بهترین نیمه دوم 10 سال اخیر تیم ملی با عنصر شجاعت
محمد قراگزلو
روزنامه نگار
نمی‌دانم بین دو نیمه بازی با ژاپن چه گذشت اما هر حرفی بین کادر فنی و بازیکنان رد و بدل شد جدا از تأثیر فنی و بازگشت شرایط مسابقه یکی از بهترین نیمه دوم‌های تاریخ فوتبال تیم ملی حداقل در ده سال اخیر را رقم زد.
تیم ملی ایران ده دقیقه ابتدایی و 5 دقیقه پایانی نیمه نخست کیفیت نسبتاً قابل قبولی ارائه داد و حتی برای گلزنی خیز برداشت، منتهی یک اشتباه محرز در پیش بردن بازی داشت.
تیم ما بی‌جهت شتابزده وارد میدان شد و این شتاب بیهوده شرایط بازی را تحت تأثیر قرار داد. تیم ما طوری وارد زمین شد که انگار یک گل از حریف خورده بود و طمأنینه و تمرکز را فراموش کرد. دستپاچگی و شتابزدگی بی‌مورد در شروع مسابقه بی‌دلیل بود و مطمئناً دلیل اصلی رقم خوردن گل ژاپن شد. با مروری به گل ژاپن به این نکته پی خواهیم برد که این گل با اشتباه سریالی بازیکنان تیم ما به ثبت رسید که دقیقاً ناشی از همان دستپاچگی و عدم تمرکز بود.
با این حال آنچه در نیمه دوم اتفاق افتاد فوق‌العاده بود. با قاطعیت می‌توان گفت مهم‌ترین و بزرگترین تفاوت نمایش دو نیمه تیم ملی مقابل ژاپن شجاعت بود. تیمی که بین دو نیمه به خودباوری رسید و آنقدر شجاع بود که به دروازه حریف حمله کند و باور داشت که به گل خواهد رسید.
این باور از دقیقه 46 در تیم ما، در حرکات بازیکنان دیده می‌شد و تداوم آن باید به نتیجه می‌انجامید حتی اگر بازوی سردار یک گل زیبا را پرپر می‌کرد یا کمک داور ویدئویی اعتقادی به خطای هند بازیکن حریف نداشت.
نمایش نیمه دوم تیم ملی که با شجاعت و جسارت خاصی رقم خورد قطعاً یکی از بهترین و شاید هم بهترین نمایش‌های تیم ملی در بازی‌های ده سال اخیر تیم ایران بود که باعث شد غولی که خودمان ساخته بودیم را شکست داده و به نیمه نهایی جام ملت‌ها قدم بگذاریم.
شجاعت همان حلقه مفقوده در بازی نیمه نخست تیم ملی بود که در نیمه دوم به تیم تزریق شد و برآیند کار چیزی بود که شاید تصور نمی‌کردیم؛ یک بازی سراسر تهاجمی و برتر مقابل ژاپن؛ تیمی که بهترین بازیکنان آسیا را دارد و قبل از این تورنمنت همه را ترسانده بود.