در حافظه موقت ذخیره شد...
بدترین بازی فصل!
روزنامه نگار
انتظارش را داشتیم. اینکه دربی مثل همیشه بدترین بازی فصل باشد. 48 ساعت مانده به این بازی بزرگ نوشته بودیم که دربی همیشه بدترین بازی فصل است که تنها به درد بیماران اعصاب و روان می‌خورد که با تماشای این بازی ملال‌آور و بی‌کیفیت بدون نیاز به قرص والیوم و دیازپام به خواب بروند! این نه یک پیش‌بینی واقع‌گرایانه بلکه برگرفته از سابقه این بازی و شرایط دو تیم بود که چنین فرضیه‌ای را منطبق بر حقیقت می‌کرد و مثل همیشه دربی 102 به این فرضیه هاشور واقعیت زد.
در طول بیش از 110 دقیقه بازی آنچه دیدیم، تنها یک جنگ بی‌خاصیت حوصله‌سربر بود با اعتراضات بی‌شماری که بازی را بدل به یک دعوای بی‌حاصل کرد، به اندازه‌ای که بیشتر از فوتبال- البته اگر اسمش را فوتبال بگذاریم- اعتراض و دعوا دیدیم که هیچ حاصلی نداشت. اغراق نیست اگر ادعا کنیم حتی در دادگاه هم نظیر ندارد که یک متهم و یا یک شاکی اینگونه اعتراض کند! در طول بازی حتی یک صحنه، بله حتی یک صحنه جذاب و یک برنامه تاکتیکی ندیدیم و آنچه ورای اعتراضات به چشم آمد، اشتباهات بازیکنان و حتی مربیان دو تیم بود. طعنه‌آمیز اینکه هر دو گل بازی هم با اشتباهات فاحش بازیکنان دو تیم به دست آمد و در آن ردپایی حتی کمرنگ‌تر از تاکتیک، برنامه، پلن و... به چشم نیامد. تأسفبار است که مربیان و بازیکنانی که روی هم ترنوور مالی آنها به هزار میلیارد می‌رسد اما از دادن یک پاس ساده در زمین به هم عاجزند و یا یک برنامه ساده تاکتیکی ندارند. این حکایت مکرر دربی فوتبال ایران است. دربی 102 اما در ملال و زشتی مرزهای قبلی را هم رد کرد و تصویر تازه‌ای را از یک بازی بیهوده و بی‌خاصیت ارائه داد که تا به امروز ندیده بودیم؛ این در حقیقت تنها سورپرایز دربی بود!