موجودی نادر در لیگ برتر
محــــــــرم؛ دریای آرامش
وصال روحانـی
خبر‌نگار
از وقتی نویدکیا سرمربی مس رفسنجان شده، این تیم در 13 بازی‌اش که دو تای آن مربوط به جام حذفی بوده و بقیه مرتبط با لیگ، فقط یک بار پذیرای شکست شده است و شنبه شب هم که مسی‌ها در چهارچوب هفته بیست و هفتم لیگ مقابل تیم سابق و خانه ازلی «محرم» یعنی سپاهان قرار گرفتند، حاصل کارشان تساوی 1-1 در برابر رقیب پرستاره و تیمی بود که با وجود لغزش‌های متعدد در این فصل هنوز هم بخت کسب رتبه سوم لیگ و به تبع آن رسیدن به مجوز شرکت در مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان آسیا را دارد.
طول مدت دوری نویدکیا از لیگ برتر و مربیگری نکردن در این سطح به دو سال و اندی بالغ شد و او سرانجام در پایان نیم‌فصل اول لیگ بیست و سوم به جای ساکت الهامی که حضوری ناموفق در رفسنجان داشت، هدایت تیم مس این شهر را در دست گرفت. هر چیزی که در لیگ برتر طی غیبت نویدکیا تغییر کرده باشد، رفتار و مرام این مرد آرام و برخورد توأم با تعقل و انصاف او با مسائل موجود عوض نشده و وی طوری در نشست‌های مطبوعاتی حرف می‌زند که انگار همان چند دقیقه پیش‌تر از میدان یک مسابقه پرتنش رهایی نیافته است.
دریای آرامش این مرد ستودنی است و هرگاه تیم او به سبب برتری‌های فنی و میدانی حریف نتیجه نگرفته باشد، وی بدون بهانه آوردن به رجحان رقیب و صلاحیت‌اش برای رسیدن به موفقیت اعتراف می‌کند.
نویدکیا اهل بهانه آوردن و انداختن گناهان ناکامی شاگردانش به گردن داوران و بدخواهان خیالی یا واقعی نیست و شب و روز مدعی توطئه کردن سایرین علیه خودش و تیمش نمی‌شود.
او ضمن ستودن تلاش بازیکنانش، توانایی نفرات رقیب را هم می‌ستاید و بارها از زبان وی شنیده شده که حریف صلاحیت زدن گل‌هایی بیشتر و کسب پیروزی را هم داشته است. بله، در دنیای مربیان بعضاً کم انصاف و کم‌لطف ما که زمین و آسمان را به هم می‌بافند تا ناکامی تیم خود را توجیه و نقش و سهم خود در این فرایند را انکار کنند و مکرراً به حریف بی‌احترامی کلامی می‌کنند، متانت ذاتی نویدکیا و گفتار مبتنی بر عدل وی همچون وزیدن یک نسیم ملایم و جانبخش است؛ نسیمی در بطن طوفان‌های بداخلاقی.
نویدکیا اهل بهانه آوردن و انداختن گناهان ناکامی شاگردانش به گردن داوران و بدخواهان خیالی یا واقعی نیست و شب و روز مدعی توطئه کردن سایرین علیه خودش و تیمش نمی‌شود