تیم بنتو ژنرال ندارد؛
امارات در حسرت عبدالرحمان
سعید آقایی
روزنامه نگار
فوتبال امارات را از سال‌های دور می‌شناسیم. کشوری که مأمن و مقصدی برای فوتبال ایران بوده و همیشه آغوش گرمش را برای ستاره‌های ایران باز گذاشته. امارات پاتوق فوتبال ایران در تمام این سال‌ها بوده و بخشی از مهم‌ترین ستاره‌های ایران در چند دهه اخیر در فوتبال امارات طنازی کرده‌اند و جالب اینکه امارات برای آنها سکوی پرتابی به سوی دروازه‌های بهشت بوده. از جواد نکونام گرفته تا مسعود شجاعی که جملگی بعد از حضور در امارات به اروپا رفته‌اند. فوتبال به واسطه حضور گسترده ایرانی‌ها در این کشور همیشه تحت تأثیر فوتبال ایران بوده و تک ستاره‌هایش فوتبال فانتزی و رمانتیک را با مؤلفه‌های فوتبال فیزیکی درهم آمیخته‌اند و کیفیت متفاوتی از بقیه ستاره‌های صحرای عرب داشته‌اند. ستاره‌هایی دیرپا که عمر حضور آنها در اسکواد اصلی بیش از یک دهه‌‍ونیم بوده. اسماعیل مطر شاید سرشناس‌ترین آنها باشد. یک ژنرال واقعی در امارات که فوتبال امارات بشدت به او وابسته بود و در کویر یک گل خودرو به شمار می‌رفت. در کنار مطر، احمد خلیل و علی مبخوت هم بوده‌اند که هر دو در خط حمله امارات حضور دیرپایی داشتند و همه توپ‌ها در امارات به آنها ختم می‌شد. سبک فوتبال امارات همیشه ستاره محور بوده و یک ستاره محوری کار را برای آنها درمی‌آورد. در سال‌های اخیر اما یک ستاره متفاوت در امارات همه چشم‌ها را خیره کرده بود. ستاره‌ای که به واقع یک فوتبالیست کامل و فوق‌العاده بود که با ستاره‌های قبل از خود در امارات نیز تفاوت داشت. یک ژنرال بی‌همتا که شاید کامل‌ترین فوتبالیست تاریخ امارات بوده؛ عمر عبدالرحمان. ستاره‌ای که تکنیک، فانتزی، شور، شعور، هوش، قدرت پاسوری و بازیسازی و راهبری را با هم داشت و همچون نگینی در ترکیب تیم ملی امارات می‌درخشید. عمر فوتبال را از جنس دیگری بازی می‌کرد و درون زمین غیرقابل مهار بود. افسوس بزرگ فوتبال امارات مصدومیت شدید و پایان زودهنگام دوران اوج عبدالرحمان است. ستاره‌ای که به نظر نمی‌رسد تا چند دهه بعد نظیر او در صحرای امارات بروید و شکوفا شود. تیم ملی امارات در جام ملت‌های آسیا در قطر یک تیم دونده، جنگنده و سختکوش نشان داده. تیمی که زیر نظر پائولو بنتو بدل به یک تیم نسبتاً منظم و سختگیر شده که رگه‌های فوتبال پرتغالی را هر چند کمرنگ در زمین پیاده می‌کند. آنها آشکارا تحت تأثیر تفکرات بنتو بدل به تیم متفاوتی شده‌اند و دیگر آسان‌گیر نیستند و به سادگی تسلیم نمی‌شوند. با وجود این در ترکیب این تیم سختکوش و سختگیر جای یک ژنرال خالی است. یکی مثل عمر عبدالرحمان که با تکنیک و قدرت راهبری‌اش نبض تیم را در دست بگیرد و به بازی امارات ریتم بدهد. تیم بنتو تیم کاملی نیست و البته که برای رسیدن به جمع برترین‌ها شانس زیادی ندارد اما برای موفقیت یک عمر عبدالرحمان کم دارد.