نتیجه لازم را نگرفت.
با این حال، فرانسه در افق، قهرمانی المپیک را می‌دید. هدفی که با رنار به آن امید داشتند اما آرامش لازم در تیم وجود نداشت و در ماه‌های اخیر، حاشیه‌های مختلفی برایش به وجود آمد. از جمله تلاش این مربی برای امضای قرارداد با ساحل عاج در طول جام ملت‌های آفریقا که با نارضایتی زیادی در فرانسه همراه بود.
رنار می‌خواست بدون تمام کردن پروژه‌اش برود و این ناامیدکننده بود. او حتی بعد از ناکامی در المپیک (شکست از برزیل) هم نشانه‌ای از ناراحتی بروز نداد: «من فکر می‌کنم که تیم به‌خاطر عملکردی که ارائه کرد، پاداشش را نگرفت. ما برای تمام تلاش‌هایی که انجام دادیم، باید برنده می‌شدیم. فکر می‌کنم فوتبال برنده نشد.»
رنار حتی وقتی او را شکست‌خورده خطاب کردند نیز این موضوع را قبول نکرد: «آیا در مورد شکست صحبت می‌کنید؟ شکست چیست؟ وقتی در یک مسابقه پیروز نمی‌شویم؟ وقتی جواز حضور در نیمه نهایی را کسب نمی‌کنیم؟ این یک شکست است؟ ما باید مسائل را جدی تحلیل کنیم. این تیم همه کارهای لازم برای موفقیت را انجام داد.»
او در پایان گفت: «من در حرفه‌ام بارها باخته‌ام، برده‌ام و سفر کرده‌ام اما افراد واقعاً ارزشمندی در اطراف من هستند که امشب گریه می‌کنند. البته من حتی غمگین هم نیستم. فوتبال همین است. البته برای بازیکنانم ناراحتم زیرا آنها همه چیزشان را در زمین دادند، آنها دیوانه‌وار کار کردند.»
با این حال، در حالی که فرانسه در فوتبال زنان ناکام ماند، رنار از در پشتی خداحافظی کرد؛ پروژه‌ای که غیرطبیعی شروع شد و به بدترین شکل به پایان رسید.