اسکیت‌بازی که از تیم ملی خط خورد ولی در هانگـــــــــــــژو مدال گــــــــــرفت
احمدی: با پاداشم ماشین می‌خرم
پریسا غفاری
روزنامه‌نگار
ترانه احمدی اولین‌ها را برای اسکیت به دست آورده؛ بعد از اولین طلای جهانی که سال۱۳۹۶ برای این رشته گرفت، در بازی‌های آسیایی هانگژو هم او تنها اسکیت‌باز ملی‌پوشی بود که روی سکو رفت و با مدال نقره‌اش تاریخ‌ساز شد. ترانه در حالی مدال دوم را به دست آورد که قرار نبود مسافر هانگژو باشد؛ او قبل از بازی‌ها از تیم ملی خط خورده بود! ولی حالا به‌عنوان مدال‌آور بازی‌ها به سؤالات پاسخ می‌دهد.
مدال نقره شما ظاهراً یک مدال ناخواسته بود!
برای بازی‌های آسیایی اسم مرا خط زده بودند. یک انتخابی دوباره گذاشتند که توانستم مسافر هانگژو شوم. یادم می‌آید در مسابقات کاپ دو جهانی آزاد ایتالیا خیلی خوب نبودم و به‌خاطر همین فدراسیون می‌خواست مرا کنار بگذارد اما از فروردین ماه با شروع اردوها، من همیشه بهترین و شماره یک تیم بودم. وقتی هم که مدال گرفتم، گفتند خدا را شکر که تصمیم ما عوض شد.
ولی ناگهان تصمیم تغییر کرد؟
در کاپ جهانی فرانسه همه رقبای اصلی‌ام آمده بودند؛ همه آنهایی که قرار بود در هانگژو باشند. در آن مسابقات من بهترین بازیکن ایران شدم. بعد از آن بود که تصمیم گرفتند دوباره مسابقه انتخابی بگذارند. من و رقیبم، اسکیت‌باز البرزی ۶مسابقه دادیم و من همه را بردم. من تنهایی از اصفهان به تهران آمده بودم ولی رقیبم با همه دوستانش در مسابقه حاضر بود. با این حال، علیه من جوسازی کردند و گفتند با پارتی‌بازی انتخاب شدی.
حالا واقعاً پارتی داشتی؟
نه به خدا. از استارت تا پایان مسابقه سنسور بود، تایم هم که مشخص بود. هیچ‌کسی نمی‌توانست در نتیجه مسابقه دخالت کند. در این مدت خیلی صحبت کردند و گفتند که حق من نبوده به بازی‌ها بروم اما با مدالی که گرفتم، ثابت کردم حق با من است. یک تاریخ‌سازی را رقم زدم.
در ایران، همه اسکیت را رشته‌ای تفریحی می‌دانند.
در این مدت همیشه نگاه این بوده که اسکیت همان ورزشی است که در پارک و خیابان بازی می‌کنند. بعد از اینکه ما در بازی‌های آسیایی شرکت کردیم و مدال گرفتیم، وضعیت بهتر شد.
در هانگژو چقدر با مدال طلا فاصله داشتی؟
در شروع دیر راه افتادم. سه‌صدم ثانیه کم آوردم!
چقدر پاداش گرفتی؟
شش هزار دلار واریز کردند.
با جایزه چی می‌خری؟
می‌خواهم اگر بشود یک ماشین بخرم!
نکته جالب اینکه اسکیت‌بازان تیم فری‌استایل، همه اصفهانی هستند. در اسکیت هم باند اصفهانی دارید؟!
بله! اصفهان پایتخت اسکیت ایران معرفی شده است. بهترین اسکیت‌بازان از اصفهان بوده‌اند. سرمربی تیم ملی نیز اصفهانی است.
حق دیگر استان‌ها را می‌خورید؟!
بیایند مسابقه بدهند؛ هرکسی بُرد، او انتخاب شود (خنده)!
هزینه‌های اسکیت بالاست؟
یک کفش اسکیت؛ 60 میلیون تومان! اسکیت ورزشی پرهزینه است، چرا که در سطح حرفه‌ای باید هر قسمتی از کفش را جداگانه تهیه کنید. برای اسکیت‌هایی که ما استفاده می‌کنیم، قالب پای‌مان را اندازه می‌گیرند و می‌سازند. اسکیت باید جدا باشد، تیغه جدا بوده، چرخ و بلبرینگ هم جداگانه تهیه می‌شود و حتی «بوش» بلبرینگ هم جداگانه است.
اوقات فراغت چه می‌کنی؟
اگر زندگی مرا نگاه کنید، می‌بینید هیچ زمان خالی ندارم. در اوقات فراغت فقط می‌خوابم تا برای تمرین آماده باشم! حالا هم دانشجوی سال آخر کارشناسی رشته تربیت بدنی دانشگاه اصفهان هستم. مسئولان دانشگاه از من خیلی حمایت کرده و کمکم کردند. استادان در نبودنم همکاری داشتند. رئیس دانشکده نیز در این زمینه همکاری کرد. صبح تا ظهر دانشگاه هستم، ظهر از همانجا به تمرین می‌روم و شب که می‌رسم، فقط می‌خوابم!
فیلم و سریال هم نمی‌بینی؟
فیلم که اصلاً، سریال هم اصلاً اصلاً.
اهل موسیقی هم نیستی؟
شاید در راه برای اینکه حوصله‌ام سر نرود، گوش کنم.
صحبت پایانی ...
مهم‌ترین هدف من مسابقه ریل گینز ایتالیا در سال آینده است که المپیک اسکیت محسوب می‌شود. از حالا برای مدال طلای این مسابقات، برنامه‌ریزی کرده‌ام و تمرین را رها نمی‌کنم. البته از مربی و خانواده‌ام تشکر می‌کنم که حامی‌ام بودند و با من ساختند. اگر آنها کنارم نبودند شاید هیچ‌وقت اینجا نبودم. خیلی جاها اذیت‌شان کردم، ولی به پایم ایستادند و مرا به این جایگاه رساندند.