انتظار برای طلاهای حماسی
محمد حسین نعمتی
راستش را بخواهید طلاهای توکیو به من نچسبید. خوشحال شدم، طبیعی بود ولی هر سه مسابقه‌ای که در آن ایران به مدال طلا رسید به‌گونه‌ای بی‌مزه بود. از آن مسابقاتی نشد که آدم دلش بخواهد چند سال بعد فیلم مسابقه را ببیند. فروغی تیرانداز، چند فشنگ به آخر قهرمانی‌اش قطعی شده بود. کشتی فینال گرایی قبل از 6 دقیقه به نفع او به پایان رسید و گنج‌زاده نیز با ضربه خطای عربستانی بی‌هوش شد و به مدال طلا رسید. خودمانیم، حماسی نبود. منظورم از عبارت «به ما نچسبید» مثل طلای حسن یزدانی در ریو است. حماسی مثل مسابقه‌ای است که 6 امتیاز عقب باشی و در ثانیه‌های آخر طلا را از مشت رقیب مکار (صفتی که صدرالدین کاظمی، گزارشگر رادیو در همان گزارش معروف خودش از این مسابقه به «انور گودیف» رقیب حسن یزدانی داد) دربیاوری. از همان جاهایی که خسته نباشی دلاور و خدا قوت پهلوان را نه تنها هادی عامل بلکه همه ایران به طلایی ما بگویند. همان جایی که همه‌مان با هم زمزمه کنیم: «خوشا به حال مادرت».
می‌دانید منظور از حماسی چیست؟ یک چیزی شبیه فینال تکواندو هادی ساعی در المپیک پکن. همان مسابقه‌ای که روز آخر المپیک برگزار شد. بعد از اینکه ایران از ابتدا تا انتها نتوانسته بود طلا بگیرد، در روز آخر تمام امید یک کشور به هادی تکواندو بود. ساعی قبل از المپیک با بی‌مهری زیاد روبه‌رو شد اما مگر در اراده این مرد می‌توان نفوذ کرد؟ تا فینال همه را با ضربات سنگین خودش از دور خارج کرد تا به یک برج دو متری ایتالیایی برخورد. هادی برای اینکه به او ضربه بزند باید روی هوا راه می‌رفت. هر6 شبکه آن موقع تلویزیون مسابقه هادی را پخش زنده کردند تا مشخص شود چقدر درد بی‌طلایی در المپیک رنج‌آور است. هادی، حماسی طلا گرفت. از آن طلاهایی که می‌چسبد.
البته وزنه‌برداری هم طلای حماسی کم نگرفته است. آخرین مورد طلای کیانوش رستمی. تیان تائو چینی که یک‌بار در اینچئون با حیله، طلا را از کیانوش ربوده بود به ذهنش آمد بار دیگر همان نقشه را اجرا کند. اما نمی‌دانست ایرانی از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شود. تیان تائو، وزنه ۲۱۵ کیلوگرم را بلند کرده بود و سرخوش از اینکه حیله‌اش برای بار دوم گرفته در حال شادی کردن، خشکش زد. او ناباورانه به کیانوش خیره شد که به روی تخته آمده بود و وزنه ۲۱۶ کیلوگرمی را بالای سر برد و قهرمان شد.
حماسی یعنی فریاد ایران کیانوش با مشت‌های گره کرده بعد از شکستن چینی.
دلم از این طلاها می‌خواهد. دلم می‌خواهد در پاریس طلای حماسی بگیریم. به امید موفقیت ورزشکاران ایران در المپیک.