بازی را عوض کن و باثبات باش
خامه روی کیک را قورت بده
فاطمه غفاری
روزنامه نگار
بی‌ثباتی همیشه بد نیست. در این روند سینوسی، همیشه نقطه اوج این بسامد جذاب و هیجان‌انگیز و البته غافلگیرکننده است. تیم ملی در همین جام ملت‌ها ثابت کرده که شاید در نقطه پایین این سینوس می‌تواند به بدی بازی برابر سوریه و هنگ‌کنگ باشد و ما را جان به لب کند اما در نقطه اوج می‌تواند همانند نیمه دوم بازی برابر ژاپن چنان آفتاب عالم‌تابی را طلوع دهد که چشم همه را خیره نماید.
نکته ترسناک اما همین بی‌ثباتی است که روی دیگری هم دارد. این تیم قابلیت این را دارد که در دیگر بازی‌ها نیز در ارائه آن فوتبال بی‌نظیر در نیمه دوم بازی برابر ژاپن ثبات نداشته باشد و ناگهان چهره‌ای دیگر از خود ارائه نماید.
تیم ملی که در نیمه دوم بازی با ژاپن تیغ حذف و تبعات آن را بر گردن خود احساس می‌کرد تا دیگر چیزی برای از دست دادن نداشته باشد، به طور کامل ترس خود را در رختکن جا گذاشت تا با ارائه یک بازی شجاعانه و سلحشورانه روی خوب خود را به شکلی تمام‌رخ نشان دهد و خاطره‌ای تا همیشه خوب از این بازی برای فوتبال ملی ما برجا بگذارد.
ایران حالا به نیمه نهایی برابر قطر رسیده؛ جایی که خامه پس از آن کیک سفت و لعنتی ژاپن محسوب می‌شود و انتظارها به گونه‌ای تعبیر شده که تیم ملی خیلی راحت‌تر بتواند این خامه را قورت دهد. البته که در طول تورنمنت‌هایی از این دست همیشه همین خامه گلوگیر ما شده که باید به شدت از تکرار این موضوع در این جام اجتناب کنیم.
این ترس حاصل چند دهه تجربه مشابه برای فوتبال ایران در تورنمنت‌های مختلف است و این موضوع به همان بی‌ثباتی در خوب بودن در کل مسابقات جام برمی‌گردد. مثال‌های تاریخی فراوانند؛ جایی که تیم ملی در جام ملت‌های 96 با اقتدار کره و عربستان را برد اما در نیمه نهایی نتوانست همه آن خوب بودن را تکرار کند. جایی که در جام جهانی 2014 تیم ملی برابر آرژانتین عالی بازی کرد و یک امتیاز مفید برابر نیجریه گرفت و در شبی که همه فکر می‌کردند بوسنی را به راحتی می‌برد تا به مرحله بعد صعود کند، به بدترین شکل ممکن باخت. جایی که در جام ملت‌های 2004 کره جنوبی را در یکی از دراماتیک‌ترین بازی‌های جام ملت‌های آسیا شکست داد اما برابر چین در نیمه نهایی نتوانست نمایش درخشان خود را برای فینالیست شدن تکرار کند. جایی که در جام جهانی 2018 پیروزی عالی برابر مراکش و نمایش فوق‌العاده برابر اسپانیا می‌توانست به شاهکار صعود برابر پرتغال بینجامد اما دقت لازم برای این بزرگی نبود. جایی که در جام جهانی 2022 بعد از آن بازی عالی برابر ولز همه چیز برای صعود ایران از گروهش ولو با یک مساوی فراهم بود اما به راحتی تسلیم آمریکا شد.
همه این سیاهه بالا که نشأت گرفته از یک بی‌ثباتی در خوب بودن در طول یک تورنمنت برای تیم ملی ایران محسوب می‌شود، سبب شده که باز هم با رسیدن به بازی سرنوشت که حکم خامه روی کیک را دارد، از چشیدن آن هراس داشته باشیم ولو اگر بازی برابر قطر باشد. تیمی که ژاپن را با یک نمایش فوق‌العاده درخشان کنار زده، قطعاً نباید برابر قطر مشکلی داشته باشد.
ترس ما از قطر نیست. ترس ما از همان بی‌ثباتی است که گاهی ما را بسان یک قهرمان در نیمه دوم بازی برابر ژاپن چهره می‌زند و گاهی یک ناکام محض در رسیدن به خط پایان. شاید نباید از این پیروزی ارضا شویم. شاید نباید این جمله را در ذهن لقلقه کنیم حالا که ژاپن را بردیم، در صورت باخت برابر قطر و نرسیدن به فینال چیزی از ارزش‌های ما کم نمی‌شود. شاید نباید این بار دیگر در باد یک برد بزرگ خواب برویم که با یک باخت تمام آن را ضدحال کنیم.
تیم ملی به یکی از بزرگ‌ترین اهدافش در طول این بازی‌ها رسید که همان شخصیت‌سازی برای خود بود اما این همه هدف قطعاً نیست و صرفاً پیروزی بر ژاپن در یک چهارم نهایی نباید غایت قله این تیم در فتح کردن باشد. تیم ملی در حال حاضر فقط در دو بازی پیش رو همان ثبات بازی خود در نیمه دوم برابر ژاپن را می‌خواهد؛ کاری که اگر تیم ملی ایران قادر به انجام آن باشد جایی در تاریخ را برای همیشه به خود اختصاص خواهد داد.