در هانگژو یک لحظه غفلت کار دستم داد
میرحسینی: در جام‌جهانی، برزیل را دست کم گرفتیم
فائزه زمانی
روزنامه نگار
ملیکا میرحسینی ملی پوش تکواندوی ایران بعد از دوری 8-9 ماهه از شیاپ چانگ، با مدال برنز بازی‌های آسیایی کامبک زد. بعد از هانگژو در رقابت‌های میکس جام جهانی هم روی سکوی سوم ایستاد تا فعلاً روی دور برنز باشد. او که 8-9 ماه قبل شرایط خوبی در رنکینگ داشت، با پارگی ACL روز به روز دورتر از المپیک پاریس شد تا جایی که حالا عملاً شانسی برای حضور در این رقابت‌ها ندارد و باید 4 سال دیگر صبر کند. او حالا به گفته خودش هم در هانگژو و هم در جام جهانی توانایی کسب مدالی خوشرنگ‌تر را داشته اما در بازی‌های آسیایی یک لحظه غفلت و در جام جهانی کره هم دست کم گرفتن تیم برزیل کار دستش داده است تا به برنز بسنده کند.
در رقابت‌های تیم دختران و در مبارزه با چین چقدر به برد نزدیک بودید؟
من در تیم دختران از همه باتجربه‌تر بودم؛ قبلاً سابقه حضور در مسابقات تیمی را داشتم اما یلدا و تینا هم‌تیمی‌هایم اولین بار بود در مسابقات تیمی شرکت می‌کردند.
مقابل چین تا لحظه آخر جلو بودیم و ثانیه آخر، بازی از دستمان خارج شد و حتی شانس این را داشتیم خیلی راحت چین را شکست دهیم.
سیستم این مسابقات کمی متفاوت بود و نحوه امتیازدهی فرق داشت و ما آشنایی کامل با آن را نداشتیم. از طرفی اولین تیم به زمین رفتیم و اولین مبارزه جام جهانی را انجام دادیم.
به نظر می‌رسد در رقابت‌های میکس، برزیل را دست کم گرفتید.
بله همینطوراست، در مسابقات میکس برزیل را دست کم گرفتیم، برای این مسابقات برنامه خاصی داشتیم، تیم دختران برزیل نامدار بوده و حتی یکی از تکواندوکارانشان هم چند ماه قبل مدال برنز جهان را کسب کرده بود، به همین خاطر قرار بود تیم پسران هجومی کار کنند و امتیاز بگیرند، تیم دختران هم حفظ امتیاز کنند اما متأسفانه مقابل برزیل نتوانستیم برنامه‌هایمان را پیاده کنیم. ضربات صورت در این مسابقات 15 امتیاز داشت، میرهاشم حسینی و امیرمحمد بخشی چندین ضربه زدند که به وضوح دیده می‌شد اما امتیازاتش ثبت نشد و همین هم به ضرر ما شد. در کل اتفاقات ریزی افتاد که بازی را از دست ما خارج کرد و باعث باختمان شد.
جای خالی مینو مداح سرمربی تیم ملی در کره جنوبی احساس می‌شد؟
به هر حال فرقی نمی‌کند، تمرینات ما همزمان زیر نظر مداح و ساعی برگزار می‌شد، فدراسیون بخاطر همراهی مداح با کیانی و نعمت‌زاده در تورنمنت اردن و پاکستان مجبور شد تیم را به 2 گروه تقسیم کند که مسئولیت مداح هم کمتر شود. اما ایشان حتی زمانی هم که همراه ما در مسابقات نبود، مدام با ما در ارتباط بوده و جویای احوالمان بود.
به نظر نمی‌رسد دیگر برای المپیکی شدنت شانسی وجود داشته باشد.
من قبلاً سابقه حضور در مسابقات تیمی المپیک آزمایشی 2020 توکیو را داشتم.
فکر می‌کنم قبل از المپیک پاریس المپیک آزمایشی برگزار شود که احتمالاً من هم در آن مسابقات شرکت خواهم کرد. مسابقات تیمی هیجان بیشتری دارد و فدراسیون جهانی در نظر دارد تا در آینده این مسابقات را جایگزین مسابقات انفرادی کند و حتی این احتمال وجود دارد که به المپیک 2028 لس‌آنجلس هم اضافه شود.
فعلا فکر می‌کنم فقط سهمیه ناهید قطعی شده است، از طرفی کادرفنی مبینا نعمت‌زاده را برای سهمیه بعدی در نظر دارد و تمام تلاش فدراسیون این است که نعمت‌زاده در وزن منفی 49 کیلوگرم از طریق رنکینگ بتواند سهمیه را بگیرد. بنابراین عملاً شانسی برای رسیدن به پاریس ندارم.
کمی به عقب برگردیم، از برنزت در هانگژو راضی هستی؟
در بازی‌های آسیایی سخت‌ترین قرعه را داشتم اما با این وجود توانستم در یک چهارم نهایی، قهرمان بازی‌های آسیایی جاکارتا را شکست دهم و مدالم را قطعی کنم. من قبل از مسابقات برنامه‌ریزی کرده بودم که مبارزه‌ها را دو رانده تمام کنم اما در نیمه نهایی یک لحظه غفلت کردم و بازی از دستم خارج شد. این اولین مدال بعد از مصدومیتم است و از طرفی مدال بازی‌های آسیایی هرچه باشد ارزشمند است.
مصدومیت چقدر در روند المپیکی نشدنت مؤثر بود؟
موقعی که رنکینگم در بهترین حالت بود و اولین دختری بودم که می‌توانست در گرندپری شرکت کند، دچار پارگی ACL شدم. بازی‌های آسیایی هم اولین مسابقه‌ای بود که بعد از 8-9 ماه توانستم در آن حضور پیدا کنم. این موضوع خیلی قابل بحث نیست، ورزش قهرمانی همین بوده و ممکن است در یک لحظه اتفاق خاصی رخ داده و همه چیز از دست برود.
من در اوج بودم و طی یک هفته 2 طلا گرفتم و در مسابقه سوم این اتفاق برایم افتاد اما به هرحال 8-9 ماه دوری از تمرینات و مسابقه در رنکینگ من عملکرد منفی گذاشت.