دگردیسی عراق با سرمربی اسپانیایی
کاساس، دیوانه‌ای که یک تیم ساخت!
سعید آقایی
روزنامه نگار
برای کشوری که همیشه در گیرودار جنگ‌های داخلی، تفرقه و ناامنی و نابسامانی بوده و جنگ جزو لاینفک آن به شمار می‌رود، فوتبال مثل یک مخدر قوی است که می‌تواند با آن دردها و آلام خود را حتی به طور موقت تسکین دهد. اگرچه همین مخدر زیر سایه جنگ هیچ وقت نتوانسته عرض اندام کند و بدل به یک مسکن حداقلی شده. ستاره‌هایی که آواره این کشور و آن کشور هستند و لیگی که قوام و پیوستگی کاملی ندارد، سبب شده تا عراق هرگز نتواند به آن کیفیت ممتازی که می‌تواند، دست پیدا کند.
فوتبال عراق زیر سایه منحوس جنگ و اختلافات داخلی هیچگاه رشد نمی‌کند و به اوج نمی‌رسد. ستاره‌های عراقی هنوز شکوفا نشده، آواره می‌شوند و اگر بمانند در یک کشور نفرین‌شده جایی برای تبلور و شکوفایی و پیشرفت نخواهند داشت. هیچ عاقبت بخیری در کار نیست؛ چه برای رفته‌ها و چه برای مانده‌ها. در عراق هیچ مربی درجه یک و تراز اولی پا نمی‌گذارد چرا که امنیت و جانش را در خطر می‌بیند و اغلب مربیان خارجی به پیشنهاد عراقی‌ها بلادرنگ و بدون بررسی پاسخ منفی می‌دهند.
همین مشکلات پایدار و طولانی و کلیشه‌ای سبب شده تا فوتبال عراق هیچگاه نتواند به اندازه کیفیت و توانایی‌هایش در آسیا رشد کرده و موفق شود. با این وجود به نظر می‌رسد در جام ملت‌های آسیا در قطر قصه متفاوتی در پیش باشد. درست شبیه قصه‌ای که در سال 2007 روایت شد و تیمی پرستاره و متحد از دل ویرانه‌های بین‌النهرین برخاست و به جام چنگ زد. تیم 2023 اگرچه با آن تیم تفاوت‌های شگرفی دارد و ستاره‌هایش با وجود همه توانایی‌ها به گرد پای ستاره‌های آن نسل نظیر یونس محمود، نشات اکرم، علا عبدالزهرا و... نمی‌رسند اما وجه تشابه این دو تیم همین اتحاد و یکدلی و البته تیم بودن است. عراق فعلی یک تیم واقعی به نظر می‌رسد؛ انگاره‌ای که در بازی برابر ژاپن مدعی به عینه اثبات شد.
شاید این تیم بودن ریشه در تفکرات مردی داشته باشد که روی نیمکت تیم نشسته. خسوس کاساس اسپانیایی که تا پیش از حضور روی نیمکت عراق رزومه دندان‌گیر و مهمی نداشته اما برای کشوری که جنگزده و بدون امنیت باشد و تقریباً هیچ مربی به پیشنهاد عراقی‌ها پاسخ مثبت نمی‌دهد، یک غنیمت ویژه محسوب می‌شود. مربی جویای نامی که پس از مدت‌ها دستیاری به دنبال نفر اول شدن بود و عراق برایش یک فرصت ویژه به شمار می‌رود. کاساس سال‌ها در کنار لوئیس انریکه در تیم ملی به عنوان دستیار فعالیت داشته و یک دوره کوتاه هم در لیگ برتر و باشگاه واتفورد این تجربه را تکرار کرده. مردی که البته او نیز برای حضور در عراق مردد بوده و با مشاوره لوئیس انریکه و البته سفیر اسپانیا در عراق سرانجام پذیرفته تا روی نیمکت شیرهای بین‌النهرین بنشیند.
با این وجود حضور کاساس روی نیمکت تیم ملی عراق چندان با استقبال کارشناسان و رسانه‌ها همراه نبود. چه اینکه او علاوه بر رزومه لاغرش، یک مربی اصولگرا و تکنوکرات است و در تیم ملی عراق تصمیمات مهم و جنجالی گرفته که افکار عمومی و رسانه‌ها چندان با آن موافق نبودند. خط زدن دانیلو سعید که در لیگ نروژ یک ستاره است، جنجالی‌ترین تصمیم کاساس بود که سبب شد تا همه رسانه‌ها به شدت علیه او جبهه بگیرند. از جمله عبدالرحمان یک عراقی‌الاصل ساکن اروپا که در جریان بازی کره جنوبی و بحرین با ما هم‌صحبت شد و اعتقاد داشت کاساس یک مربی دیوانه است که بهترین بازیکن حال حاضر عراق را خط زده و تیمش خیلی زود با جام هجدهم خداحافظی خواهد کرد. این سؤالی بود که خبرنگار ایران ورزشی در کنفرانس مطبوعاتی بازی با ژاپن از سرمربی اسپانیایی عراق پرسید و دلیل خط زدن نام دانیلو سعید را جویا شد اما کاساس با هوشمندی به این سؤال پاسخی نداد. با این وجود نمایش قهرمانانه عراق برابر ژاپن مدعی اصلی قهرمانی و شکست چشم‌بادامی‌های پرستاره در یک بازی سلحشورانه، ثابت کرد که کاساس تیم سختکوشی ساخته که می‌تواند تاریخ را تکرار کند. تیمی که به معنای واقعی تیم است و ماجراجویی بسیاری دارد. حالا و پس از این نمایش جذاب برابر ژاپن دیگر همگان، عراق و کاساس را باور کرده‌اند و به او ایمان دارند؛ حتی آن خبرنگار عراقی هم احتمالاً دانیلو سعید را فراموش کرده و با این نظریه موافق است!