نحسی آمریکا برای سلسائو
همه از برزیل فقط قهرمانی می‌خواهند
سید علی بلندنظر
روزنامه‌نگار
ورزشگاه سو فای در حومه لس‌آنجلس بامداد فردا میزبان آخرین بازی دور اول مرحله گروهی کوپاامریکا بین برزیل و کاستاریکا است. سلسائو در آخرین بازی تدارکاتی خود برابر میزبان کوپا یک بر یک مساوی کرد اما کاستاریکا در مقدماتی جام جهانی 3 بر صفر گرانادا را شکست داد.
برزیل در هر تورنمنتی در هر اندازه‌ای شرکت کند، باید همه را ببرد و این کوپاامریکا هم استثنا نیست. آنها در دو دوره اخیر کوپا تا فینال رفته‌اند اما مرتبه قبل که امریکا میزبانی این مسابقات را برعهده داشت یعنی سال 2016 برزیل برای نخستین بار بعد از 29 سال نتوانست از مرحله گروهی بالا برود. دوریوال جونیور در ژانویه به عنوان مربی برزیل انتخاب شد بعد از آنکه کارلو آنچلوتی تصمیم گرفت در رئال مادرید بماند و کسی که فلامنگو را در سال 2022 به قهرمانی کوپالیبرتادورس رساند، در چهار بازی به عنوان مربی برزیل شکست نخورده است.
سلسائو در دیداری دوستانه در سال 2012 با نتیجه 2 بر صفر به مکزیک باخت و این آخرین شکست برزیل مقابل حریفی از منطقه کونکاکاف بود. درست است که نتایج با جونیور خیلی بهتر از زمان فاجعه‌بار فرناندو دینیز شده اما برزیل تفاوت زیادی با تیمی دارد که تیته در سال‌های 2022-2016 مربیگری‌اش را برعهده داشت، به عنوان مثال برزیل در سه بازی آخرش شش گل خورده است.
برزیل بعد از باخت به پرو در آخرین بازی مرحله گروهی کوپا 2016 در هفت بازی‌اش در مرحله گروهی این رقابت‌ها شکست نخورده است.
تلاش برای رسیدن به چهارمین جام جهانی متوالی برای کاستاریکا خوب شروع شده و این تیم دو بازی اولش را برده با هفت گل‌زده و بدون گل‌خورده. تیم گوستاوو آلفارو که از سال 2016 در کوپا شرکت نکرده، در گروه سختی واقع شده است که علاوه بر برزیل، کلمبیا و پاراگوئه نیز در آن حضور دارند و برای اینکه بعد از 20 سال بتوانند حضور در مرحله حذفی کوپاامریکا را تجربه کنند، کار سختی پیش رویشان است.
کاستاریکا 9 باخت متوالی برابر برزیل داشته و در سه بازی آخر موفق به گلزنی نشده، تنها برد این تیم برابر برزیل هم به مسابقات سال 1960 در قهرمانی پان‌امریکن مربوط می‌شود.
غایبان بزرگ
بازیکنان بزرگی تیم ملی برزیل را در کوپاامریکا همراهی نمی‌کنند ازجمله ادرسون، دروازه‌بان منچسترسیتی که در دیدار با تاتنهام دچار آسیب‌دیدگی چشم شد، کاسمیرو که در منچستریونایتد بشدت افت کرده بود، نیمار، بهترین گلزن تاریخ تیم ملی برزیل که همچنان در حال درمان رباط صلیبی است و دوران ریکاوری را طی می‌کند و ریچارلیسون که دچار مصدومیت ساق پا شد. نبود ادرسون به معنای آن است که بنتو و رافائل به عنوان ذخیره آلیسون در تیم حضور دارند.
مارکینیوش با 85 بازی ملی باتجربه‌ترین بازیکن برزیل است و لوکاس پاکتا از وستهام چهار بازی تا 50 بازی ملی فاصله دارد. رودریگو تنها گل بازی با امریکا را زد و به نظر می‌رسد خط حمله در قبضه رئال مادریدی‌ها باشد؛ او به همراه اندریک و وینیسیوس جونیور که این آخری احتمالاً در فهرست توپ طلای امسال هم باشد.
تازه‌وارد
داگلاس سیکورا تنها بازیکن کاستاریکا است که بدون یک بازی ملی برای بازی در این تورنمنت انتخاب شده، اندی روخاس و ییسون مولینا هم هر کدام تنها یک بازی ملی دارند. از آن طرف فرانسیسکو کالوو، مدافع تیم و ژوئل کمپبل، هافبک هجومی‌شان باتجربه‌ترین‌ها هستند که هر کدام بیش از صد بازی ملی دارند.
اورلاندو گالو در دو بازی مقدماتی جام جهانی سه گل زد و آلوارو زامورا و جرالد تیلور دیگر گلزنان پیروزی برابر گرانادا بودند که اولین گل‌های ملی‌شان بود.